Één van de elf Mexicaanse miljardairs is Joaquín Guzmán, beter bekend als El Chapo (‘de kleine’). El Chapo is de CEO van het Sinaloa drugskartel. Terwijl andere bedrijven worstelen met de crisis, komt er nog steeds geen einde aan de monsterwinsten van de kartels.

The Economist zet de lessen die we kunnen leren van El Chapo op een rijtje. Dit kunnen bedrijven leren van de Mexicaanse drugskartels:

1. Verspreid risico’s door diversificatie: het belangrijkste exportproduct van El Chapo, cocaïne, is niet meer in de mode in de VS. Gelukkig voor hem kan hij terugvallen op marihuana, waarvan het Amerikaans verbruik wel blijft toenemen.

2. Snij nieuwe markten aan: het erg winstgevende cocaïne verliest aan populariteit in de VS, maar is in opmars in Europa (dat nu tweemaal zoveel cocaïne geleverd krijgt als bij het einde van de jaren negentig van vorige eeuw) en Australië.

3. Profiteer van goedkope arbeidskrachten: elk jaar komen meer dan 10.000 werknemers van de kartels op gewelddadige manier aan hun einde, maar gelukkig zijn er de tien miljoen Mexicaanse ninis (ni estudian ni trabajan – jongeren die niet studeren of werken).

4. Trek bekwame executives aan uit het buitenland: El Chapo huurt hoogopgeleide buitenlanders in (vooral in politiekringen) om te fungeren als managers en getrainde huurmoordenaars.

5. Doe aan CSR om je reputatie te verzilveren: de kartels zijn verantwoordelijk voor tienduizenden doden per jaar, maar zijn in veel kringen toch graag gezien. Dit is omdat ze hun winsten delen met de gemeenschap en liefdadigheidsprojecten steunen.

En dit zijn de lessen die de overheid kan leren:

1. Verlaag of vernietig importtarieven: de drugskartels zijn zo flexibel omdat ze hun goederen kunnen exporteren naar elk land zonder importtarieven te moeten betalen. Klanten krijgen zo ook toegang tot de goedkoopste producten van de hoogste kwaliteit.

2. Legaliseer de drugshandel: Californië liep een miljard dollar per jaar mis toen het stemde om marihuana belastingvrij (illegaal) te houden en de kwaliteit van drugs laat nog steeds veel te wensen over omdat de distributeurs geen incentieven hebben om in kwaliteitscontrole te investeren.

3. Verlaag reguleringen en immigratiebarrières: de drugskartels halen veel van hun dynamiek uit het gebrek aan regels en wetgevingen waar andere sectoren wel rekening mee moeten houden.