Key takeaways

• Meer dan 50 zelfrijdende vrachtwagens rijden zelfstandig op vooraf bepaalde routes in de ijzerertsmijn Greater Nammuldi van Rio Tinto.
• Automatisering heeft geleid tot een aanzienlijke vermindering van veiligheidsrisico’s en een productiviteitsstijging van 15 procent door continue werking zonder ploegendiensten of pauzes.
• Ondanks zorgen over het wegtrekken van banen zijn voormalige vrachtwagenchauffeurs overgestapt naar functies als controleurs in het Operations Centre.

Automatisering bij de grotere Nammuldi mijn van Rio Tinto

Rio Tinto’s Greater Nammuldi ijzerertsmijn in West-Australië biedt een kijkje in de toekomst van de mijnbouw. De mijn ligt mijlenver van elke stad en herbergt meer dan 50 zelfrijdende vrachtwagens die enorme ladingen over enorme afstanden kunnen vervoeren. Deze autonome voertuigen rijden onafhankelijk van elkaar op vooraf bepaalde routes en worden geleid door een geavanceerd systeem dat wordt bewaakt vanuit het operationele centrum van Rio Tinto in Perth.

De overgang naar automatisering

De overgang naar automatisering is geleidelijk gegaan en begon eind jaren 2000. Vandaag de dag beschikt Rio Tinto over een van de grootste autonome vrachtwagenparken ter wereld, die een aanzienlijk deel van de Pilbara ijzerertsactiviteiten vertegenwoordigen. Hoewel sommige nog handmatig worden aangedreven, werkt het merendeel autonoom naast een netwerk van geautomatiseerde treinen en boren.

Veiligheid en productiviteit verbeterd

Veiligheidsverbeteringen worden aangehaald als een primaire drijfveer voor deze verschuiving. De risico’s die inherent zijn aan mijnbouwactiviteiten, met name die waarbij zware machines en menselijke vermoeidheid betrokken zijn, zijn door automatisering aanzienlijk verminderd.

De productiviteit heeft ook een opmerkelijke impuls gekregen, met een geschatte stijging van 15 procent dankzij continu werken zonder ploegendiensten of pauzes. De implementatie van dergelijke geavanceerde technologie brengt echter aanzienlijke financiële kosten met zich mee. De investering van Rio Tinto in het Pilbara automatiseringsproject wordt geschat op miljarden dollars.

Uitdagingen en zorgen aanpakken

Ondanks de bezorgdheid over het verdwijnen van banen, benadrukt Rio Tinto dat er tot nu toe geen banen verloren zijn gegaan door de automatisering. In plaats daarvan zijn voormalige vrachtwagenchauffeurs overgestapt naar functies als controleur in het Operations Centre of hebben ze zich omgeschoold op andere gebieden zoals het bedienen van graafmachines en laders.

Er blijven echter uitdagingen om de interactie tussen mens en machine te optimaliseren. Professor Robin Burgess-Limerick van de Universiteit van Queensland wijst erop dat interfaces die worden gebruikt door zowel veldmedewerkers als verkeersleiders baat kunnen hebben bij een beter ontwerp om het situationeel bewustzijn te verbeteren en risico’s te minimaliseren. Hij wijst ook op mogelijke problemen met het beheer van de werklast van controleurs, het overmatig vertrouwen op autonome systemen en de noodzaak voor verdere ontwikkeling van vochtdetectiemogelijkheden voor autonome trucks.

Doorgaand streven naar automatisering

Ondanks deze uitdagingen blijft Rio Tinto streven naar automatisering en volgt zij de ontwikkelingen op het gebied van onbemande graafmachines, laders en dozers door bedrijven als Komatsu en Caterpillar op de voet. De toekomst van de mijnbouw kan inderdaad bestaan uit een naadloze integratie van menselijke expertise met geavanceerde robotsystemen, zoals te zien is in Greater Nammuldi.

Wil je toegang tot alle artikelen, geniet tijdelijk van onze promo en abonneer je hier!