Boze acties van de kinderopvang in een aantal steden, en een groene fractie die helemaal in het zwart naar de plenaire vergadering kwam, omdat ze “in rouw waren” voor de sector: wie gedacht had dat een smak geld, 115 miljoen extra uit de Septemberverklaring, de discussie rond de kinderopvang zou doen sussen, komt bedrogen uit.
Alles draait daarbij rond het plan van minister van Welzijn Hilde Crevits (cd&v), die zelf even buiten strijd is. Dat plan trekt vooral de verschillen recht in financiering tussen de crèches, met name die van zelfstandigen en diegenen van grotere instellingen, die al veel overheidsmiddelen krijgen.
Maar de sector focust op het aantal kinderen per begeleider en vindt “9 te veel”. Nu ligt die limiet tussen de 8 à 9 kinderen, maar dat vindt men onleefbaar. De oppositiepartijen Vooruit, Groen en PVDA hebben zich helemaal op die lijn gezet: zij hoeven uiteraard weinig tot geen rekening te houden met de budgettaire impact die zo’n beslissing zou geven, om dat aantal kinderen per begeleider drastisch te verlagen.
Alle drie bleven ze ook matrakeren op een uitspraak van Vlaams Parlementsvoorzitter Liesbeth Homans (N-VA), in het debat van de Septemberverklaring. Die kwam tussen op een discours van Lise Vandecasteele (PVDA) die het had over de negatieve impact van dergelijk Vlaams beleid op de emancipatie van de vrouw, waarbij ze het beeld van de “vrouw aan de haard” aanhaalde. Homans reageerde daar in haar gekende wat brute stijl op, door te stellen “dat er ook papa’s zijn”.
Vervolgens ging heel het incident, met fragmenten daarvan op sociale media, in een draaikolk van verontwaardiging, en eiste de PVDA excuses, omdat “Homans uit haar rol als neutraal Parlementsvoorzitter gevallen was”. Hele analyses volgden in De Morgen en De Standaard. De excuses kwamen er niet.
