Van Grieken duwt Dewinter opzij, die na 37 jaar niet langer lijst trekt: Belang-voorzitter is kopman voor Vlaams Parlement en wil zo regie strak in handen bij regeringsonderhandelingen

Bij Vlaams Belang voert voorzitter Tom Van Grieken de stille revolutie door. Voor het eerst sinds de jaren tachtig staat Filip Dewinter (Vlaams Belang) niet meer aan kop van de lijst, en moet hij duwen onder diezelfde Van Grieken: die gaat voluit voor het Vlaamse niveau, “want daar moet het gebeuren”. Vlaams Belang wil immers “alles op alles zetten”, om zoveel mogelijk zetels voor het Vlaams Parlement binnen te halen, zeker in de grootste kieskring, in Antwerpen. Van Grieken, nu nog in de Kamer actief, wil daarbij absoluut de touwtjes in handen in houden in het Vlaams Parlement. Hij droomt daarbij van “een V-meerderheid, van Vlaams Belang en N-VA”, “dat is geen politieke sciencefiction meer”, zo zegt hij zelf. De vraag blijft huizenhoog hoe hij dan N-VA en Bart De Wever (N-VA) overtuigt. Want een echt afscheid is het niet: Dewinter trekt gewoon de lijst van de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen, in oktober ’24. En beiden nemen geen woord terug rond het omstreden ‘omvolking’. “Het is absoluut geen complottheorie of een soort ideologie. Het is gewoon een simpele vaststelling”, zo zegt Vlaams Belang.

In het nieuws: Filip Dewinter (Vlaams Belang) is geen lijsttrekker meer.

De details: Dewinter moet onder Tom Van Grieken (Vlaams Belang), die zijn Vlaamse lijst zo sterk mogelijk wil, om het “op het Vlaams niveau te forceren”.

Een opvallend dubbelgesprek in Gazet van Antwerpen, waar Vlaams Belang-voorzitter Van Grieken met de fluwelen handschoen toch een beetje de vadermoord pleegt. Want hoewel hij blijft herhalen “dat trainers van andere clubs niet moeten komen dicteren hoe hij z’n ploeg opstelt“, wordt Filip Dewinter toch zachtjes z’n kopmanschap ontnomen.
Van Grieken is vandaag zonder betwisting de leider, ook in de peilingen, maar dat maakt hij nu wel erg expliciet: hij trekt in juni ’24 de Vlaamse lijst, als kandidaat minister-president. En hij wil “de sterkst mogelijke lijst”, want op het Vlaams niveau, “daar zal het gaan gebeuren”. En die ‘sterkste lijst’ houdt in dat Dewinter voor het eerst sinds 37 jaar geen kopmanschap meer kreeg. “Op Vlaams niveau gaat elke stem tellen”, zo stelt Van Grieken.
Daarbij gaat men bij Vlaams Belang wél uit van een scenario van een “V-meerderheid”, waarbij het Belang en N-VA samen een meerderheid halen in het Vlaams Parlement. “Dan kunnen we Vlaams het initiatief nemen en een regering vormen“, zo zegt Van Grieken, die dan ook Dewinter niet naast zich zal zetten bij onderhandelingen: “Ik zal geen schoonmoeder spelen”, belooft Dewinter daarover. En een ministerschap hoeft ook niet, als het zover zou komen: “Volgens mij zal Filip ook wel genoegen nemen met het voorzitterschap van het Vlaams Parlement”, zo zegt Van Grieken.
Wie straks dan de Kamerlijst in Antwerpen trekt voor Vlaams Belang, die nochtans rechtstreeks tegen Bart De Wever (N-VA) zal opkomen, is nog niet duidelijk: het wordt alvast wel geen ‘wit konijn’, maar iemand uit eigen rangen. De eerder onbekende Ellen Samyn haalde na Van Grieken in 2019 de meeste stemmen.

Waarom dit ertoe doet: In alle stilte is Van Grieken wel zijn partij aan het kantelen. Het draait nu echt rond hem.

