In het oosten van Oekraïne focussen de Russische aanvallers zich volledig op de stad Severodonetsk. Als deze veroverd wordt, is het volledige grondgebied van de Loehansk Oblast, en daarmee de Volksrepubliek Loehansk, in handen van de Russen en de pro-Russische schurkenstaat. Een zware domper op de Oekraïense feestvreugde.

De oost-Oekraïense stad Severodonetsk ligt al sinds begin mei hevig onder vuur. Het is de laatste grote stad in de Loehansk Oblast, de administratieve regio in het oosten van het land, en geldt als (bijgesteld) primair doel voor het Russische offensief.

Hevige strijd

In vredestijden leven in de stad ruim 100.000 mensen; nog 15.000 van hen schuilen in kelders doorheen de stad, de rest vluchtte voor het geweld. En maar goed ook, want het lijkt steeds waarschijnlijker dat de Russische aanvallers de stad omtoveren tot een tweede Marioepol. Na weken van belegering en zwaar artillerievuur, rukken de Russen nu op tot aan de rand van de stad. De stad wordt echter hevig verdedigd door Oekraïners die al jarenlange gevechtservaring opdeden aan het front met de pro-Russische rebellen.

Door die hevige verdediging probeerde Rusland dan ook de frontale aanval zo lang mogelijk uit te stellen, en de soldaten in Severodonetsk en Lysychansk te omsingelen. Vanuit het noorden werden pogingen ondernomen om de Donets-rivier over te steken bij Bilohorivka, wat enkele keren fataal afliep voor de Russen. In het zuiden, bij Popasna, kon Rusland wel oprukken. Een omsingeling van beide steden aan de oevers van de Donets lijkt dus een mogelijkheid.

De verovering van Severodonetsk door Rusland zou een serieuze tik uitdelen aan Oekraïne, dat zo de hele provincie Loehansk kwijtspeelt. Daarnaast lijkt het erop dat de stad hetzelfde lot zal vergaan als Marioepol: complete vernieling door de Russen. Twee derde van de woningen in de stad zou al vernietigd zijn, vertelde de Oekraïense president Volodymyr Zelensky. Toch betekent die verovering niet dat de oorlog verloren is voor Oekraïne.

Het doel lijkt duidelijk: het Russische leger, en zeker zijn tanks, is niet gemaakt voor een guerrilla-oorlog in stedelijk gebied, dus door het eerst plat te bombarderen zorg je dat de Oekraïners meer in de open ruimte moeten strijden. Dit levert Rusland een groot voordeel op. Desondanks is er nog hoop voor Oekraïne.

Andere fronten

Als de omsingeling uitblijft en Severodonetsk enkel wordt veroverd door een frontale aanval, kan het Oekraïense leger nog altijd terugtrekken naar Lysychansk, met de Donets als natuurlijke loopgraaf tussen beide kampen. Rusland lijdt ook zware verliezen in en rond dit front, en er komt weinig vers bloed en nieuw materiaal aan, waardoor het Russische leger vroeg of laat toch uitgeput zal raken. Langs Oekraïense kant bestaat de kans dat het, geruggesteund door de militaire steun van het Westen, hergroepeert en zelfs tegenoffensieven kan lanceren.

Ook is er hoop voor Oekraïne op andere fronten. Doordat Rusland alle soldaten naar de Donbas stuurt, en meer specifiek naar Severodonetsk, liggen andere fronten open voor Oekraïne. Bij Cherson en Mykolaiv, in het zuidwesten van Oekraïne, werden de Russen in het defensief gedwongen, en moesten ze zelfs een stuk terrein prijsgeven en terugtrekken.

Bij Izioem, enkele tientallen kilometers ten noorden van Severodonetsk, wordt ook nog steeds hevig gevochten, maar hier werden de voorbij dagen geen nieuwe gebieden veroverd. Dat deelde het Institute for the Study of War, een denktank die de oorlog dagelijks rapporteert, mee in zijn verslag van 29 mei. Bij Charkov werden de Russen stevig teruggedrongen, maar in de omgeving wordt nog steeds hevig gevochten.

(fjc)