Rusland is allerminst blij met de keuze van Finland en Zweden om toe te treden tot de NAVO. Volgens sommigen kunnen de Scandinavische landen zich zo wel eens de woede van het Kremlin op de hals halen, en lijkt een invasie van Finland dan ook een logisch gevolg (vanuit Russisch perspectief). Een blik op de militaire situatie doet die zorgen echter al snel varen.

Eén ding staat vast: om een land binnen te vallen, heb je soldaten nodig. Het grote probleem is, dat een deel van de Russische troepen die normaal dicht bij de grens met Finland staan gestationeerd, nu vecht in Oekraïne.

Het zuiden: Sint-Petersburg

De regio rond Sint-Petersburg is de uitvalsbasis voor het Russische Zesde Leger. Dit bestaat dan weer uit acht brigades en twee regimenten, in totaal zo’n 50.000 soldaten. Althans, dat was de sterkte voor de invasie van Oekraïne. Enkele gevechtsgroepen van de 138e en 25e Gemechaniseerde Brigades, die deel uitmaken van het Zesde Leger, werden gespot in de slag van Charkov. De Finse krant Helsingin Sanomat ging op onderzoek uit in Kamenka, een dorpje vlak bij Finland en de uitvalsbasis van de 138e.

“Iedereen hier is vertrokken naar Oekraïne”, viel te horen bij een dorpsbewoner. In totaal zouden 800 soldaten, of twee gevechtsgroepen, van de 4.000 man sterke brigade naar Charkov zijn vertrokken. Een groot deel van hen keert niet meer terug: de 138e werd ten noorden van Charkov teruggedrongen, en zou nu zijn teruggetrokken naar de Russische stad Belgorod, net over de grens. De Oekraïense Generale Staf bevestigt de aanwezigheid van de 138e Brigade bij Charkov ook in een Facebookpost.

Ook van de 25e Brigade zouden twee gevechtsgroepen naar Charkov zijn vertrokken. Op 8 maart zouden ook zij de grens over zijn gevlucht. Volgens uawardata.com, dat de locatie van Oekraïense en Russische gevechtsgroepen in kaart brengt, likken de Russische soldaten nu hun wonden nabij het dorpje Nikolskoe.

Daarmee is de slagkracht van het Zesde Leger al heel wat verliezen toegebracht. Naast de 138e en 25e Brigade bestaat het leger vooral uit ondersteunende brigades, zoals een communicatie-eenheid, sappeurs, luchtafweergeschut en artillerie. Ook de grootste en belangrijkste troep, de elite-eenheid 76e Parachutisten, vechten aan het front in Oekraïne.

Het noorden: Moermansk

Naast het Zesde Leger in Sint-Petersburg, is ook een aanzienlijke troepenmacht gelegerd in en rond Moermansk, een stad in het noordwesten van Rusland. De belangrijkste daar aanwezige brigades zijn de 200e Gemechaniseerde en de 80e Arctische Brigade. Ook soldaten van de 200e namen deel aan de strijd om Charkov, en bevinden zich nu ten noorden van de stad. Van de 80e Arctische Brigade is echter geen spoor in Oekraïne: die zouden zich nog gewoon in de basis in Alakoert bevinden. Dat bericht ook Helsingin Sanomat. De Arctische Brigades zijn echter een pak kleiner dan infanteriebrigades, en zouden zo’n 3.000 man sterk zijn.

Hoewel een groot deel van de gevechtsgroepen uit de regio naar Oekraïne trokken, is een invasie van Finland in theorie toch nog altijd mogelijk. De praktijk knalt dat idee echter al snel aan stukken: niet enkel staat Rusland er qua troepenaantal nu veel slechter voor dan enkele maanden terug; ook het materieel is significant teruggedrongen door de oorlog.

Zelfmoordmissie

Als Rusland dan toch besluit binnen te vallen, lijkt het meer een zelfmoordmissie te worden. Ze komen er te staan tegenover het Finse leger: in vredestijd is dat leger ruim 20.000 soldaten sterk, maar kan in oorlogstijd uitgroeien tot een troepenmacht van maar liefst 280.000 soldaten. En die soldaten zijn geen broekventjes: in Finland moet elke man tussen 18 en 29 jaar (de inwoners van het gedemilitariseerde eiland Åland uitgezonderd) verplicht 6, 9 of 12 maanden legerdienst volgen.

Elk jaar worden zo’n 27.000 Finnen getraind om te vechten in het leger. Een groot deel meldt zich daarna ook aan bij de reservetroepen, waardoor Finland in oorlogstijden nog 900.000 extra soldaten kan optrommelen. Als ook dit nog te weinig is, kan het een algemene dienstplicht in het leven roepen, waardoor in totaal bijna twee miljoen Finnen de wapens opnemen.

En wapens zijn er alvast genoeg: in Finland is het relatief simpel om een vergunning te krijgen voor wapens, waardoor er nu zo’n anderhalf miljoen kleine tot middelgrote (pistolen tot machinegeweren) wapens zijn geregistreerd. Zo’n 650.000 Finnen, of 12 procent van de totale bevolking, bezit een of meerdere wapens. In de nasleep van de Tweede Wereldoorlog werden ook nog heel wat wapens verduisterd; volgens schattingen tussen enkele tienduizenden en een miljoen wapens. Daarnaast mogen ook reservisten op daarvoor bestemde terreinen oefenen met hun machinegeweren en pistolen.

Bommen en granaten

En dit is dan nog enkel de landmacht. Wereldwijd staat Finland op plaats 53 in de lijst met grootste legers, hoewel het een relatief klein leger heeft. Ook op het vlak van luchtmacht en zeemacht bengelt Finland ergens onderaan. Iets waar de jaarlijkse investeringen van ruim 700 miljoen euro komaf mee moeten maken.

Qua artillerie is Finland echter zowat de primus van de klas. Het land heeft maar liefst 1.500 artilleriestukken, waaronder 700 houwitsers, 700 zware mortieren en 100 raketsystemen: het grootste artillerie-arsenaal van heel Europa, Oekraïne en Rusland niet meegerekend. De artillerie-eenheden trainden ook intensief om zware artilleriebarrages de coördineren op één punt, om zo een aanstormende eenheid of konvooi in een handomslag met de grond gelijk te maken.

Conclusie: Hoewel Rusland misschien nog genoeg soldaten, tanks, pantserwagens en vliegtuigen achter de hand heeft om Finland binnen te vallen, wordt dit ten stelligste afgeraden. Tegen de doorwinterde (letterlijk dan) Finnen en diens oppermachtige artillerie maakt het Russische leger geen schijn van kans.

(jvdh)