Waarom u (niet) monogaam moet blijven

Enkel monogame relaties worden in Europa als écht ervaren. Toch zijn er ook veel voorbeelden van succesvolle relaties waarbij mensen passionele contacten onderhouden met meer dan één partner.

Op Big Think vraagt Tauriq Moosa zich dan ook af of monogamie al dan niet de juiste weg is:

Vertrouwen is de primaire aanleiding voor monogamie: hoe kan je je partner vertrouwen wanneer jij niet de enige bent voor hem of haar? Nochtans is dit een slecht argument, want niet-monogame relaties zijn net bedoeld om die gevoelens van onbetrouwbaarheid en bedrog te vermijden.

Onderzoek toont aan dat niet-monogame koppels consistent eerlijk en open zijn met elkaar terwijl monogame koppels al te vaak in seksuele en/of emotionele frustratie en geheime affaires vervallen. Het verschil is dat dit bij monogame koppels neerkomt op bedrog (en vaak het einde van de relatie) terwijl deze uitlaatklep in polygame relaties net wordt aangemoedigd.

Verraad is het tweede argument: het risico dat iemand anders je partner inpalmt. Dat risico bestaat echter evenzeer in een monogame relatie – en volgens Moosa hebben monogame koppels zelfs meer te vrezen van achterbaksheid en verraad omdat er geen open communicatie over seks mogelijk is.

Seks is iets dat bij iedereen verschillende reacties opwekt. Hoe mensen omgaan met seks is echter een persoonlijke en subjectieve beslissing die niemand aangaat behalve de (volwassen) betrokken partijen. Moosa maakt dan ook geen onderscheid qua diepere betekenis tussen een monogame en een polygame seksuele relatie.

Openheid is belangrijk in elke relatie en polygame mensen zijn wellicht opener dan monogame. Gezonde, puur seksuele relaties met anderen naast je ‘primaire’ partner zijn mogelijk, zolang niemand zich illusies maakt over de aard van de relatie of affaire.

Jaloezie is wat veel monogaam ingestelde mensen tegenhoudt om een alternatief relatiemodel uit te proberen. Nochtans is jaloezie een typisch monogaam probleem. Niet-monogame individuen voelen zich meestal goed wanneer ze weten dat hun partner geniet van het gezelschap van anderen omdat ze weten dat hun eigen relatie daar niet onder lijdt.

Moosa besluit dat niet-monogame relaties niet noodzakelijk beter of slechter zijn dan monogame. Voor sommige individuen en koppels werkt het en voor anderen niet. Geen van beide is ethischer dan de andere. De fundamenten van elke goede relatie – monogaam of polygaam – zijn eerlijkheid en openheid. Één ding is echter zeker: monogamie is niet de enige mogelijke menselijke relatievorm.