Nieuwe éénjarige staatsbon moet in voorjaar de kiescampagne van cd&v extra kruiden, maar gunnen coalitiepartners Van Peteghem een nieuw fiscaal cadeautje?

Maakt de eenjarige staatsbon, mét fiscale korting, midden in de kiescampagne in het voorjaar opnieuw furore? Binnen cd&v rekenen ze er alvast op, zo geeft een oranje Parlementslid aan: “Dit zou logisch zijn, want het is dé manier waarop wij de banken onder druk kunnen zetten”. Zeker één man zou er zijn imago nog eens een geweldige boost mee kunnen geven: minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v). Die surfte wekenlang op een golf van populariteit, na het overweldigende succes in september van een soortgelijke staatsbon. Die liep op één jaar en had vooral een uitzonderlijke verlaging van de roerende voorheffing. Dat resulteerde in een nettorente die hoger lag dan eender welk spaartarief, en miljarden die plots wegvloeiden bij de banken. “Maar we gaan toch nog eens goed moeten nadenken over die fiscale cadeautjes”, zo stelt men op links in de meerderheid. “Dit heeft wel een kost”, klinkt dan weer op rechts. Gunt men dus cd&v en Van Peteghem, die niet altijd even goed ligt bij de collega’s, opnieuw zo’n stunt? “Voor cd&v is dit nu een campagne-dossier geworden”, zegt Kamerlid Dieter Van Besien (Groen).

Met bijdragen van Niels Saelens en Baptiste Lambert.

In het nieuws: Jean Deboutte, directeur van het Agentschap van de Schuld, zet de deur open voor de uitgifte van een eenjarige staatsbon die gepland staat in 2024.

De details: De politieke vraag draait vooral rond de fiscale korting in de roerende voorheffing. Maar daar liet Van Peteghem al eerdere fijntjes weten dat hij zo’n korting kan geven “tot midden 2024”. Hij hoeft dus niet per se toestemming te hebben van coalitiepartners.

“Bij cd&v zat men nu net in een goeie flow: zowel hun Vlaamse ministers, met opnieuw Hilde Crevits (cd&v) en Jo Brouns (cd&v) die deals maken, als federaal met Van Peteghem en zijn staatsbon, dat leverde duidelijk op, qua sérieux. Maar kijk, voorzitter Sammy Mahdi moest, na zijn TikTok over Reuzegom en zijn drag queen-optreden, weer eens ‘stunten’, nu met een deepfake van Jean-Luc Dehaene. Zo gooi je je eigen ruiten in.”
Aan het woord een topper van Open Vld. Maar het was opvallend, hoe gelijklopend diezelfde analyse gisteren gemaakt werd in de wandelgangen van de Kamer, bij kopstukken van groen, rood én blauw, binnen Vivaldi, aan Vlaamse kant: bij cd&v speelt men best de ministers uit, niet de voorzitter of de partij.
En daarvoor heeft cd&v zelf wel degelijk een plannetje klaar, voor de komende kiescampagne, zo geeft een bron in de Kamerfractie ook toe: “Die staatsbon, daar zit muziek in voor ons hé”, zo valt op te tekenen. “Het zou logisch zijn om met opnieuw een korte looptijd op zo’n bon, andermaal de banken onder druk te zetten over de lage spaarrente”.

De deur staat alvast open: Na een sisser voor de laatste uitgifte van zo’n staatsbon, op een looptijd van vijf en acht jaar, zet het Agentschap van de Schuld het licht op groen voor opnieuw een ‘korte bon’.

Het is op papier de minister van Financiën, vicepremier Van Peteghem, die beslist over welke obligatieleningen of ‘bons’ de overheid uitschrijft. Maar in praktijk is het wel het Agentschap van de Schuld, die het beheer van de schulden in handen heeft, die adviseert over welke leningen worden uitgeschreven. En aan dat advies houdt men zich bijna altijd.
En kijk. Jean Deboutte, de baas van dat agentschap, opperde gisteren zelf de mogelijkheid om opnieuw een bon op korte termijn uit te schrijven, een beetje tot verrassing van specialisten binnen de meerderheid zelf. “Ah, hebben we dat dan opnieuw nodig?”
In de nazomer was het succes van zo’n staatsbon op één jaar (wat dan dicht bij het populaire spaarproduct van een spaarboekje komt) verpletterend: er werd liefst 21,9 miljard euro opgehaald. Toeval was dat niet: Van Peteghem zette met hulp van enthousiaste journalisten bij onder meer HLN en de VRT ‘zijn bon’ actief in de markt, als alternatief voor de spaarboekjes.
Belangrijk daarbij: niet alleen was de looptijd kort en de rente hoog, maar Van Peteghem werkte met een fiscaal gunsttarief. De roerende voorheffing werd verlaagd van 30 naar 15 procent. Dat leverde een netto rendement van 2,81 procent op.
Tegelijk waarschuwden verschillende experts toen voor de gevolgen: plots moesten de Belgische banken, die zo’n 3 procent maximum van hun tegoeden ook in liquide middelen staan hebben, echt schrapen om de nodige cash bijeen te krijgen om hun spaarders te betalen. Die liepen massaal richting de staatsbon. Hun spaarrentes verhoogden ze echter niet: dat bleef ook bij die kapitaalvlucht economisch niet zinvol.
De twee nieuwe overheidsobligaties die vervolgens vorige maand kwamen, met een looptijd van vijf en acht jaar bleken helemaal geen bedreiging voor de banken. Die brengen respectievelijk 1,82 en 2,03 procent op. De intekenperiode loopt af op 8 december, en voorlopig tekende men maar in voor 20 miljoen euro. Een fractie van die van de bon in september.

