Zenuwachtig geschuifel, en vooral geen verdere provocatie: de federale regering kijkt met argusogen naar de giftige reacties uit Doha, waar gasstaat Qatar wild om zich heen slaat. De Qatari staan in het oog van een storm in Europa, nadat de Brusselse onderzoeksrechter Michel Claise het schandaal van Qatargate blootlegde: in ruil voor grote sommen geld spraken Europese Parlementsleden zich plots veel positiever uit over Qatar en het WK voetbal. “Dit kan een negatieve impact hebben op onze banden én de bevoorrading van gas”, zo kwamen Qatarese diplomaten met een dreigende verklaring, rechtstreeks aan Vivaldi gericht. “We zijn diep teleurgesteld dat de Belgische regering geen moeite deed om te overleggen met onze overheid, om de feiten te bekijken, eens de beschuldigingen werden geuit.” Binnen de federale regering kan men niet anders te wijzen op ‘de scheiding der machten’, een concept dat de Qatari blijkbaar vreemd is: de Belgische regering kan en mag zich immers helemaal niet moeien met het gerechtelijk onderzoek. “We moeten justitie haar werk laten doen.” Het toont de kwetsbaarheid aan, ten opzichte van landen als Qatar. Een collectieve Europese reactie, in de vorm van een prijsplafond, blijft ondertussen uiterst moeilijk liggen. Maar men is er bijna.

In het nieuws: Niets minder dan pure afdreiging uit de woestijn: let op, of de gaskraan gaat dicht.

De details: Eerder werd Duitsland keihard aangepakt door de Qatari, die wel zeer assertief geworden zijn. Het enige wat Europa kan doen, is haar onderhandelingskracht bundelen. Maar dat ligt aartsmoeilijk.

• “Het is bijzonder ongelukkig dat sommigen gehandeld hebben op basis van selectieve verontwaardiging en vooroordelen tegen Qatar en hun oordeel baseerden op de onjuiste informatie in de lekken in plaats van te wachten tot het onderzoek was afgerond”, zo kwam Qatar zondag met een vlammend communiqué vanuit hun diplomatieke diensten, aan de internationale persagentschappen.
• Qatar ontkent meteen “ten stelligste” dat het het Europese Parlementsleden heeft omgekocht. “Onze regering heeft niets te maken met dit soort wangedrag.” En nog: “Qatar was niet de enige partij die in het onderzoek is genoemd, maar als enige zijn we openlijk bekritiseerd en aangevallen”, zo stelt de Qatarese diplomatie.
• Het land viseert ook rechtstreeks de federale regering van België. “Het is zeer teleurstellend dat de Belgische regering geen moeite heeft gedaan om met onze regering in contact te treden, om de feiten vast te stellen, zodra zij op de hoogte waren van de beschuldigingen”, zo verwijt men Vivaldi.
• En daarbij wordt niet nagelaten erop te wijzen dat “België een dichte relatie heeft met Qatar, onze landen werkten goed samen tijdens de COVID-pandemie, én Qatar een belangrijke leverancier is van LNG aan België”, zo onderstreept men weinig subtiel.
• Want Qatar stelt zonder blikken of blozen dat deze affaire “de relaties en de gasbevoorrading negatief kunnen beïnvloeden”. Qatar is een van de grootste exporteurs van LNG wereldwijd, met Zeebrugge als een grote hub. Op de Europese markt zijn ze maar goed voor enkele percenten, maar dat aandeel zou, bij het definitief wegvallen van het Russische gas, veel meer kunnen worden.
• Niet enkel België kreeg kritiek te verduren. Ook het Europese Parlement moest de volle laag slikken, nadat het vorige week besloot om het wetgevende werk met het land op te schorten. Qatarese lobbyisten worden tijdelijk ook geweerd uit de Europese gebouwen.
• Dat zit de Qatari bijzonder hoog: een afgesproken versoepeling van visa richting de EU dreigt niet door te gaan. Maar vooral: Qatar Airways, het kroonjuweel van de Emir, krijgt op die manier geen ongelimiteerde toegang tot de luchthavens van de EU. En dat terwijl men van die luchtvaartmaatschappij net een wereldspeler wil maken, met Doha als hub.

De essentie: België zit met een heel moeilijk conflict opgezadeld, diplomatiek gezien dan.

