Jambon en co zogen deze week zowat alle aandacht op, maar in alle stilte is ook het kabinet van premier Alexander De Croo (Open Vld) volop bezig aan zijn cijferwerk. De klus is immens, met een begroting die al compleet ontspoord is. Het tekort komt dit jaar boven de 5 procent van het bbp.
Ook hier tikt de klok, vooral van Europa: tegen midden oktober verwacht de Commissie de definitieve cijfers. Maar er is vooral de State of the Union, de tweede dinsdag van oktober. Op die afspraak moet De Croo zijn, om zijn akkoord daar voor te stellen.
Het gat is gigantisch: 31,5 miljard euro geeft de NV België uit, die ze eigenlijk niet heeft aan inkomsten. Daarvan zit 23 miljard op het federale niveau. Daar wil men dus een stukje van wegtrimmen, de vraag is waar men uitkomt.
Maar de inzet is groter dan enkel het tekort terugdringen: liefst van al wil men toch opnieuw wat fiscaal hervormen, een soort taxshift dus. Want de lasten op arbeid moeten omlaag, en elders moeten dan nieuwe inkomsten gevonden worden. Het voordeel is wel dat de plannen voor 2023 én 2024 gemaakt worden, er is dus wel ruimte in de tijd om zaken te doen.
Grote voorstanders van zo’n fiscale ingreep zijn cd&v en de socialisten, waarbij iedereen nu met spanning uitkijkt naar hoe hard de jonge cd&v-voorzitter zich dan federaal zal opstellen, na zijn Vlaamse powerplay. Want aan de andere kant van de taalgrens zit Georges-Louis Bouchez (MR) die enige fiscale hervorming nu koppelt aan een hervorming van de arbeidsmarkt. Dat zou een logische deal kunnen zijn: beiden leveren in principe ‘winst’ op voor de begroting, en maken de Europese Commissie blij, want het zijn ‘structurele ingrepen’.
Alleen: de wederzijdse veto’s tussen MR en PS zijn nogal heftig over en weer gevlogen de laatste tijd. En ook tussen MR en Ecolo zit de sfeer compleet onder nul, onder meer over het bijzonder heftige verzet van Bouchez en co over het nieuwe groene circulatieplan in Brussel.
Daarnaast blijven een pak partijen met verlanglijstjes leuren om de crisis verder door te komen. Zeker op links is er bijzonder weinig appetijt om echt aan besparingen te beginnen. Niet evident dus, als er straks echt iets van het tekort moet afgedaan worden.
