Nu de dodentol van het coronavirus in China stijgt naar 25, rijzen er steeds meer vragen over de aanpak van de Chinese overheid. Zo klinkt het hier en daar dat de autoriteiten de informatiestroom aan banden leggen.

Wat gebeurt er? Begin januari arresteerde de politie van Wuhan, de Chinese stad waar het coronavirus uitbrak, acht mensen. Ze werden beticht van de verspreiding van ‘geruchten’ over een mysterieuze longinfectie die ernstige complicaties veroorzaakte.

De personen in kwestie hadden op Weibo, zeg maar het Chinese Facebook, berichten gepost waarin ze stelden dat het ‘Severe Acute Respiratory Syndrome’ (SARS) terug was. Het Poynter Institute, een Amerikaanse journalistenschool, probeerde daarna uit te zoeken wat er met de acht gebeurd is. Volgens een anonieme politiebron kregen ze geen (gevangenis)straf.

Opvallend: ook vanuit de journalistiek steken er zorgwekkende verhalen de kop op. Zo liet de Hongkongse nieuwszender TVB op 14 januari weten dat een groep journalisten in aanvaring was gekomen met de politie. Een groep agenten in burger had hen benaderd terwijl ze verslag uitbrachten over een uitbraak in een ziekenhuis.

De persmeute werd meegenomen naar een lokaal in het ziekenhuis voor ondervraging. Ze kregen de vriendelijke doch kordate vraag om het beeldmateriaal van die dag te verwijderen.

Charlie Campbell, een verslaggever van het Amerikaanse magazine Time, heeft het over een gelijkaardig incident. Terwijl hij vanop een afstandje de politie gadesloeg, werd hij naar eigen zeggen herhaaldelijk bedreigd met arrestatie. ‘Een politieagent op de vismarkt wou enkel bevestigen dat ze bezig waren met een onderzoek’, schrijft hij verder.

Waarom is dit belangrijk? China heeft een historiek van censuur en ook bij de uitbraak van SARS hebben de autoriteiten niet altijd even transparant gerapporteerd. In 2004 verdween een 72-jarige dokter voor 45 dagen achter de tralies omdat hij als klokkenluider informatie aan het licht bracht.

Hoewel China de internationale gemeenschap op de hoogte bracht van het coronavirus, blijft de bevolking eerder in het ongewisse. Zo minimaliseerden ambtenaren de ernst van de zaak, benadrukte de overheid eerst dat het virus geen mensen kon besmetten én was er op de voorpagina van de belangrijkste krant in Wuhan dagenlang geen spoor van de ziekte.