Het is Dewinter zelf die toegeeft: “De nieuwe generatie heeft nu een andere strategie en ik onderschrijf die honderd procent.” Die strategie bestaat er voor Van Grieken in om Vlaams Belang richting machtsdeelname te stuwen.
In februari van dit jaar ontdeed hij zich al van Dries Van Langenhove, die uit de Kamer stapte, en ook niet meer zal opduiken op een lijst van Vlaams Belang volgend jaar. Hoewel die breuk bijzonder opmerkelijk en verrassend was, en Van Grieken en Van Langenhove op geen enkel moment elkaar publiek afvielen, werd daarmee wel een bijzonder opzichtig obstakel richting potentiële coalitievorming weggewerkt.
Dewinter bleef daarbij altijd een tweede naam, die systematisch viel en blijft vallen, als N-VA-voorzitter Bart De Wever uitlegt waarom hij geen coalities maakt met Vlaams Belang, wegens “veel te radicaal” en “aangebrand”. Zo haalde die recent nog het bezoek van Dewinter aan de Syrische dictator Bashar al Assad aan, om te duiden dat voor hem een partij met zulke figuren onaanvaardbaar is.
En kijk: voor het eerst biedt Dewinter daarover ook een soort van excuses aan, al krijgt hij dat woord zelf niet over de lippen. Op aandringen van de voorzitter zegt hij daarover nu: “Achteraf gezien was dat een strategische vergissing.”
Dat Vlaams Belang-voorzitter Van Grieken tegelijk onmogelijk Dewinter kon en wilde opzij zetten, bewijst dat hij hem wél lijsttrekker in Antwerpen maakt, voor de gemeenteraadsverkiezingen in oktober ’24. Klassiek Van Grieken is dat: als er al echt sprake is van een koerswijziging, is het een stapje vooruit en eentje achteruit.
Belangrijkste consequentie is wel dat Van Grieken zo wel helemaal zélf de regie in de zomer van ’24 in handen heeft, op Vlaams niveau. Als gekozene vanuit de Kamer zou dat veel moeilijker zijn, vanuit het Vlaams Parlement is hij dan de logische uitdager van zittend Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA). Dewinter gaat naar het achterplan.

Genoteerd: Vlaams Belang, met Dewinter en Van Grieken, houdt keihard vast aan haar visie op “omvolking”.

Het is een bijzonder omstreden deel van het extreemrechtse of radicaal rechtse discours in Europa: de theorie van “omvolking”. Dat is het doelbewust vervangen van een bevolkingsgroep door een andere. In het Europees Parlement had Tom Vandendriessche (Vlaams Belang) het bij het recente EU-migratiepact over “doelbewust georganiseerde ‘omvolking’.” “Dit is de kolonisering van Europa. De onderwerping van de Europeanen. De zelfmoord van onze unieke Europese beschaving”, zo stelde hij toen.
Van Grieken of Dewinter spreken Vandendriessche niet tegen. Dewinter grijpt het feit dat Vlaams Belang steeds meer een plattelandspartij wordt, terwijl het vroeger een stadspartij was, nog eens aan om erop terug te komen: “Dat is de omvolking, zo simpel is het. Kijk dan naar Antwerpen: 30 procent van de bevolking is moslim, 54 procent van de schoolkinderen zijn moslim. Mijn electoraat ontvlucht de stad.”
Van Grieken gaat daar vervolgens dieper op in: “Omvolking is omstreden in de Brusselse bubbel. Maar de mensen weten echt wel wat dat betekent hoor. Ja, die term werd ook gebruikt door de nazi’s in de jaren 30. Maar wij zijn tégen omvolking, de nazi’s wilden net omvolking. Eigenlijk zijn wij de anti-nazi’s.”
Volgens Dewinter is dat ook absoluut “geen complottheorie of een soort ideologie”. “Het is gewoon een simpele vaststelling. Ons volk wordt langzaam maar zeker vervangen door immigranten met andere tradities en een andere cultuur. Kijk, waarom stemmen ze in Borsbeek massaal tegen een fusie? Men wil de islamisering en de drugproblematiek van de grootstad weghouden uit de rand. We zijn de steden niet kwijt, maar we zijn ze wel aan het kwijtraken. De demografische omslag komt in 2050: dan is een meerderheid in de stedelijke bevolking allochtoon. En het gaat dan vooral over niet-Europese vreemdelingen en moslims.”

Nog bezig: Geen deal, voorlopig, voor Vivaldi. Ze waren er even niet ver af.