• Dat Qatar er niet voor terugschrikt om keiharde diplomatieke middelen in te zetten, toonden ze de afgelopen maanden met Duitsland. Toen de Duitse minister van Sport en Binnenlandse Zaken Nancy Faeser in de aanloop naar het WK de organisatie van die wereldbeker in vraag stelde, omwille van de bijzonder slechte arbeidsomstandigheden in de Golfstaat, ging men in Doha in crescendo.
• De Duitse ambassadeur werd plots op het matje geroepen, en de gasdeal die de Duitse kanselier Olaf Scholz persoonlijk in Doha was gaan afsluiten, ter vervanging van Russisch gas, werd in vraag gesteld. Uiteindelijk werd de zaak gesust, en bezocht Faeser ook een match op het WK.
• Dat de Qatari een steeds assertievere houding innamen tegen het Westen bewees ook de affaire rond de OneLove-armband: een aantal Europese landen wilden die armband dragen om de LGBTQ-rechten te benadrukken. Dat verbood de FIFA, met Gianni Infantino als ultieme lakei van de Qatari, botweg.
• In die context reisde ook de Belgische minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR) af naar Doha. Daar verscheen ze voor de camera’s naast diezelfde Infantino mét de armband (de gele en rode kaarten die ze bij zich had hield ze in haar handtas): voor het thuisfront was de communicatie van Lahbib geslaagd, alhoewel die ter plaatse veeleer amicaal dan brutaal of met confrontaties verliep. Men verwachtte wel iets ‘symbolisch’, dat mocht even, waarna overgegaan werd tot de orde van de dag.
• Want tegelijk viel op hoeveel moeite Lahbib deed om de Qatari niet voor het hoofd te stoten: een ontmoeting met haar evenknie op Buitenlandse Zaken verliep in grootste discretie, zonder pottenkijkers van de pers. Op geen enkel moment uitte ze achteraf kritiek: integendeel, het leek alsof Lahbib helemaal overtuigd was dat in Qatar echt een wind van verandering waaide.
• De Belgische diplomatie zit niet toevallig ook in Doha met een ambassade: de economische belangen voor België zijn wel degelijk groot. Via Zeebrugge haalt dit land 15 procent van haar gas uit Qatar. Een contract van 20 jaar met Fluxys loopt: het gaat om meer dan 1 miljard euro. En net zoals in de naburige Verenigde Arabische Emiraten, zijn in Doha Belgische baggeraars en grote bouwbedrijven actief.
• Het is in elk geval duidelijk dat men bij Vivaldi geen openlijk conflict wil, ondanks de harde taal van de Qatari. “We moeten de scheiding der machten respecteren en het onderzoek afwachten”, klinkt het haast verontschuldigend op Buitenlandse Zaken. Het onderstreept vooral hoe anders de Qatari kijken naar een ‘onafhankelijke justitie’.

De details: Het onderzoek zelf belooft toch nog gênant te worden voor de Qatari.

• Het is de Brusselse onderzoeksrechter Michel Claise, een 66-jarige magistraat gespecialiseerd in financiële misdaden, die het onderzoek leidt. Dat die zich zou laten leiden door enige diplomatieke druk, laat staan signalen vanuit de federale regering, is ondenkbaar: de man cultiveert net zijn reputatie van onkreukbaarheid, van ‘sheriff’ die voor niemand terugdeinst.
• Volgens Le Soir duikt nu al een bijzonder prominente naam van de Qatari op in het onderzoek: Ali ben Samikh Al-Marri, de Qatarese minister van Werk en in die hoedanigheid een erg actieve gezant van de Qatari. Want de penibele arbeidsomstandigheden waren een doorn in het oog van velen, in de aanloop naar het WK. En Al-Marri, die geldt als een ‘progressieve stem’ in de Golfstaat, waarbij hij onder meer het ‘Comité voor de Mensenrechten’ leidde (uiteraard een organisatie die dicht bij het regime staat, van oppositie is daar geen sprake).
• Als minister van Werk vanaf 2021 liep Al-Marri de deuren plat in België, vooral met een focus op de EU. Telkens kregen gesprekspartners te horen “hoeveel progressie er gemaakt is” en “welke hervormingen Qatar in vijf jaar heeft gedaan”. Tegelijk vielen in de pers ook uitvallen op naar critici, waarbij Al-Marri wel erg gretig woorden als “lastercampagnes” en “latent racisme” liet vallen.
• Daarbij valt op dat Al-Marri eind oktober in Doha Eva Kaili ontving, de Griekse socialiste die als ondervoorzitter van het Europees Parlement zakken geld zou hebben aanvaard, en daarvoor in de cel zit. Op 14 november werd hij dan ontvangen in datzelfde Europese Parlement, in de Subcommissie Mensenrechten. Daar zitten Marc Tarabella, een Europarlementslid voor PS en Andrea Cozzolino, een Italiaans Europees Parlementslid: hun namen duiken allebei op in Qatargate, Tarabella is voorlopig geschorst door zijn partij.