De essentie: De politieke discussie rond de staatsbon is niet weg.

Of de staatsbon er in dezelfde vorm komt als de vorige kortlopende, is toch maar de vraag. Langs beide kanten van Vivaldi zijn er vragen.
- “We gaan toch eens goed moeten nadenken over die fiscale cadeautjes”, zo is de analyse die op links gemaakt wordt, over het enthousiasme van cd&v en hun komende kiescampagne.
- “Dat heeft toch een kost hé”, is de opmerking van een kopstuk aan de rechterflank.
Deboutte verwachtte gisteren wel degelijk dat de regering opnieuw een uitgifte zal doen met zo’n gunsttarief voor de roerende voorheffing. Van Peteghem zelf blijft verstandig vaag over het dossier: hij wil niets bevestigen.
Maar op Radio 1 vanmorgen had hij het er wel over “dat de staatsbon door de fiscale ondersteuning een enorm succes geweest is”, en “dat mensen zo hun spaargeld hebben kunnen activeren”. “Maar we houden altijd rekening met advies van het Agentschap voor de Schuld, en gaan niet roekeloos te werk. In de plannen hebben ze gezegd dat er een “mogelijkheid is om opnieuw zo’n bon uit te geven”. Er zal voor de overheid een deel kortetermijnfinanciering nodig zijn, voor zo’n 13 miljard euro”, zo stelde die.
Voorzichtig dus, van Van Peteghem. Maar tijdens de geldbeurs Finance Avenue sprak hij iets meer door: hij liet daar fijntjes weten dat de regering nog tot midden 2024 de mogelijkheid heeft om een staatsbon op één jaar tegen 15 procent roerende voorheffing uit te geven. Met andere woorden: hij kan dat doen, zonder dat hij echt langs de kern moet. Al is er discussie daarover, tussen fiscalisten.
Bij een debat over de staatsbon in de Kamer vorige maand bleek nochtans dat de regeringspartners op links niet laaiend enthousiast meer zijn. Om de banken aan te zetten hun rente op spaarboekjes te verhogen, sloten Van Peteghem en staatssecretaris voor Consumentenzaken Alexia Bertrand (Open Vld) een aantal vrijwillige deals of convenanten met de bankensector: die moeten minder verschillende tarieven hanteren, en transparanter daarover zijn. En daarnaast was er dus die staatsbon in september.
Maar Vooruit, Groen, PS en Ecolo zijn “niet onder de indruk”. Voor hen zou het meer mogen zijn: een wettelijke verplichting om de ECB-tarieven te volgen, willen zij. Open Vld en cd&v zijn manifest tegen.
Tegelijk lieten de banken fijntjes weten dat “vooral vermogende klanten intekenden op die staatsbon in september”: 25 procent van al hun klanten die meer dan 100.000 euro op een spaarboekje hadden staan, kozen voor die bon. Bij spaarders met minder dan 25.000 euro was dat 1 procent. De gemiddelde instap was ook meer dan 30.000 euro: echt arm waren de spaarders dus niet, die kozen voor de staatsbon.
De vraag is dus of zij dan een nieuw fiscaal cadeautje verdienen. “Ik ben daarvoor zeker geen vragende partij. We hebben dat gedaan in september in een poging om de concurrentie aan te wakkeren tussen de banken zodat de rente op spaarboekjes zou stijgen. Dat is niet gelukt. Ik zie dus niet in waarom we dan opnieuw die roerende voorheffing zouden verlagen”, zo stelt Kamerlid Dieter Van Besien, financieel expert van Groen.
Zeker met een nieuwe staatsbon midden in de kiescampagne wordt het dus toch geen evidentie om de stunt van deze nazomer te herhalen. “Voor cd&v is dit nu een campagne-dossier geworden”, aldus Van Besien.

