De economische ellende waarin Venezuela verkeert, heeft menig lokaal visser aangezet zich om te scholen tot piraat om aan de werkloosheid te kunnen ontsnappen. Dat zegt Colin Freeman, buitenlands correspondent van de Britse krant The Telegraph. De problemen worden volgens Freeman vooral gevoeld in Trinidad, waar lokale vissers worden beroofd van hun vangsten en boten, worden mishandeld en zelfs ontvoerd.

De Venezolaanse piraten, die gebruik maken van snelle motorboten, vormen volgens Freeman echter niet alleen een bedreiging voor de visserij in de Caraïben, maar creëren ook nieuwe routes voor de uitvoer van cocaïne en wapens.

Losgelden

“De meeste aanvallen langs kustlijn van Trinidad gebeuren vlak voor zonsondergang, waardoor de piraten onder de dekmantel van de duisternis ongestoord kunnen verdwijnen,” getuigen de slachtoffers. “Niemand twijfelt echter aan hun herkomst.”

“De piraten hebben hun basis in Venezuela, waar het jarenlange economische wanbeleid van socialistisch president Nicolas Maduro honderden vissers en zelfs leden van de nationale kustwacht werkloos heeft gemaakt en tot piraterij heeft aangezet. Trinidad is het zuidelijkste eiland van het Caraïbisch gebied en ligt slechts tien mijn verwijderd van het Venezolaanse vasteland.”

Verondersteld wordt dat een groot deel van de piraten gewezen werknemers zijn van de Venezolaanse tonijnvloot, die compleet is ingestort door het rampzalig nationalisatieprogramma van Hugo Chavez, de voorganger van Maduro. De problemen herinneren aan de Somalische piratencrisis, waar eveneens arme vissers na de ineenstorting van het land in de jaren negentig van de voorbije eeuw tot het beroven van passerende schepen zijn overgegaan.

Terwijl de Somalische piraten echter op volle zee grote vrachtschepen probeerden te kapen, blijven hun Venezolaanse collega’s veel dichter bij de kust. Hun slachtoffers zijn dan ook lokale vissers, die niet veel rijker zijn dan hun overvallers. Door de problemen hebben in Trinidad vele vissers besloten aan wal te blijven en een andere baan te zoeken. Er wordt inmiddels gewag gemaakt van nagenoeg wekelijkse aanvallen.

“Soms worden onze mensen gewoon beroofd, maar in andere gevallen worden ze naar Venezuela ontvoerd en wordt een losgeld geëist voor hun vrijheid,” zegt Esook Ali, leider van de lokale visserijvereniging, tegenover The Telegraph.

“In het begin werden bedragen tussen 5.000 dollar en 10.000 dollar gevraagd, maar recent werd gewag gemaakt van losgelden tot 33.000 dollar. Dat kan onze gemeenschap onmogelijk betalen. Er is aan de kustwacht om gewapende escortes gevraagd, maar daarop is nog geen reactie gekomen.”

Drugs en wapens

In Trinidad lijdt echter niet alleen de visserij onder de activiteiten van de Venezolaanse piraten. Er is immers ook sprake van een smokkel van cocaïne en wapens vanuit Venezuela naar Trinidad. De wapens zouden in veel gevallen afkomstig zijn van de onderbetaalde Venezolaanse veiligheidstroepen, die wanhopig op zoek zijn naar inkomsten om in het levensonderhoud van hun gezinnen te kunnen blijven voorzien.

De smokkelaars keren vervolgens naar Venezuela terug met grote ladingen luiers, frituurolie en rijst, die op het thuisfront langs de officiële markt niet meer verkrijgbaar zijn. Ook de Venezolaanse kustwacht zou zich met piraterij inlaten.

“Vissers uit Trinidad worden er daarbij naar eigen zeggen vals van beschuldigd de Venezolaanse territoriale wateren te hebben betreden,” zegt Colin Freeman. “Er wordt vervolgens een hoge boete geëist, maar wanneer men dat niet kan betalen, worden de vissers gearresteerd en naar een gevangenis in Venezuela gebracht. Ze worden pas weer vrijgelaten wanneer er een losgeld is betaald. De boten blijven echter vaak geconfisceerd.”

Om problemen zoveel mogelijk te vermijden, gaan veel vissers uit Trinidad sinds enkele tijd alleen nog tijdens de nacht – zonder licht – het water op. Ook kopen ze snellere boten om gemakkelijker te kunnen ontsnappen.

Niet alleen de visserij maakt zich in Trinidad echter zorgen over de Venezolaanse piraten. Ook de lokale politie vreest dat de toestroom van drugs en wapens de criminaliteit in het land sterk zal doen stijgen. Port of Spain, de hoofdstad van Trinidad, telt vele gewelddadige getto’s. Het eiland registreert jaarlijks meer dan vijfhonderd moorden. Aangezien Trinidad slechts 1,3 miljoen mensen telt, ligt het moordpercentage er ongeveer twintig keer hoger dan in Londen.

Trinidad wordt inmiddels ook als een tussenstation bestempeld op de handelsroutes van de Latijns-Amerika cocaïne-kartels naar Europa en Noord-Amerika. Ook een aantal beambten van de lokale politie zouden op de loonlijst van de kartels staan.

De problemen lijken ook niet snel opgelost te zullen worden. In Venezuela is een einde van de crisis immers nog lang niet in zicht. Vorig jaar hebben de Verenigde Staten nog nieuwe sancties opgelegd aan de Venezolaanse regering. Daarbij wordt Maduro ervan beticht de verkiezingen vervalst te hebben, zodat hij aan een nieuwe ambtstermijn is kunnen beginnen.

Het land kent een hyperinflatie van meer dan 1 miljoen percent. De bolivar, de Venezolaanse munt, is waardeloos geworden. In de winkels is geen voedsel meer te vinden, terwijl de ziekenhuizen geen geneesmiddelen meer hebben. De oppositiepartijen zijn verbannen. Er wordt nu algemeen gevreesd voor een burgeroorlog.

Door de problemen in hun land zijn al meer dan drie miljoen Venezolanen geëmigreerd. Trinidad zou tot nu toe ongeveer 40.000 Venezolaanse vluchtelingen hebben opgevangen.