Zeven op de tien Belgische consumenten zeggen dat ze al eens persoonlijke informatie, zoals een geboortedatum of een telefoonnummer, aan een webshop gegeven hebben bij een aankoop of voor een dienst, hoewel ze dat eigenlijk liever niet wilden doen.
Dat blijkt uit een enquête bij 2.000 Belgen door consultancygroep Deloitte België, die de resultaten presenteert in zijn rapport over digitale consumententrends. Het is wat experten de “online privacy paradox” noemen. Als puntje bij paaltje komt, zijn we toch bereid onze privacy op te offeren, in ruil voor een online korting of gepersonaliseerde advertenties.
De Belgische consumenten zijn zich er goed van bewust dat hun online gedrag gevolgd wordt door adverteerders of socialmediareuzen als Meta (Facebook) en Google, bijvoorbeeld via cookies. Bijna iedereen beseft dat internetbedrijven gretig persoonlijke gegevens proberen te verzamelen, zo blijkt uit de bevraging.
Maar hoewel we dat vervelend vinden, doen we er weinig tegen. Drie op de vier accepteren zonder nadenken de default cookies die een website voorstelt bij een nieuw bezoek. Cookies zijn kleine bestandjes die websites naar het geheugen van je browser sturen, zodat ze allerhande data zoals taalkeuze, zoekopdrachten of recente aankopen kunnen verzamelen.
Bezorgdheid niet groot
De verklaring voor de paradox lijkt te liggen bij de vaststelling dat de bezorgdheid over onze e-privacy niet heel intens is. Slechts 17 procent geeft aan “heel bezorgd” te zijn, tegenover nog 41 procent drie jaar geleden. De grootste groep (45 procent) wordt gevormd door consumenten die “enigszins bezorgd” zijn, maar er ook hun slaap niet voor zullen laten.
Betalen met je data
“Veel Belgen blijven nog steeds bereid om hun data af te geven in ruil voor ‘gratis’ diensten”, besluit consultant Vincent Fosty van Deloitte België. “Het is alarmerend is dat consumenten bereid zijn te aanvaarden dat providers in ruil voor ‘gratis’ digitale diensten voortdurend gebruik maken van hun gegevens.”
“Mensen zijn zich bewust van de geldwaarde van hun data en beseffen ook dat zij hiermee indirect betalen voor de geleverde dienst. Toch beschouwen ze de data in ruil voor de dienstverlening niet als een ‘betaling’ en tolereren ze dus het doorlopende gebruik van hun data.”
(jvdh)