Vannacht besliste premier Alexander De Croo (Open Vld) om het erop te wagen: geen ‘stop’ van de werkzaamheden rond twee uur ’s nachts, wat normaal de gewoonte is twee dagen voor de State of the Union. Neen, hij trok door, in de hoop van dan ruim voor de deadline van dinsdagmiddag met een deal naar buiten te komen.
Dan zou Vivaldi meteen net zoals de Vlaamse regering van Jan Jambon (N-VA) een beeld kunnen zetten van harmonie, van “elkaar iets gunnen”, van een “ploeg die werkt”. Niet slecht, in een verkiezingsjaar: dat had men toch goed gezien aan het Martelarenplein, en dat wilde men in de Wetstraat Zestien ook wel netjes proberen.
Vanmorgen dus een pak optimisme. De grote details van het akkoord werden overal al gelekt, met de nodige ‘spin’ erop: iedereen zat klaar voor de witte rook, en de daaropvolgende persconferentie (al is het altijd de vraag of men de ‘primeur’ dan eerst aan het Parlement geeft, of eerst aan de pers).
Alleen, dat was buiten de waard gerekend, zijnde de PS. Die lag al vaker op ramkoers, telkens op het eind met de Open Vld van de premier, ook dat is een deel van de Vivaldi-traditie. Deze keer was het niet anders, en was de struikelsteen het dossier van de flexijobs.
Daarbij willen de liberalen die jobs, met beperkte sociale kosten, uitbreiden naar een veel groter aantal sectoren, onder meer het onderwijs en de zorg, waar grote tekorten zijn in Vlaanderen, op de arbeidsmarkt. Maar de PS ziet er een ontmanteling in van de sociale welvaartsstaat: die jobs dragen immers veel minder bij tot de sociale zekerheid.
Bovendien was in de wandelgangen te horen dat het andermaal wachten was op een duim omhoog vanuit Charleroi, de woonplaats van PS-baas Paul Magnette. De andere Vivaldi-partijen wezen er al te pas en onpas op dat PS-vicepremier Pierre-Yves Dermagne nauwelijks of niet durft cruciale knopen door te hakken: het is dan Magnette die in feite de vergadering gijzelt.
In de ochtend gingen PS en Open Vld dan ook een uurtje apart zitten, om te proberen een deal over flexijobs te zoeken. Rond 10.30 uur kwamen de vicepremiers dan weer bijeen, die vergadering is voorlopig nog bezig. Niemand sluit uit dat de witte rook er toch vandaag komt, ruim op tijd dan, om alsnog “als één team” te kunnen triomferen. Maar voorlopig dus niet: “Het is nog iets te vroeg vrees ik”, zo stelde een vicepremier vanmorgen.

De details: Er zit een pak in, met voor elk wel wat lekkers. Maar het is nu al vechten over de trofeeën.

“De definitieve tabellen hebben we nog niet, dus het is onder voorbehoud”: die zin konden we vanmorgen al een paar keer noteren. Maar de grote lijnen zijn ondertussen wel duidelijk.
Om te beginnen houdt Vivaldi de inspanning vast om nog 1,2 miljard euro van het tekort terug te dringen, én een pak meervragen van departementen te honoreren. Onder meer de asielopvang krijgt meer, en ook ‘veiligheid’, op Binnenlandse Zaken, zou zo’n 100 miljoen meer krijgen.
Daarbij opvallend, maar niet verrassend in een verkiezingsjaar: de zogenaamde ‘technische correcties en onderbenuttingen’ lopen op tot 400 miljoen euro. Dat is dus alvast geld dat niet gevonden moet worden. En er zijn speciale meevallers, zoals de roerende voorheffing op de Staatsbon, die massaal is opgekocht door de Belgen: die alleen al brengt 40 miljoen onverwachte inkomsten op, ook al was het eigenlijk een verlaagd ‘cadeau-tarief’.
Daarnaast blijft Euroclear, het ‘clearinghouse’ dat al het bevroren Russische geld en waardepapieren vasthoudt en in België belasting betaalt, een soort gouden kalf voor de overheid: de meeropbrengst aan vennootschapsbelasting loopt daar in de honderden miljoenen. Die meeropbrengst wordt “integraal gebruikt voor Oekraïne”, maar dat wordt wel ruim geïnterpreteerd. De steun aan het land zelf, maar ook integraal de opvang hier en zelfs de OCMW-steun aan de Oekraïense vluchtelingen wordt er netjes mee betaald.
“Toch goed dat Vincent Van Peteghem (cd&v) die Euroclear verder heeft verankerd in België, door er een grotere participatie in te nemen met de overheid”, is de hint die we vanuit cd&v daarover krijgen.
De rode draad door de begroting is in elk geval dat men “elkaar geen pijn doet”, en evengoed “dat de burgers er geen enkele extra factuur bijkrijgen”. Daarbij onderstrepen verschillende partijen dat twee taksen van de groenen, zowel de luchtvaarttaks als de verpakkingstaks, net daarom gesneuveld zijn.
“Zowel Open Vld als cd&v hebben zich heel hard verzet tegen die vliegtaks, die de groenen zwaar wilden gaan opdrijven. Maar sorry, hun kiespubliek kan misschien een treinrit met de TGV naar Zuid-Frankrijk voor 300 euro makkelijk betalen, een groot deel van de bevolking doet dat wel nog met Ryanair. En die mensen wilden wij niet treffen”, zo klinkt bij een vicepremier.
Idem voor de verpakkingstaks op fast food: daarbij zouden bekers en bordjes in frietkoten, of bij McDonalds of Starbucks een extra taks aangerekend krijgen. “Maar dat is mensen pesten. We kunnen ze toch niet met een bord naar de frituur sturen? Dat wilden we echt niet, in een verkiezingsjaar”, zo is te horen binnen Vivaldi.
Tegelijk hebben de groenen wel binnengehaald wat ze wilden over de fossiele brandstoffen: de aftrek van accijnzen op de professionele diesel, een cadeau aan de transportsector van enkele jaren geleden, wordt afgeschaft. Dat moet zo’n 25 miljoen opleveren. Op termijn zullen ook de accijnzen op gas en diesel verder omhooggaan.
En ook de btw op sloop om te renoveren blijft nu toch op 6 procent: al is dat enkel voor particulieren, en voor de eigen woning. Ook dat is toch een groene trofee, al probeerden zowel cd&v als Open Vld die de afgelopen weken te claimen.