De Big Picture: Europa kan in theorie terugslaan. Maar dat is voer voor economen, want tussen droom en daad staat de werking van de EU zelf.

• Voor economen die de gasoorlog volgen, na de oorlog in Oekraïne en het wegvallen van het Russische gas op de Europese markt, is het soms in de haren krabben: het helpt volgens zowat alle economische modellen niet om daarbij de vraag net te gaan stimuleren, door er subsidies op los te laten. Dat de EU dat massaal wél doet, met in België de royale sociale tarieven en de verlaging van de btw op gas en elektriciteit.
• Logischer is een marktreactie aan vraagkant: net zoals men aan aanbodkant kan spelen met prijszettingen (de OPEC is het beste voorbeeld), kan men dat in theorie ook aan de kant van de vraag. Overigens toont in het huidige conflict de G7 aan dat ze dat doen, door een prijsplafond te zetten op de verkoop van Russische olie. Dat lijkt voorlopig wel te werken.
• Die theoretisch gezien logische reactie ligt al maanden op de tekentafel van de EU, in de vorm van een prijzenplafond en de EU-groepsaankopen. Alleen is het in praktijk een zo moeilijke bevalling gebleken, omdat de EU-landen wel degelijke andere onderhandelingsposities en insteken hebben.
• Vandaag probeert men het alvast nog eens, op de laatste EU-top van de Energieministers in 2022 in Brussel. Twee weken geleden kwam de Europese Commissie, die onder leiding van de Duitse Ursula von der Leyen even zeer met de voeten leek te slepen als de Duitse regering onder Scholz, dan toch eindelijk met een voorstel: een prijsplafond aan 275 euro per megawattuur, twee weken lang. Dat vonden heel veel lidstaten die al lang voorstander zijn van ingrijpen op de markt een veel te hoge prijszetting: zo zou er nooit effectief een plafond komen.
• Nu ligt er een consensusvoorstel op tafel: 188 euro per megawattuur, zo weet Politico. Alleen is het maar de vraag of het er nu wel komt: landen als Duitsland, Oostenrijk, Denemarken en Nederland blijven heel voorzichtig. Zij willen niet dat de bevoorrading in het gedrang komt. En de grote energiespelers roeren zich: zij zijn uiteraard niet blij met een plafond.
• Maar de dreigementen van de Qatari zijn extra munitie voor de landen die wél een plafond willen: alleen zo kan men de afhankelijkheid van gelijk welke leverancier, inclusief de diplomatieke chantage die daarbij hoort, verminderen. Afwachten of er eindelijk witte rook komt nu. 

Genoteerd: Uitgerekend nu komt klimaattsaar Frans Timmermans met een EU-plan dat burgers vanaf 2027 gaat laten bijbetalen voor de CO2-uitstoot van hun verwarming en auto’s. Vlaanderen verzet zich gretig.

