Eén van de grote successen van de Afrikaanse economie wordt ongetwijfeld aangebracht door Ethiopië, dat door zijn sterke groei van de voorbije periode vaak met China wordt vergeleken. Ook Tyler Cowen, professor economie aan de George Mason University, stelt in een column voor het magazine Bloomberg dat er tussen beide landen opmerkelijke gelijkenissen kunnen worden opgetekend.

“Ethiopië kan, net zoals China, werken met een natie-concept dat op een sterke historische basis kan terugvallen,” betoogt professor Cowen. “Terwijl in China herhaaldelijk op de geschiedenis van het keizerrijk wordt gewezen, kon ook in Ethiopië in het begin van onze tijdrekening al de aanwezigheid van het koninkrijk Aksumite worden vastgesteld.”

“Ook in de periode daarop werd het land grotendeels als één gebied geleid. Ook vandaag nog zien de meeste Ethiopiërs hun land als een erfgenaam van deze vroegere politieke eenheden. Sommigen zien daarbij zelfs een link naar Koning Solomon uit de bijbelse periode.”

Bijbelse geschiedenis

“Ethiopië is er dan ook in geslaagd een relatief stabiele regeringsvorm te creëren, waarbij men er tevens grotendeels in gelukt is het kolonialisme af te weren,” zegt Tyler Cowen. “Het is dan ook niet verbazingwekkend dat Ethiopië een snelle groei kon laten optekenen, nadat het zijn communistische ideologie uit de jaren zeventig van de voorbije eeuw had afgeworpen en een aantal fundamentele hervormingen had doorgevoerd. In vergelijking met de regionale normen beschikt Ethiopië immers over een goede infrastructuur, terwijl ook een relatief succesvolle industriële politiek wordt gevoerd.”

“De Ethiopiërs tonen een opmerkelijke graad van enthousiasme voor hun land en cultuur,” aldus de columnist. “Dat is misschien niet vreemd voor een snelgroeiende natie, maar wel opvallend zijn de historische wortels waarop deze sentimenten zijn gebouwd. Ethiopiërs zijn zich heel bewust van hun historische successen, met inbegrip van hun rol in de bijbelse geschiedenis.”

“Net zoals vele Iraniërs, beschouwen de Ethiopiërs zich meer als een beschaving dan als een land. Ze scheiden zich ook zelfbewust af van de bredere stromingen in de Afrikaanse geschiedenis en cultuur. Bovendien hanteren ze een ideologisch geloof, vergelijkbaar met de Chinezen, dat hun land opnieuw geroepen is tot een grote toekomst.”

Samenwerking

Tyler Cowen wijst verder nog op een verdere opmerkelijke band tussen China en Ethiopië. “Grote residentiële gebieden in de rand van de Ethiopische hoofdstad Addis Ababa werden door Chinese bouwbedrijven opgetrokken,” benadrukt hij. “De stad kreeg met Chinese ondersteuning ook een modern metronet, net zoals een hogesnelheidslijn naar Djibouti en de kust. Bovendien werden met Chinese hulp diverse nieuwe waterkrachtcentrales gebouwd.”

Cowen benadrukt dat de fierheid over hun geschiedenis en de vrijheid van kolonialisme mogelijk kan helpen verklaren waarom het land weinig problemen ziet in de intensieve betrokkenheid van China bij zijn verdere ontwikkeling.

“Ethiopiërs hebben het intuïtieve aanvoelen dat buitenlanders zich misschien wel aan een inmenging kunnen wagen, maar ze zijn er ook van overtuigd dat hun regering nooit de controle zal verliezen,” zegt de Amerikaanse econoom. “De Ethiopiërs laten nog altijd duidelijk verstaan dat ze erin gelukt zijn de Italiaanse en Britse kolonisten te verdrijven.”

Wel merkt Cowen op dat het land nog met een aantal belangrijke problemen moet afrekenen. Er zijn immers de aanhoudende spanningen met Eritrea en wrijvingen met een aantal stammen in het zuiden van het land. Tevens moeten oplossingen worden gevonden voor de conflicten in de regio’s Oromia en Somalië.