En ook genoteerd: Een oorlogje over de banken, en wie wat precies mag claimen, achter de schermen bij Vivaldi.

Over het vaderschap van een extra taks op de banken werd in de wandelgangen al stevig gevochten, zonder of met witte rook. Het waren de socialisten van Vooruit die stevig hadden ingezet op het dossier van een ‘overwinstbelasting’ op de financiële sector, die liefst 600 miljoen moest opbrengen. Ook PS en de groenen sloten zich bij die plannen aan.
“Frank heeft weer alles binnengehaald wat we wilden: een bankentaks, een verhoging van de minimumlonen én nieuwe initiatieven voor gezondheidszorg. Plus er is extra geld voor Ontwikkelingssamenwerking van Caroline Gennez (Vooruit) voor de opvang van vluchtelingen in Afrika, cruciaal bij heel de migratieaanpak”, zo is te horen aan de Keizerlaan, bij Vooruit.
Maar elders in de regering vindt men het toch “wat makkelijk” van de socialisten om nu die bankentaks te gaan claimen. “In plaats van een overwinstbelasting, zoals zij het voorstelden, is er gewoon een uitbreiding van de huidige bankentaks gekomen, met een progressief tarief gekomen. Dat houdt in dat de grotere banken dus proportioneel meer extra taks moeten betalen, om de kleintjes niet onder druk te zetten. En om iedereen zo toch een incentive te geven om hun winsten wat anders te besteden. Lees: door de spaarrente op te trekken”, zo zegt een hoge regeringsbron.
“Geen socialistisch voorstel dus, maar een verstandig voorstel”, zo stelt men fijntjes. Dat ook plots de 220 miljoen euro dividend van Belfius nu wordt meegerekend als “de banken laten betalen”, wat aan rode kant te horen is, vindt men aan de rechterflank dan weer flauwekul: “Die dividenden zijn er elk jaar”, zo klinkt het droog.
Maar de socialisten hebben evengoed nog argumenten: “Dankzij ons komt er een protocol met de banken, dat eist dat ze meer aan hun spaarders gaan geven.”

Nog wat cijfers: Bpost krijgt geen miljoenen om de oren, voorlopig. En de rokers betalen opnieuw meer.