• Afgelopen weekend zaten onderhandelaars van het Europese Parlement en de lidstaten samen om te bespreken hoe ze de klimaatdoelstellingen, om tegen 2050 helemaal klimaatneutraal te worden, kunnen halen. Een eerste stap moet afgerond zijn tegen 2030, wanneer de EU de CO2-uitstoot 55 procent lager moet krijgen.
• De grote voorvechter van die missie is de vice-voorzitter van de Europese Commissie en zelfbenoemd klimaattsaar Frans Timmermans, een Nederlandse sociaal-democraat. Hij en de onderhandelaars bereikten een akkoord over de hervorming van de handel in emissierechten (ETS).
• Concreet betekent dit dat Europese burgers en bedrijven, vanaf 2027, zullen moeten betalen voor de broeikasgassen die ze uitstoten. Bij het tanken of betalen van de energiefactuur, komen er dus taksen voor de uitgestoten CO2. Simulaties van Het Laatste Nieuws leren dat het om zo’n 170 euro zou gaan, voor een gemiddeld gezin per jaar, op hun gasgebruik.
• Dat de timing om nieuwe taksen aan te kondigen, midden in een energiecrisis en een dreigende recessie, niet ideaal is, leek men bij de EU zelf ook te beseffen. Daarom schermt men met een speciaal fonds, een geldpot van 86,7 miljard euro, waarop burgers zich kunnen beroepen als ze besluiten hun huis beter te isoleren of een elektrische wagen aan te schaffen. Ook de mindere verdieners kunnen uit dit fonds inkomenssteun krijgen, en een deel ervan gaat naar het openbaar vervoer, om mee die groene transitie te kunnen doorvoeren. Maar iemand moet uiteraard het fonds wel gaan spekken.
• België zat, als een van de lidstaten, mee aan tafel bij de onderhandelingen, maar kon geen standpunt innemen. Binnen de Belgische structuren was men het immers niet eens. Vlaanderen wilde met minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) niet mee: “Vlaanderen heeft fundamentele problemen met het voorstel van de Europese Commissie. Wij staat helaas als enige op de rem van de Europese ratrace om alleenstaanden en gezinnen stelselmatig te verarmen. Een klimaatbeleid zonder een sociaal bloedbad. Dat moet de ambitie zijn”, zo liet Demir weten in een persmededeling.
• Dat leidde tot felle reacties van haar tegenpool, federaal Klimaatminister Zakia Khattabi (Ecolo). “Dit is puur dogmatisme, België wordt door Demir buitenspel gezet in de finale onderhandelingen”, zo sneerde Khattabi in Le Soir, waar ze spreekt over een “historische fout”
• Maar het Vlaamse protest, en dus de Belgische onthouding tegen de maatregel kon het tij niet keren; genoeg lidstaten gaven hun goedkeuring, het is nu wel nog wachten op de aparte lidstaten voor de implementering ervan. Daarvoor is echter nog tijd, tot 2027.

Op de agenda: De federale regering heeft nog een heftige week voor de boeg.

• Een belangrijk dossier moet voor een succesje zorgen, met het einde van het jaar in zicht voor Vivaldi: de onderhandelingen met Engie. Na eindeloos gedraai rond het openhouden van de kerncentrales van Doel 4 en Tihange 3, wil men absoluut voor het einde van het jaar een akkoord.
• Daarbij houden de coalitiepartners de adem in: premier De Croo legde zelf die einddatum vast, en maakt zich sterk dat dat lukt. Maar de contouren van de deal zijn een goed bewaard geheim: niemand in de kern heeft er verder weet van.
• Wat wel duidelijk is: hoop op andere grote doorbraken moet men niet meteen koesteren. De sfeer in de ploeg zakte vrijdag en in het weekend werd stevig onder nul. Zo kwam Open Vld-vicepremier met nieuws over gokreclame, die hij fors aan banden gaat leggen. Zelf had hij het over een “ongezien en historisch akkoord”, maar de MR van Georges-Louis Bouchez goot er koud water over, beweerde dat er geen deal was, en nam aanstoot aan het woordgebruik van Van Quickenborne. Die had het in z’n mededeling expliciet over de “gokmaffia” waar hij niet voor geplooid was.
• Open Vld hield zich sterk: “Er is een akkoord tot op de laatste centimeter”, zo stelde de Zestien, ter ondersteuning van Van Quickenborne. Die laatste was vanmorgen alvast wel opvallend aanwezig met z’n persoonlijk verhaal in de Franstalige pers (hij en z’n gezin zitten nog steeds ondergedoken, na bedreigingen uit het drugsmilieu), kwestie van wat terug te duwen bij Bouchez.
• Veel ernstiger voor premier De Croo was het conflict vrijdag over z’n pensioenhervormingen. De Vlaamse liberaal legde een voorstel op tafel in een eigen hervormingsnota, die vervolgens ook snel lekte naar de pers. Maar de PS veegde die in één ruk van tafel: zowel inhoudelijk als qua methode deugde het werk van de premier niet, gaf men openlijk mee.
• De oppositie schoot daarop met scherp: in de Zevende Dag haalde N-VA-voorzitter Bart De Wever uit: “Als je voorstellen doet, en je brengt die meteen naar de pers, dan heb je geen schijn van kans. Dan ben je met je imago bezig. Ik heb die nota al helemaal kunnen lezen, als oppositieleider. Hier zit iemand met problemen, en die zegt ‘ik wil met de inhoud bezig zijn’.”
• Hoe dan ook: dat er nu alsnog een doorbraak zou komen rond de pensioenen lijkt ondenkbaar. Nochtans is dat net wat de Europese Commissie vraagt: waar blijven de aanpassingen, zodat alsnog een schijf van 900 miljoen euro Europees relancegeld kan uitbetaald worden? Dat geld mislopen, zou een enorme blamage voor Vivaldi betekenen.
• In die omstandigheden lijkt het aartsmoeilijk om ook in een ander dossier de nodige rust te vinden om een doorbraak mogelijk te maken: de fiscale hervorming. Vicepremier en minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) heeft z’n plannen klaar, maar wacht een moment van ‘rust’ af om die te kunnen brengen, zonder dat ze meteen afgeschoten worden. Dat lijkt niet meteen nog in de maak, voor het einde van het jaar. Vanaf vrijdag lijkt zo goed als alles stil te vallen, voor de kerstvakantie.
• Overigens komt deze week wél nog het hele begrotingsdossier andermaal terug voor de premier: in de Kamer wachten de debatten inhoudelijk. En uiteraard zal daar uitgebreid teruggekomen worden op de vraag wie nu de politieke verantwoordelijkheid draagt voor de aanpassingen in de begroting rond de kosten van de btw-verlaging op gas en elektriciteit. 

