In de wijnwetenschap is het nooit komkommertijd. Steeds duiken er onverwacht nieuwe ‘natuurlijke’ plagen op. Elke wijnbouwer kent meeldauw, grijze rotting of de ziekte van Pierce, maar de laatste maanden waarschuwt men in Frankrijk voor een tot nu toe nog onbekende vijand: de Erigeron of Fijnstraal, planten uit de familie Asteraceae waarvan de meeste in Noord-Amerika voorkomen maar als invasieve soort ook in Europa aanwezig zijn.
Vooral de Canadese variant rukt nu blijkbaar ook op in bepaalde Franse wijngaarden, met als probleem dat deze terpentijnrijke plant – die bij een machinale pluk mee met de druiven automatisch wordt geoogst – vegetale toetsen in sommige wijnen kan opleveren.
Er kwamen namelijk reeds klachten binnen van cuvées die naar rotte uien en gekookte prei roken, dixit Vincent Renouf, directeur van het Laboratoire Excell dat deze Fijnstraal nu volop onderzoekt.
Het team laat daarom nu deze plant macereren in een hydroalcoholische oplossing om te checken of deze effectief de latere wijn aromatisch kan contamineren. En, vooral, of de methionine, die deze Fijnstraal in ruime mate bevat, inderdaad de bron is van methionol, dé stinkende zwavelverbinding die concreet verantwoordelijk is voor deze verknoeide boeketten.
Hierbij toch één opmerking: deze plaag manifesteert zich, mijns inziens, toch niet in het betere kwaliteitssegment van Frankrijk, waar men minutieus en constant de gezondheid van de ranken checkt – alsof het siertuinen betrof – en dus een eventuele opstoot van deze Erigeron de Canada snel wordt ontdekt én verwijderd.
Bovendien wordt er in die kwaliteitsdomeinen bijna altijd manueel geoogst, zodat deze automatische vermenging niet kan plaatsgrijpen.
Wie dus klaagt over gestoofde of rotte groente in zijn wijn, lijkt me toch eerder een vertegenwoordiger van de ‘Veel Is Niet Genoeg’-school, waar op het prioriteitenlijstje ‘selectiviteit’ vele plaatsen achter ‘profijt’ komt …