Nog een pak cijfers circuleren al. Daarbij een klassieke sluitpost: nog eens 50 miljoen euro extra taksen op tabak en vapen.
Daarnaast is er Bpost, dat het teveel betaalde geld via overheidscontracten aan de Belgische Staat terug moet geven. Daarbij gaat men voorlopig uit van het bedrag dat Bpost zelf uitsprak, kwestie van zich niet rijk te rekenen: 75 miljoen euro. Maar in realiteit verwacht Vivaldi veel meer.
Daarnaast is er ook nog eens 25 miljoen voorzien van overheidscontracten bij Bpost die veel goedkoper kunnen, zoals de nummerplaten en de 679-rekeningen. Ook dat lijkt wel een heel conservatieve inschatting, gezien de woekerwinsten die Bpost jarenlang boekte op die contracten. Over het krantencontract is overigens nog geen zware discussie geweest.
Daarnaast komt er geen verhoging van de effectentaks, nochtans iets waar PS en ook de groenen heel hard voor vochten. Maar de MR van Georges-Louis Bouchez ging daar vierkant voorliggen, en zo kon er geen verhoging komen.
Waar wél extra op belast wordt: de fiscale sluiproutes via belastingparadijzen. Daar gaat men de zogenaamde kaaimantaks nog aanscherpen, wat nog eens 60 miljoen in totaal moet opbrengen.

Na de kater: Conner Rousseau (Vooruit) trok dit weekend naar de tv-studio’s, om eindelijk ‘closure’ te krijgen rond z’n café-incident. De Jongsocialisten gunden hem dat nog niet, zij stappen uit het partijbureau.

“Heeft u ooit eens al racistische uitspraken gedaan, naast die zatte avond?”, zo wilde Cathérine Moerkerke van VTM weten, live in het Nieuws op haar zender, in een interview met Rousseau. “Niet dat ik mij herinner. Heeft u dat ooit al gedaan?”, zo kaatste Rousseau terug, waarna een stilte viel, en Moerkerke zelf uiteindelijk antwoordde: “Ik denk het niet”. “Welja, u denkt het niet. Voila, ik ben er vrij zeker van, van niet”, zo kon Rousseau achteruit leunen.
Bij VTM en ook op de Zevende Dag maakte Rousseau z’n opwachting, om nog een laatste keer terug te komen op heel het café-incident en zijn racistische uitspraken aan het adres van Roma. Het was vooral een obligaat rondje door-het-stof-gaan.
“Het strookt niet met waar ik voor sta. Ik was zwaar geschrokken en kwaad op mezelf. Het was fout en zeer lelijk”, zo stelde de Vooruit-voorzitter op De Zevende Dag. “Het is de eerste keer dat ik zo’n grote fout gemaakt heb, en het zal ook de laatste keer zijn.”
Een mail naar de eigen achterban en de mandatarissen van Vooruit deed dat ook: zich nederig tonen en excuses aanbieden. De Vooruit-top reageerde zoals verwacht: met afschuw op de uitspraken, maar mild voor de kopman, met letterlijk niemand die ontslag eiste.
Maar nederigheid is niet wat Rousseau fundamenteel kenmerkt, dat bleek andermaal op de persconferentie in café ’t Hemelrijk in Sint-Niklaas donderdag, en ook in de manier waarop hij Moerkerke vastzette in het gesprek bij VTM: het is eerder lef en branie die hem en zijn partij brachten waar ze nu (in peilingen) staan.
Het neveneffect is onvermijdelijk dat er ook moeilijke relaties ontstaan: het was opvallend hoe fel bijvoorbeeld Sammy Mahdi, de voorzitter van cd&v, uithaalde. Beiden hebben al jaren een weinig hartelijke omgang.
En in eigen rangen waren er de Jongsocialisten van de afdelingen in Gent en Brussel, die wél hun steun aan de voorzitter van Vooruit hadden opgezegd. Dat groepje deed Rousseau, in zijn gekende stijl, af als “enkelingen”, “niet meer dan twintig mensen”.
Dat kreeg hij dan weer als deksel op de neus: de jongeren van Vooruit stapten uit het partijbureau, het hoogste orgaan van de partij, en lieten dat ook weten aan iedereen.
“Daar onze relevantie door de voorzitter op nationale TV werd gereduceerd tot ‘zeker niet meer dan 20 man’, zijn wij van mening dat ons engagement en vrije tijd beter gespendeerd kan worden dan in een vergadering van het partijbureau. Voor schijnparticipatie hebben wij geen tijd noch middelen”, zo klonk het hard.
Het lijkt een laatste stuiptrekking in het incident, waarbij Rousseau nu “in dialoog” gaat met de Romagemeenschap, en straks ook met de Jongsocialisten. “We hebben in elk geval de Vivaldi-regering de kans gegeven om in alle rust te werken: de schijnwerpers zaten helemaal op onze voorzitter”, is de conclusie bij een topper van Vooruit.