Vandaag op de agenda: Opnieuw het krantencontract, andermaal.

Om 13 uur zit de federale regering alweer samen over het krantencontract. “Het zou nu toch tot de finish moeten gaan”, zo is te horen in kringen rond de premier. Want ondertussen zijn de grote lijnen duidelijk: het contract zelf, dat door PPP en Proximy gewonnen werd, zal niet gegund worden.
In de plaats gaat het over de steunmaatregelen. Open Vld en Vooruit willen eigenlijk gewoon dat de 125 miljoen die het krantencontract zou kosten, terug naar de begroting gaat, maar aan tafel in de kern staan zowel Paul Van Tigchelt (Open Vld) als Frank Vandenbroucke (Vooruit) open voor ‘compenserende’ maatregelen.
Daarbij hoort enerzijds een uitdovende regeling met Bpost: die zouden hun huidige contract alweer verlengd zien met nog enkele maanden. “Maar dat zal beperkt zijn”.
En daarnaast blijft er de eis om toch opnieuw een kleiner krantencontract uit te schrijven voor de landelijke gebieden, de “zones blanches” én voor de vzw’s van het middenveld, die ook steun kregen via het oude krantencontract.
“Dat is veel meer dan de commerciële spelers”, zo onderstreepte Van Peteghem vanmorgen: zijn kabinet is traditioneel een sterke verdediger van Kerk & Leven en andere bladen van de christelijke zuil.

Al gepasseerd: De voorstelling van de ambities van het EU-voorzitterschap. België wil geen “toeters en bellen”, maar “wel werken”.

Vanmorgen stelde de federale regering al hun ambities en plannen voor, over het EU-voorzitterschap vanaf 1 januari. In werkelijkheid gaat het over het voorzitterschap van de Europese Raad, het orgaan van alle bevoegde ministers van de lidstaten van de EU. Dat komt telkens ad hoc bijeen met de bevoegde ministers, op hun thema. Er is dus een Raad voor Landbouw bijvoorbeeld, of voor Energie. Dan is het aan de Belgische ministers om die voor te zitten, waarbij de regio’s onderling moeten afspreken hoe ze dat regelen.
Er zijn twee uitzonderingen: de bijeenkomst van de ministers van Buitenlandse Zaken van de EU, die over het gezamenlijke buitenlands beleid moeten gaan, wordt getrokken door de EU-chef van diplomatie, Josep Borell. En de Europese raad van de staatshoofden is uiteraard aan Charles Michel: hij is nog tot november daar de baas, premier Alexander De Croo gaat hem niet in de weg lopen.
“Wij hebben echt dat EU-voorzitterschap niet nodig om de premier nog meer in de spotlights te zetten, voor een kiescampagne”, zo strijdt men op de Zestien ook elke electorale motivatie af. “Als hij gewoon zijn werk doet, zal hij al meer dan genoeg aandacht krijgen, zo werkt het nu eenmaal.”
Dat voorzitterschap duurt 6 maanden: tot 1 juli 2024 dus. Maar in praktijk zijn het de eerste vier maanden die tellen: daarna gaat het Europees Parlement op slot en ook de Europese Commissie op een laag pitje. In juni ‘24 zijn er immers Europese verkiezingen.
In die eerste vier maanden wil België vooral proberen om zo veel mogelijk wetgevende initiatieven van de EU nog af te ronden: die zijn altijd een samenspel van de Commissie, het Europees Parlement én die Europese Raad. Het voorzitterschap (en vooral de diplomaten van dat land) dat wisselt, speelt dan een cruciale rol in de onderhandelingen tussen die drie entiteiten.
In dit geval is het Willem van de Voorde, de EU-ambassadeur van België, die een pak cruciale meetings van de 27 landen en hun ambassadeurs in Brussel zal moeten trekken, en daar consensus proberen zoeken. Overigens werkt men daarbij altijd in ‘trio’: het land dat net voorzitter was én het land dat erna voorzitter wordt, werken mee. In dit geval is Hongarije na België aan de beurt: het is dus met de Spanjaarden en de Hongaren dat België aan de kar moet trekken.
“Wij hebben een reputatie op dat vlak, van dealmakers te zijn. Andere landen verwachten dus wel wat van ons, na het wat chaotische Spaanse voorzitterschap: daar waren er verkiezingen en een nieuw kabinet, net tijdens hun zes maanden”, zo zegt een hoge regeringsbron.
Daarbij wil Vivaldi dus vooral toch ook “werken”, in plaats van “grote verklaringen of toeters en bellen”, zo is te horen. “We moeten het concreet maken, met bijvoorbeeld een deal over migratie”, zo stelt een Vivaldist.
Het is de traditie dat het land dat de EU leidt, ook allerlei informele toppen en vergaderingen belegt in het thuisland. Er zijn al een pak meetings gepland, ook buiten Brussel. Er zijn 23 informele raden gepland, waarvan er 14 in Brussel zullen doorgaan, zo stelt Le Soir. Hoofdplek is wel het Egmontpaleis: daar gaan traditioneel alle grote diplomatieke meetings van België door.
België nam ook een pak extra mensen in dienst om alles in goede banen te leiden: de EU-representatie van België ging van 150 man personeel naar 250 man, van wie velen tijdelijke contracten. Dat alleen al kost 30 miljoen euro. Het totale budget van het EU-voorzitterschap is op 100 miljoen euro begroot.

