Niets zit zo in het hart van het cultureel erfgoed van een land als zijn nationale delicatessen. En vaak zijn die gerechten voor de rest van de wereld totaal ondenkbaar. Het feit dat wij konijn en paard eten bijvoorbeeld, vinden ze over het kanaal compleet barbaars.

Noorwegen: dampende schapenkoppen

Terwijl bij ons de kalkoenen paranoia worden in de aanloop naar kerst, zijn dat in Noorwegen de schapen. Als er in Noorwegen iets te vieren is, dan staat er namelijk vaak dampende schapenkop als hoofdschotel op het menu. Extra smakelijk detail is dat de schapenkop bij voorkeur in zijn geheel geserveerd wordt, inclusief ogen, tong, snoet en hersenen. En vergeet vork en mes: net zoals bij kip mag je schapenkop met je handen afpeuzelen tot alleen de schedel overblijft.

Zweden: bedorven haring

Surströmming is de signature dish van de Zweden: de ingeblikte en gefermenteerde Baltische haring uit het noorden is vooral berucht omdat hij de braakreflex prikkelt. De geur die de rotte vis afgeeft is zo sterk dat het verboden is om het blik binnen te openen, want anders dringt de geur in kleding en zelfs meubilair. De Zweden smeren surströmming het liefst op hun boterham.

China: gebakken moederkoek

Hoewel je het tegenwoordig ook al hier en daar in Europese restaurants vindt, siert moederkoek erg frequent de menu’s in China. Het wordt er gebakken in schijfjes, ziet eruit als een kleine hamburger, en zou ook naar gehakt smaken. Moederkoek bevat veel voedingsstoffen en krijgt in China zelfs geneeskundige krachten toegewezen. Daarom is het een duur en exclusief gerecht

Korea: stuiptrekkende octopus

Sannakji bestaat uit verse babyoctopusjes die in stukjes op je bord geserveerd worden en is vooral in Korea erg populair als aperitiefhapje of bij rijstgerechten. Vers mag je in dit geval erg letterlijk nemen, want de octopussen maken nog stuiptrekkende bewegingen terwijl je ze voorgeschoteld krijgt. Bovendien zijn de zuignappen op de tentakels van de dieren nog actief wanneer je verondersteld wordt het gerecht op te eten. Je moet dan ook opletten met de grootte van de octopus die je naar binnen speelt, want hij kan zich dus vastzuigen in de keel.

Cambodja: krokante vogelspinnen

Tarantula’s zijn grote, harige spinnen en zien er bijzonder afschrikwekkend uit. Toch is gebakken tarantula in Cambodja een echte specialiteit. Daar bakken ze de vogelspinnen in olie en suiker, met als resultaat een erg zacht lijfje en krokante pootjes. Tarantula zou een smaak hebben die lijkt op krab. Je kunt ze in Cambodja gewoon op straat kopen, op een stokje.

Sardinië: kaas met larven

De casu marzu is een Sardijnse kaas, uit Italië dus, die extreem lang moet rijpen, totdat er larven van de kaasvlieg in nestelen. De larven breken vervolgens vetten af en zorgen er zo voor dat de kaas een zachte textuur krijgt, terwijl er vocht uit sijpelt. De kaas wordt trouwens verkocht en opgediend met de maden er nog in. Uit hygiënische en gezondheidsvoorzorgen is deze kaas verboden in de Europese Unie, al is hij nog steeds verkrijgbaar op de zwarte markt.

VS: geklutste eekhoornhersentjes

Binnen de VS is het vooral in de staat Kentucky waar men gek is op eekhoornhersentjes. Je kunt ze er op alle mogelijke manieren eten, bijvoorbeeld als een soort balletjes in de soep, en ze zijn ook erg populair als aperitiefhapje op een toastje. Het liefst klutsen de Amerikanen de hersentjes samen met een eitje om er een heerlijke omelet van te maken.