Ook een ontknoping: Bij de MR doet, zoals verwacht, Georges-Louis Bouchez nog een jaartje verder. Maar de saga rond z’n verlenging deed hem geen deugd.

Als Conner Rousseau een lastige week beleefde, dan beleeft Bouchez toch al een tijdje lastige weken. Niet voor de schermen, niet op persconferenties en zeker niet op X, zijn favoriete medium, maar wel in de wandelgangen van de partij.
Daar bleef zijn vraag om niet nu interne verkiezingen te organiseren, maar wel zijn mandaat als voorzitter gewoon één jaar te verlengen, maandenlang zweven. Pijnlijk, dat men zo hem liet bengelen, en liet voelen dat hij geen almachtige voorzitter kan blijven zijn. En veel meer dan een symbolische of psychologische oefening.
Alles draait immers rond de rotslechte relaties die Bouchez onderhoudt met de top van de PS én Ecolo, de twee partijen waarmee hij toch coalities moet vormen, wil hij zijn Franstalige liberalen opnieuw in de regering loodsen. Komt daarbij dat ook aan Vlaamse kant de huidige Open Vld-top hem uitspuwt, en er ook bijzonder koele relaties zijn met Vivaldi-partners Vooruit en Groen. En zelfs de N-VA-top weigert hem gewoon maar te zien. Dus met wie zal Bouchez straks nog regeringen kunnen vormen?
Bij de PS laten ze het zonder gêne weten: zonder Bouchez als het kan. Nadia Naji van Groen zei het onlangs gewoon openlijk: Vivaldi bis kan, maar zonder de MR.
Die constatering leidt al sinds de zomer tot onrust bij de MR, waar kopstukken als Willy Borsus (MR), de leider van de MR in de Waalse regering, zijn ongenoegen niet onder stoelen of banken stak. En zeker omdat ook de voormalige leiders Charles Michel (MR) én Didier Reynders (MR) hun neus aan het venster kwamen steken, met de nodige commentaar intern, kwam Bouchez in zwaar weer terecht.
Hij kon niet anders dan afgelopen weekend zijn partijtop nu opnieuw te beloven “voortaan collegiaal te werken”, wilde hij z’n vel redden.
Wat zeker ook speelde: er stond niemand klaar om de leiding over te nemen van de partij, en de enige die het makkelijk kon doen, Sophie Wilmès (MR), paste omwille van haar familiale situatie. Het was uiteindelijk andermaal Wilmès die zo in feite het vel van haar voorzitter redde.
Bouchez heeft nu dus beloofd, volgens La Libre en Le Soir, om water bij de wijn te gaan doen. Hij zal zowel voor de lijstvorming als voor de regeringsonderhandelingen bijgestaan worden door partijtoppers, en kan niets meer alleen beslissen. Logischerwijze gaat Borsus dan de Waalse regering onderhandelen, en zal Wilmès het federale niveau doen.
De vraag is daarbij altijd dezelfde: is het dan finaal Bouchez die de knoop doorhakt, of de mensen rondom hem? “Het zou enigszins naïef zijn te denken dat Bouchez echt kan en wil veranderen. Maar de MR zit er mee en raakt er niet van af. En wij moeten er dan helaas iets van proberen te maken, maar hoe doe je dat?”, zo vat een partijvoorzitter het samen.

Voorspeld: Hilde Vautmans (Open Vld) krijgt haar zetel.

Het partijbestuur van Open Vld heeft vanmorgen huidig Parlementslid Hilde Vautmans gekozen als Europees lijsttrekker. Geen stemmenkanon, ook niet iemand met naam over heel Vlaanderen, maar wel een trouwe soldaat van de huidige leiding, en met name oud-premier Guy Verhofstadt (Open Vld).
Die steunde expliciet de kandidatuur van Vautmans, net zoals premier Alexander De Croo (Open Vld) finaal ook. Tegenkandidaten als Goedele Liekens (Open Vld) of Eva De Bleeker (Open Vld) maakten geen kans. “Hilde is de geknipte persoon om onze liberale visie op Europa naar de kiezer te brengen”, zo laat voorzitter Tom Ongena (Open Vld) weten.
Meteen verlaat Vincent Stuer, een andere kandidaat voor de job die het niet haalde, de partij. Dat meldt Knack. Stuer was enkele weken geleden nog kandidaat-voorzitter en haalde 30 procent van de stemmen. Pittig detail is dat Stuer jarenlang werkte voor Verhofstadt en Vautmans, op de fractie van de liberalen in het Europees Parlement.