Opvallend: Het asieldossier blijft beroeren, met mensen die op straat slapen. Zelfs politici.

• Een beetje een vreemd schouwspel: de Franstalige oppositiepartij Les Engagés (het vroegere cdH) ging uit protest tegen de asielaanpak van Vivaldi zowaar een nacht in tentjes doorbrengen in centrum Brussel. Dat deden ze niet aan het kabinet van de bevoegde staatssecretaris Nicole de Moor (cd&v), die ook een christendemocraat is, maar aan de gebouwen van de partij Open Vld. Foto’s in de Melsensstraat toonden de Franstalige partij aan de poorten van de liberalen.
• Vanmorgen vroeg ging Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert op uitkijk: geen tenten meer te zien aan zijn hoofdkantoor, zo meldde hij op Twitter. “Het was een korte actie dan”, zo stelde hij droog vast. Even later doken ze toch op, en bood de Open Vld hen dan maar koffie aan. Tegelijk noemde men het bij Open Vld een “nodeloze actie”, want “wie wil, vond een plek de laatste weken”.
• Dat is ook de verdedigingslijn die de Moor aanhield, het afgelopen weekend: ze wees erop dat er in de nachtopvang nog steeds plekken beschikbaar zijn, “maar mensen moeten daar wel naartoe willen gaan”, zo stelde ze.
• Inhoudelijk pleit Les Engagés, net zoals regeringspartijen Ecolo en PS voor een grote regularisatieronde, om het asielprobleem “structureel” op te lossen. Daar wil de Moor, maar ook Open Vld absoluut niets van weten. “Feitelijk wil men dat iedereen ook gewoon asiel en papieren krijgt: dat gaan we niet doen. Dan mogen ze nog veel kamperen. Maakt het alleen erger”, zo tweette Lachaert over zijn koffie met Les Engagés.
• Nochtans is het ook tussen Open Vld en de Moor niet allemaal koek en ei. Want de staatssecretaris haalde dit weekend ook openlijk uit naar centrumsteden als Mechelen en Leuven, die te weinig inspanningen zouden doen om asielzoekers op te vangen.
• Vanuit Mechelen reageerde Bart Somers (Open Vld), Vlaams minister, maar vooral ook sterke man van de coalitie daar, behoorlijk ontzet: “Ik begrijp totaal niet wat de Moor bezielt, met haar uitval naar solidaire steden als Mechelen of Leuven, met trackrecord inzake vluchtelingen? In plaats van te verenigen frustreert zoiets lokaal engagement”, zo stelde hij. Daarbij toonde hij dat Mechelen met de cijfers in de hand na Antwerpen (6.501) en Gent (1.220) met 1.059 Oekraïense vluchtelingen manifest veel meer doet dan de andere centrumsteden.
• En ook vanuit Leuven reageerde men giftig: lokale schepen David Dessers (Groen) noemde het “een treurige sneer van de Moor”. “In Leuven vangen we 733 Oekraïense vluchtelingen op. We bereiden extra opvang voor. En Fedasil heeft in onze stad een partner. We werken hier trouwens erg goed samen met cd&v”, zo stelde die.
• En de Moor kreeg nog meer druk op zich. Want plots kwam ook Jong Groen met een ultimatum. “Als zij de crisis niet oplost, moet ze opstappen”, zo stelden die in een mededeling. Volgens de groene jongeren heeft de Moor de situatie totaal niet goed voorbereid. “In de plaats daarvan heeft het kabinet gefocust op rechtse maatregelen, zoals woonstbetredingen of leeftijdstesten.. Wij eisen bed, bad en brood voor iedereen. Dit zijn mensenrechten en hierover willen we niet onderhandelen.”
• Daarop reageerde dan weer Jong cd&v, met de sneer dat het een “walgelijke oproep van Jong Groen was, om het ontslag van de Moor te eisen”. “Als je aandringt op structurele oplossingen, moet er misschien ook eens in eigen boezem gekeken worden en deftig samengewerkt worden.”
• Daarmee wees men naar het gebrek aan personeel dat vanuit de overheid beschikbaar geraakt, om in de gebouwen van Fedasil of Defensie mee te helpen asielzoekers op te vangen. Vrijdag nog voor de ministerraad eiste Groen-vicepremier Petra De Sutter dat men voortaan gebouwen en personeel zou kunnen opvorderen, om plekken bij te creëren op korte termijn. Maar dat wees de Moor van de hand: het zou volgens haar niet nodig zijn. De regering volgde haar daarin. Met de iets zachtere temperaturen lijkt de urgentie wat afgenomen, maar alles wijst erop dat de crisis niet weg is. 

