De sympathieke, geliefde super-politicus en S.P.A Minister van Staat Steve Stevaert (61 jaar, zo oud als ikzelf) pleegt zelfmoord omdat hij beschuldigd wordt van ‘verkrachting’… in 2010. De man die het van succesvol cafébaas schopte tot Vlaanderens’ meest kleurrijke politicus van de afgelopen decennia- sommigen noemde hem de Koning van Limburg- kon deze ‘druk’ niet aan ?
Terwijl Stevaert bekend stond om zijn groot libido en al eerder met zulke zaken te maken had. Onbegrijpelijk en allicht ook onjuist om de conclusie te trekken dat dit de ‘werkelijke’ en enige reden zou zijn. Misschien is deze onverkwikkelijke zaak wél de druppel geweest die de spreekwoordelijke emmer deed overlopen. De aanleiding dus. Maar iemand van het niveau van Stevaert is/was meer druk, tegenwind en negatieve publiciteit gewoon.
Voor de tweede week op rij (co-piloot) hebben we te maken met een succesvol, verantwoordelijk, schijnbaar rustig en vriendelijk iemand die kiest om zichzelf te vernietigen. Eens te meer een voorbeeld van hoe heel wat mensen in een schizofrene schijnwereld zijn gaan leven. Naar buitenuit de beminnelijkheid en zachtheid zelve en binnenin een explosief vat van negativiteit en woede. De schijn van het ‘zijn’. Volgens intimi kon Steve intern ook als een verlicht despoot tewerk gaan en ook zijn broer pleegde enkele jaren geleden zelfmoord.
Wordt het geen hoog tijd dat we in de opvoeding meer aandacht gaan besteden aan het omgaan met emoties? Vooral de zogenaamde ‘negatieve’ emoties – deze term wijst al op een afkeuring- als woede en verdriet, frustratie en pijn moeten we dringend leren hanteren.
Omgaan met succes, media, roem, bekendheid, geld, macht, seks zou ook een wijze les zijn. In onze scholen zouden best een aantal uren per week omgangskunde, relatiebekwaamheid, emotionele hygiëne e.a. op z’n plaats zijn.
Voor de tweede keer in een week tijd wordt bewezen dat supermensen niet bestaan! Welke ‘stunts’ ze ook uithalen…Gelukkig maar.