“Zorg goed voor jezelf. Reken niet op de staat om dat te doen. De staat zal hopeloos overbelast worden met de sociaal-politieke taken”. Dat zegt Hans-Werner Sinn, econoom en voormalig voorzitter van het Duitse Ifo-instituut voor Economisch Onderzoek, in een interview met de Münchner Merkur.
De 74-jarige Sinn meent dat de staat niet langer in staat zal zijn de welvaart te garanderen die Duitsland kenmerkt. Daarvoor wijst hij twee redenen aan. Eerst zijn er de Groenen, die het land van goedkope energie willen afsnijden. Aan de andere kant beginnen ook de demografische problemen uit de hand te lopen.
“We hebben een enorm bevoorradingsprobleem omdat de beroepsbevolking aan het verdwijnen is. Sommigen zeggen dat er een tekort is aan geschoolde arbeidskrachten, maar het gaat eigenlijk om alle beroepslagen.”
Hij roept Duitse regering dan ook op tot matiging bij het uitgeven van geld:
“Bovenal moet de federale overheid ophouden schulden te maken en opnieuw een structureel langetermijnbeleid gaan voeren. Regeringen hebben tijdens de pandemie het geld als manna uit de hemel laten regenen.”
“Er valt hier helemaal niets te bespreken”
Sinn heeft ook een duidelijke boodschap voor ECB-voorzitter Christine Lagarde, die hij in februari al verweet de galopperende inflatie fout te hebben ingecalculeerd. Zijn laatste boek heet dan ook “Die wundersame Geldvermehrung: Staatsverschuldung, Negativzinsen, Inflation” (“De wonderbaarlijke vermenigvuldiging van het geld: staatsschuld, negatieve rentetarieven, inflatie”).
“Het mandaat [van de ECB] is duidelijk vastgelegd in het Verdrag van Maastricht: De ECB moet de prijzen stabiel houden en mag dit niet afwegen tegen andere doelstellingen, zoals groei of volledige werkgelegenheid. Er valt hier helemaal niets te bespreken. De ECB moet optreden en de prijzen stabiliseren.
Sommigen zeggen dat de ECB de prijsstijgingen niet heeft veroorzaakt en er dus niets aan hoeft te doen. Je kunt niet fouter redeneren dan dat, want het mandaat richt zich niet op de oorzaken van inflatie, maar op de mogelijkheden om die te bestrijden. En dat betekent dat de rente moet worden verhoogd.
Overigens heeft de centrale bank wel degelijk bijgedragen tot de prijsstijgingen – via haar programma’s voor de aankoop van staatsobligaties. Vers gecreëerd geld van de centrale bank werd gebruikt om voor meer dan 4.000 miljard euro aan overheidspapier op te kopen. Op die manier heeft de ECB de rentetarieven voor overheidspapier gedrukt en de staten aangemoedigd schulden aan te gaan.
Er is een tweede effect: door de renteomslag van de Amerikanen niet te volgen, veroorzaakte de ECB een devaluatie van de euro. Deze devaluatie vertaalde zich één op één in hogere invoerprijzen – inclusief de prijzen van ingevoerde energie.”
(jvdh)
