Het uitstel met twee jaar van de volgende fase van de LEZ in Brussel is geen communautair beladen voorstel. Ik ben Nederlandstalig en heb het voorstel mee ingediend. Waarom wordt dit dan toch, zoals we in België zeggen, “communautair uitgespeeld”?

Even terug in de tijd. Guy Vanhengel, Brussels minister voor Open Vld, lag 10 jaar geleden mee aan de basis van de invoering van de LEZ, de “Low Emission Zone”. Het doel was en is om de luchtkwaliteit in Europese steden te verbeteren door de zwaarst vervuilende voertuigen de toegang tot de stad ontzeggen. Er zijn in Europa ca. 200 LEZ’s, waarvan drie in België: Brussel, Gent en Antwerpen. De Brusselse omvat het hele Brusselse Gewest. De LEZ werd in Brussel ingevoerd in de legislatuur 2014-2019 door een meerderheid Open Vld, Vooruit, PS, Les Engagés, DéFI en CD&V. Dus zonder Groen (noch Ecolo). De LEZ ging van start op 1 januari 2018.

Open Vld is en blijft voorstander van de LEZ die we zelf hebben ingevoerd. Dankzij, onder andere, de LEZ is de luchtkwaliteit aanzienlijk verbeterd en halen we ruim de door Europa opgelegde doelstellingen. We geloven in een dieselvrij Brussel tegen 2030 en benzinevrij Brussel tegen 2035. 

Maar net als in Antwerpen en Gent botst dit voluntarisme op weerstand bij sommige inwoners in onze steden en ook bij ondernemers die niet kunnen volgen. Die weerstand neemt toe en is, als je goed luistert, vaak gegrond. Niet iedereen kan overschakelen op een nieuw model van wagen. Niet alle bedrijven kunnen op korte termijn de middelen op tafel leggen om hun wagenpark te vernieuwen. De kleine zelfstandige met zijn eigen bestelwagen al zeker niet. De ecologische winst botst op sociale en economische weerstand. 

Wij staan voor de keuze: 

• of we kijken weg, houden de kaap aan, en verliezen het draagvlak bij de bevolking voor de gehele doelstelling rond luchtkwaliteit, maar ook rond economische transitie. Vandaag is de weerstand tegen de LEZ het excuus voor populisten rechts en links allerhande om stemmen te ronselen op de kap van luchtkwaliteit, maar ook op de kap van het klimaat.
• of we luisteren, net als in Antwerpen, of zelfs in Gent, waar Groen mee de stad bestuurt, naar terechte bemerkingen van inwoners en ondernemers. Met een redelijk en pragmatisch uitstel van de geplande verstrenging waarborgen we het draagvlak voor het toekomstig ambitieus beleid.

In Brussel zet ik om die reden, tegen het populisme en uit redelijkheid, mijn naam onder het voorstel tot uitstel van de verstrenging. Wij draaien niets terug. We blijven op koers wat de EU doelstellingen betreft. We vertragen met één à twee jaar de volgende stap.

En dus nu de vraag: wat is daar communautair aan dit voorstel? De luchtkwaliteit is toch exact dezelfde, of je nu Frans of Nederlands praat in Brussel. In wat schaadt dit uitstel de belangen van de Nederlandstaligen in onze stad? Ik zie maar één antwoord: al jaren wordt in ons land de kaart van het communautaire getrokken om andere problemen te verdoezelen. Het communautaire spook bovenhalen is blijkbaar geen enkele partij vreemd. Maar het baat maar zelden. Dit uitstel is geen aanslag op de luchtkwaliteit en al zeker niet op de Nederlandstaligen in de hoofdstad.

De auteur Imane Belguenani is Brussels Parlementslid voor Open Vld en initiatiefnemer van brusiness.brussels