Key takeaways
- Russische marine worstelt met wijdverspreid verval en gebrek aan paraatheid.
- Onderhoudsproblemen worden verergerd door een verouderende vloot zonder voldoende ondersteunende infrastructuur.
- Het verliezen van de toegang tot de Tartus basis in Syrië zou de bestaande problemen binnen de Russische marine aanzienlijk verergeren.
Russische marine
Een brand op een Russisch spionageschip voor de kust van Syrië vorige week heeft bezorgdheid gewekt over de staat van de Russische marine in de Middellandse Zee. De 55 jaar oude Kildin, belast met het monitoren van de gebeurtenissen in Syrië na de val van Bashar al-Assad, kreeg motorproblemen en gaf waarschuwingen af aan nabijgelegen schepen. Hoewel de bemanning er na enkele uren in slaagde de brand te blussen en het schip weer onder controle te krijgen, benadrukt het incident een breder patroon van problemen binnen de Russische vloot, zo meldt The Guardian.
Westerse veiligheidsbronnen wijzen naar dit incident, samen met een brand op het Admiral Gorshkov raketfregat twee maanden eerder, als bewijs van wijdverspreid verval en gebrek aan paraatheid binnen de Russische maritieme strijdkrachten in de regio. Bovendien beweren ze dat op het moment van de nood van de Kildin, twee andere Russische marineschepen, de landingsschepen Ivan Gren en Aleksandr Otrakovsky, ook tijdelijk de controle over de navigatie verloren.
Onderhoudsuitdagingen
Experts op het gebied van Russische militaire capaciteiten erkennen dat onderhoud en operationele uitdagingen niet nieuw zijn voor de Russische marine. Michael Kofman, onderzoeker bij de Carnegie Endowment for International Peace, stelt dat branden niet ongewoon zijn vanwege een verouderende vloot die niet over voldoende ondersteunende infrastructuur beschikt. Deze problemen zouden aanzienlijk groter kunnen worden als Rusland de toegang tot zijn marinebasis Tartus in Syrië verliest.
De toekomst van de Tartus basis is onzeker onder de nieuwe Syrische regering. Rusland heeft al te maken gehad met tegenslagen, waaronder de annulering van een commerciële overeenkomst tussen een Russisch bedrijf en de commerciële haven van Tartus, waarvan Moskou hoopte dat die de export van landbouwproducten zou vergemakkelijken. Deze ontwikkeling duidt op mogelijke uitdagingen voor het voortbestaan van de marinebasis.
Verlies van Tartus
Het verliezen van de toegang tot Tartus zou de bestaande problemen binnen de Russische marine verergeren, volgens Sidharth Kaushal, een senior onderzoeker bij het Royal United Services Institute (Rusi). De Russische vloot van na de Koude Oorlog bestaat voornamelijk uit kleinere schepen met zware raketten, geschikt voor kustverdediging maar kwetsbaar voor onderhoudsproblemen op langere operationele afstanden.
Moskou onderzoekt alternatieve opties in het Middellandse Zeegebied, maar elk heeft zijn eigen complicaties. Algerije, een traditionele bondgenoot, is onder druk komen te staan door de Russische betrokkenheid bij de Wagner-groep in Mali. In Soedan is Rusland vorig jaar tijdens de burgeroorlog van bondgenoot veranderd, met het schijnbare doel om de toegang tot Port Soedan aan de Rode Zee veilig te stellen. Deze optie is echter afhankelijk van het varen door het Suezkanaal, waar nog steeds onderhandelingsproblemen zijn. De oostelijke havens van Libië, die worden gecontroleerd door de door Rusland gesteunde generaal Khalifa Haftar, worden beschouwd als een andere mogelijkheid.
Risico’s van alternatieve opties
Een Rusi-studie suggereert dat een basis in Libië het meest waarschijnlijke alternatief voor Tartus zou zijn, maar waarschuwt voor aanzienlijke politieke risico’s in verband met de afhankelijkheid van Haftar en zijn wisselende allianties. Dit benadrukt de complexe uitdagingen waar Rusland voor staat bij het handhaven van zijn marineaanwezigheid in het Middellandse Zeegebied.
Wil je toegang tot alle artikelen, geniet tijdelijk van onze promo en abonneer je hier!