In het nieuws. Hunter L. Clark en Matthew Higgins, twee economen verbonden aan de Federal Reserve Bank of New York, becijferden hoe lang het zou duren vooraleer China het bbp per hoofd van een gemiddeld ontwikkeld land zou bereiken. Als voorbeeld namen ze Griekenland.

Snelle schuldopbouw in een korte periode

Zoom in. De overheidsschuld van China, inclusief centrale en lokale overheidsschuld, is snel gestegen van ongeveer 40 procent van het bbp in 2008 naar meer dan 70 procent in 2022. Volgens de auteurs is dit hoog in vergelijking met andere opkomende markten.

• De schuldratio van China is echter nog steeds lager dan in de meeste geavanceerde economieën. Griekenland springt eruit met een schuldratio van bijna 200 procent van het bbp.
  • De hoge schuld van Griekenland is het resultaat van chronische overbesteding, een economische crisis en bail-outs die in 2010 begonnen. De groei van de schuld is gestabiliseerd, maar blijft zeer hoog.
• Tegen het huidige tempo kan de schuld van China in de komende 5-10 jaar Griekse niveaus behalen.
• Deze snelle schuldopbouw in een korte periode verhoogt de financiële risico’s.
• Een groot verschil is dat de schuld van China binnenlands is, in handen van staatsbanken en binnenlandse obligatiehouders. China heeft meer controle over het beheer van binnenlandse schuld, maar zijn banken kunnen verliezen lijden.
• Griekenland heeft buitenlandse schuldeisers zoals het IMF en de ECB. Griekenland stond dus onder strenge externe voorwaarden voor leningen en begrotingsbeleid van buitenlandse schuldeisers.

De kwadratuur van de cirkel

Zoom out. De demografische uitdagingen van China met een snel vergrijzende bevolking zullen de schuldproblemen verergeren, schrijft het duo. Economische groei kan lijden doordat schuld de productiviteit drukt.

• Hoge schuld beperkt ook de beleidsopties van China. Meer uitgaven om de groei aan te jagen draagt bij aan de schuldenlast. Strakker beleid om schuldrisico’s te beperken schaadt de groei.
• Stappen die China kan ondernemen zijn herstructurering van lokale overheidsschuld, openen van obligatiemarkten voor meer transparantie en hervorming van de overheidsfinanciën om onproductieve uitgaven te verminderen. Maar de uitdaging wordt groter naarmate de schuld oploopt.

Kan China zijn doel bereiken?

“Naar onze mening niet”, schrijven beide auteurs. “Voortdurende snelle groei ondervindt steeds meer tegenwind door de vergrijzing van de bevolking en door afnemende rendementen van China’s investeringsgerichte groeimodel.”

• Er lijken aanvullende belemmeringen voor de groei te ontstaan, waaronder een verschuiving naar meer staatsbeheer van de economie, de kristallisatie van erfenis, kredietproblemen in de vastgoedsector en andere sectoren, en beperkingen op toegang tot essentiële buitenlandse technologieën.

• Zelfs met genereuze aannames over toekomstige groeifundamenten, lijkt China slechts een fractie van het verschil met hoge-inkomenslanden in de komende jaren te kunnen dichten.

(ns)