Pandemieën maken de politiek vaak turbulenter. Toen de Zwarte Dood in de 14e eeuw een derde van de Europeanen uitroeide, bedongen de overlevende arbeiders een hoger loon. Toen de Spaanse griep in 1918-1919 miljoenen Indiërs doodde, hielp de daaruit voortvloeiende ellende de campagne van Mahatma Gandhi om een einde te maken aan het Britse koloniale bewind op gang. 

Uit een studie van 133 landen tussen 2001 en 2018 bleek dat politieke onrust de neiging heeft te pieken twee jaar na het begin van een epidemie (zie grafiek onder). “Als dat zo is, dreigt 2022 een hobbelig jaar te worden”, schrijft The Economist.

Het risico op onrust is “het grootst in landen met een gemiddeld inkomen”. Rijke landen zijn grotendeels gevaccineerd; de “zeer armen hebben zoveel problemen dat het coronavirus er slechts één is van een lange, grimmige lijst”. 

Middeninkomenslanden lopen meest gevaar

Gewone burgers in middeninkomenslanden daarentegen verwachten “fatsoenlijke openbare diensten” en zijn boos dat het vaccin buiten bereik blijft. Zij weten dat hun elites voorrangsvaccins hebben gekregen. Sommigen vlogen zelfs naar het buitenland om ze te halen.

Deze frustraties zouden wel eens kunnen “overkoken” bij de verkiezingen van volgend jaar in Brazilië, Kenia, de Filipijnen en India. Als de regeringen van deze landen dit willen voorkomen, moeten ze vaart zetten achter de vaccinatieprogramma’s – en wel onmiddellijk. 

“Magische kogels in de politiek worden niet verondersteld te bestaan, maar de coronavirusvaccins komen akelig dicht in de buurt.”