Vanavond vertrekt minister van Buitenlandse Zaken Lahbib voor 24 uur in Qatar: de match tegen Canada meepikken, kwestie van aanwezig te zijn. Maar vooral: om meteen ook de Qatari te zien, én de FIFA, waar ze meetings mee heeft gevraagd. En meer dan symbolisch: ook met de internationale vertegenwoordigers van de vakbond. De werkomstandigheden waarin de stadia werden gebouwd, waren immers afschuwelijk.

Zeker voor de groenen was afreizen naar Qatar allerminst evident, Ecolo wilde er eigenlijk niets van weten. De recente heisa rond de armband bevestigt voor hen eigenlijk hun gelijk: “Zelfs de symboliek van voetballen met een regenboogarmband is er te veel aan. Practice what you preach, FIFA”, zo tweette ook vicepremier Petra De Sutter (Groen) gisteren.

Het zet meteen druk op Lahbib, die met een lastige opdracht naar de woestijn wordt gestuurd. Want Vivaldi wil een “straf statement” geven, zo is binnen de kern afgesproken.

Onder het motto “de confrontatie aangaan is moediger dan wegblijven”, trekt Lahbib dus naar Qatar. De vraag is of er daar iemand zal willen luisteren naar een ‘harde boodschap’: de Qatari lezen uiteraard ook de pers in Brussel.

En Qatar blijft belangrijk voor België: ze zijn de grootste leverancier van vloeibaar gas via de hub in Zeebrugge. In tijden waarin het Russische gas volledig is weggevallen, meer dan cruciaal. En diplomatieke rel veroorzaken is dus ook uit den boze.

“En wat als onze minister Lahbib nu eens zo’n liefdesband draagt? Walk the walk, talk the talk”, zo suggereerde Theo Francken (N-VA) ondertussen al plagerig vanuit oppositie.