Mexico: gekookte schimmel

Huitlacoche is een Mexicaans gerecht dat bestaat uit de brandschimmel die op mais groeit. In het Nahuatl, dat is de taal van de oorspronkelijke Mexicanen, betekent huitlacoche letterlijk de ‘uitwerpselen van de goden’. Specifiek gaat het om de donkergrijze Ustilago maydis-schimmel die tijdens het regenseizoen op mais groeit. De kolven worden twee tot drie weken na de infectie geoogst en daarna gekookt.

Azië: gedroogde hond

Hondenvlees wordt in zeer veel Aziatische keukens als een ware delicatesse beschouwd, maar in de westerse landen rust er een taboe op. Bij ons zijn honden natuurlijk lieve en trouwe huisdieren, en dus past het niet om ze klaar te maken als gerecht. In Azië is dat evenwel anders en eten de inwoners hondenvlees over het algemeen gedroogd. Naar het schijnt smaakt het als konijn of kalf, maar dan droger.

Filipijnen: gekookte eendenembryo

De balut is een delicatesse in Zuidoost-Azië en vooral in de Filipijnen. Het is een bevrucht en gekookt eendenei met daarin opgerold een bijna ontwikkeld embryo. Balut kent zijn piekverkoop ’s nachts door straatverkopers. Dat is niet toevallig, want het zou de zin in seks opwekken. Balut eet je met een snuifje zout, chili en azijn. Je zuigt eerst het vocht rond de embryo uit voor je het ei kunt pellen, daarna kun je de dooier en het jonge kuiken eten. Balut heeft echt een plaats verworven in de haute cuisine en wordt vooral als voorgerecht gebruikt of als vulling van een gebakje.

Indonesië: vleermuis aan het spit

In Indonesië kun je op straat gebakken vleermuizen kopen zoals je bij ons kip aan het spit vindt op de markt. Het is een beetje peuzelwerk, maar vleermuis zou zoeter smaken dan kip.

Griekenland: geroosterde geit

Kokoretsi is een Grieks gerecht dat bestaat uit de gekruide ingewanden van een lam of een geit die aan het spit geregen zijn. Over die ingewanden trekt de kok vervolgens een darm en daarna wordt het geheel een tijdje geroosterd. In Griekenland is kokoretsi erg geliefd en bekend. Hoewel het sinds 1997 officieel verboden is om het gerecht klaar te maken, wordt het nog steeds geserveerd in de betere Griekse restaurants.

IJsland: rotte haai

Ook IJsland heeft zijn eigen culinaire trots: de hákarl is het rottende vlees van de Groenlandse haai en maakt deel uit van een zeer selecte lijst van traditionele IJslandse gerechten. De vis wordt tot twaalf weken gefermenteerd en daarna enkele maanden gedroogd. De haai heeft een penetrante geur die aan schoonmaakproducten doet denken en de smaak valt in vergelijking met de geur nog mee. Hákarl wordt meestal in kleine blokjes op een cocktailprikkertje geserveerd.

Japan: dodelijke kogelvis

Fugu is een Japans visgerecht met als basis de uiterst giftige kogelvis. Het gif van de kogelvis is dodelijk voor de mens en dus is het echt geen sinecure om deze maaltijd veilig te bereiden. Je mag namelijk alleen de niet-giftige onderdelen opeten. Het is daarom dat alleen speciaal opgeleide chef-koks het gerecht mogen serveren.

VS en Canada: gefrituurde stierentestikels

Prairieoesters of Rocky Mountain-oesters zijn enige van de namen voor een culinaire delicatesse gemaakt van de testikels van stieren of zwijnen. Het is een welbekende specialiteit in delen van het Amerikaanse westen en westen van Canada waar veeteelt en castratie van jonge dieren veel voorkomt. Rocky Mountain-oesters zijn testikels van stierenkalveren die gebruikt worden voor menselijke consumptie. Ze worden vaak gefrituurd na het ontvellen, met een laagje bloem, peper en zout, en soms geplet. Deze delicatesse wordt meestal geserveerd als voorgerecht met een cocktailsausje.