Cuba en Noord-Korea zijn de enige twee landen in de wereld waar Coca-Cola niet officieel verkrijgbaar is. Tot een paar jaar geleden was ook in Myanmar (Birma) geen Coca-Cola te krijgen, maar daar kwam in juni 2012 verandering in toen de Amerikaanse regering de sancties op investeringen in dat land ophief.

Na de dood van Kim Jong-il in december 2011 deden geruchten de ronde dat Coca-Cola ook snel te verkrijgen zou zijn in Noord-Korea. Zijn opvolger, Kim Jong-Un, was immers niet vies van wat buitenlandse invloeden. Maar de geruchten bleken al snel vals. Het zwarte drankje” blijft in de ogen van het regime nog steeds een symbool van de gehate Amerikaanse kapitalisten en ook Amerikaanse reguleringen staan commerciële expansie naar deze landen in de weg. Ook Air Koryo, de Noord-Koreaanse luchtvaartmaatschappij, introduceerde recent een eigen versie van de zwarte limonade.

Een YouTube-video uit 2011 wekt nochtans de indruk dat Coca-Cola wel vrij verkrijgbaar was in het land. Het filmpje toont buitenlandse toeristen in “Corital”, een Italiaans-Koreaans pizzarestaurant in de hoofdstad Pyongyang. Er wordt “€œItaliaanse Cola”€ geserveerd, maar het blikje is overduidelijk” van het Amerikaanse merk.

Een woordvoerder van Coca-Cola licht toe dat het bedrijf geen zaken doet met de communistische dictatuur:

“€œProducten die in Noord-Korea verschijnen zijn geïmporteerd door ongeautoriseerde derde partijen. Ons bedrijf is niet actief op die markt. Dat kunnen we ook niet zijn, want dat zou in strijd zijn met de Amerikaanse wetten en reguleringen die de relaties met Noord-Korea regelen.”€

Zwarte markt

Die reguleringen houden natuurlijk noch in Noord-Korea, noch in Cuba “ongeautoriseerde derde partijen” tegen om bij te verdienen door op eigen initiatief (en risico) Coca-Cola te verkopen. Volgens industrie-analisten wordt veel Coca-Cola vanuit Mexico Cuba binnengesmokkeld, maar heeft het een marginaal marktaandeel tegenover de lokale “€œkola”€, die wordt gemaakt door Ciego Montero. De opening die Obama in 2015 creëerde beloofde een snelle economische expansie, die de import van Coca-Cola moest versnellen. Tot op vandaag gebeurt dat echter niet en vraag blijft of er met de nieuwe regering Trump schot in de zaak komt.