In het nieuws. De Amerikaanse podcaster Coleman Hughes zag zijn TED-talk “A case for color blindness” door de TED-organisatie zelf gesaboteerd. Omdat de ideeën die hij daarin verkondigde niet strookten met wat enkele personeelsleden van TED denken. De inhoud van de voordracht was nochtans op voorhand door het TED-team gefactchecked.

In zijn voordracht pleit Hughes – die zelf van Afrikaans-Puerto-Ricaanse afkomst is – voor ‘kleurenblindheid’. Wat betekent dat we mensen zoveel mogelijk moeten behandelen zonder rekening te houden met hun ras.

• Kleurenblind beleid betekent niet dat je ongelijkheid negeert, maar dat je het aanpakt op basis van klasse in plaats van ras.
• Klasse is volgens Hughes vaak een betere indicator voor achterstand dan ras. Kleurenblinde beleidsmaatregelen leiden dan ook tot minder controverse.
• Volgens Hughes moeten instellingen kleurenblindheid omarmen, klasse-gebaseerd beleid ondersteunen en kleurenblinde processen creëren. “Dat is de beste manier om een multi-etnische democratie te besturen en tribalisme te verminderen.”

Gekwetst, onveilig en bedreigd: het gouden trio van de ‘woke’-klasse

Zoom in. Hoewel Hughes op het einde van zijn voordracht een staande ovatie van het publiek kreeg, stuurde TED-CEO Chris Anderson hem dagen later een mail. Daarin het bericht dat er “groot verzet” tegen de voordracht was binnen de TED-organisatie. Er gingen zelfs stemmen op om de voordracht van het TED-platform te halen “omdat mensen zich ‘onveilig’ voelden”.

• Volgens Anderson waren er mensen die zich ronduit “gekwetst en bedreigd” voelden door Hughes’ woorden.
• Na wat heen -en weer gemaild te hebben werd beslist om de voordracht toch beschikbaar te maken op TED en YouTube.
• Maar al snel ontdekte Hughes dat zijn voordracht op TED werd gesaboteerd. De video werd er zo’n 73.000 keer bekeken. Tegenover tussen de 450.000 en 800.000 keer voor de andere video’s die die dag waren opgenomen. 16% dus.

Gedomineerd door een “pesterige aanpak” om een bepaald narratief te pushen

Opgemerkt. Tijdens de All-In Podcast vertelt David Friedberg – een wetenschapper en zakenman die geen enkele TED-conferentie in zijn stad miste tussen 2007 en 2019 – waarom hij daarna TED de rug toekeerde.

• “Na verloop van tijd gingen veel TED-talks zich richten op sociale rechtvaardigheid en werden ze betweterig. Na de verkiezing van Trump in 2016 bekritiseerden TED-talks hem en zijn aanhangers, maar boden ze nooit hun perspectief. In de 3 jaar na zijn verkiezing waren er geen talks die uitlegden waarom mensen op Trump stemden. TED werd gedomineerd door een “pesterige aanpak” om een bepaald narratief te pushen.”

De deur openen voor totaalcensuur

Zoom out. De problematiek binnen het TED-personeel kadert in een grotere context. Daarbij proberen steeds meer mensen te voorkomen dat mensen ideeën verspreiden waarmee ze het niet eens zijn. De Twitter-files zijn daarvan misschien het beste voorbeeld.

• Wanneer TED zijn personeel toestaat om voordrachten die niet in hun ideologie passen, te verbieden of te onderdrukken, houdt het op een platform voor ideeën te zijn en wordt het een zoveelste links-georiënteerde belangengroep.
• Het idee dat mensen zich “gekwetst en bedreigd” voelen door wat gezegd wordt in een fatsoenlijk onderbouwde voordracht, zegt meer over die mensen dan over de voordrachtgever.
• Maar wanneer dat excuus gebruikt wordt om zaken te verbieden of te beperken, open je de deur voor totaalcensuur. Waarbij een kleine minderheid gaat beslissen hoe gedacht moet worden en wat nog gezegd mag worden.