Opvallend: In het schandaal rond het krantencontract kijkt ook de grootste mediaspeler in eigen boezem.

• Het kon moeilijk anders, nadat bij Bpost een interne audit voor een enorm effect had gezorgd: ook DPG Media start met een audit rond het toekennen van het krantencontract. Dat contract, dat jaarlijks voor 175 miljoen euro aan belastingsgeld uitdeelt, moet garanderen dat uitgevers hun kranten en tijdschriften aan een goedkoop tarief kunnen bussen. Zowel in 2015 als in 2022 zou Bpost die consessie binnen gaan halen: elke concurrent viel telkens weg.
• Maar een interne audit bracht binnen Bpost malversaties aan het licht: eind oktober werd dat publiek gemaakt bij het overheidsbedrijf, waarop CEO Dirk Tirez een stap opzij moest zetten. Begin december werd dat een definitief ontslag, zonder enige vergoeding: Tirez had volgens de raad van bestuur én de voogdijminister Petra De Sutter onherstelbare fouten gemaakt.
• Maar bij de andere grote betrokkenen in de zaak, de mediabedrijven, bleef het muisstil. “In het belang van het onderzoek”, werd niet gecommuniceerd, ook al viel in tussentijd de concurrentiewaakhond BMA binnen bij zowel DPG Media als distributeur PPP voor huiszoekingen.
• “DPG Media is een eigen intern onderzoek gestart om zelf alle feiten op een rij te krijgen. Dit zijn we gestart op het moment dat er publiekelijk werd gecommuniceerd over het interne onderzoek bij BPost. Het onderzoek is nog lopende”, zo bevestigt An Goovaerts, de woordvoerder van DPG Media nu aan Business AM.
• Dat zou betekenen dat al eind oktober een intern onderzoek begonnen is: daarover communiceerde het bedrijf tot nu nog niets. Hoewel DPG de grootste speler van de Benelux is in de media, is het bedrijf niet beursgenoteerd, waardoor het minder gebonden is aan regels rond transparantie: het is de familie Van Thillo, rond sterke man Christian Van Thillo die stevig de meerderheid van de aandelen in handen houdt.
• Maar tegelijk dreigen met de BMA ernstige straffen: die kunnen boetes uitspreken tot tien procent van de jaaromzet. In 2021 draaide men een omzet van 1,898 miljard euro, de boetes kunnen dus in theorie zeer heftig zijn. 

Met bijdragen van Kasper Goossens en Andrei Stiru.