Beetje pijnlijk: Vivaldi raakt niet aan een meerderheid in de Kamer. Onderliggend zijn er spanningen tussen meerderheid en oppositie over het gentlemen’s-akkoord van ‘paireren’.

Geen stemming in de Kamer gisteren over wetsvoorstellen en wetsontwerpen, wat normaal traditioneel op donderdag plenair gebeurt. De meerderheid was niet met voldoende Kamerleden in aantal, om een wettige stemming te laten doorgaan: men raakte maar aan 69 leden van de meerderheid, terwijl er minstens 76 op 150 nodig zijn.
Meteen kon Vivaldi niet anders dan vaststellen dat een minimumbelasting voor multinationals vertraging oploopt, net als een nieuwe wet over namen. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt: al vaker kloeg de oppositie het gebrek aan ‘ernst’ bij de meerderheid aan. Verschillende commissievergaderingen hadden uren vertraging, waarbij men moest wachten tot de meerderheid ‘in aantal’ was.
Vanuit de meerderheid reageert Kamerlid Stefaan Van Hecke (Groen) al boos bij Belga. Hij had twee wetsvoorstellen in de pijplijn zitten, die niet gestemd raakten. “Het gebeurt steeds vaker. Ik vind het verschrikkelijk. We zijn verkozen om ons werk te doen. We weten dat we donderdag in de plenaire Kamer moeten zijn omdat er dan gestemd wordt. Als er een geldige reden is, zoals ziekte, houden we daar rekening mee. Maar dat is hier niet het geval”, zo stelde hij ferm.
Meteen gaat het Kamerlid van Groen voorstellen om het boetesysteem voor niet-gerechtvaardigde afwezigheden aan te scherpen. Wie nu niet 80 procent van alle stemmingen haalt in de Kamer, verliest loon. Van Hecke wil dat optrekken tot 90 procent, en dan getrapt veel meer loon laten afhouden.
De vraag die boven heel de zaak zweeft: wie van de meerderheid was dan wel afwezig, gisteren? Een blik op de stemming om minister Frank Vandenbroucke (Vooruit) op te vorderen (door de meerderheid afgewezen), vlak voor vastgesteld werd dat er geen meerderheid meer was, toont wel wie er niet was.
Daarbij vallen opvallend veel afwezigheden op bij MR en PS: de twee grote partijen van Vivaldi in zetels. “Niet voor de eerste keer, het systeem zit vaker bij hen vast”, zo zegt een fractieleider van de meerderheid.
Wat de reden dan waren voor het beschamende aantal van 69 Kamerleden van de meerderheid?
- Wel wijst men er bij de PS op dat er twee Kamerleden zijn met kanker, en ééntje met zwangerschapsverlof, waardoor ze wat ‘onderbemand zijn’.
- Bij cd&v hebben ze ook één notoire spijbelaar: Kamerlid Hendrik Bogaert (cd&v) is maar zelden in het halfrond te zien. “Maar gisteren was hij er wel hoor. Op één Kamerlid na waren wij in aantal”, zo zegt een cd&v’er.
- Bij Vooruit was er ook sprake van “één afwezige”.
- Bij Groen waren de meeste Kamerleden er, maar zat niet iedereen op z’n plaats, maar in bijzaaltjes.
- En Open Vld heeft een fractie die, volgens anderen in de meerderheid, “meer dan eens moet uit de cafés rond de Kamer gehaald worden”, om genoeg volk te hebben.
Onderliggend wijzen zowel meerderheid als oppositie tegelijk ook op twee andere problemen in de Kamer. Voorzitter Eliane Tillieux (PS) die het spel niet helemaal snapt, én de slechte werkrelaties tussen Vivaldi en de oppositie.
Dat laatste is heel concreet: in de Kamer is er altijd een gentlemen’s agreement geweest, waarbij leden van de oppositie zich koppelen of ‘paireren’ zoals het in het jargon heet, aan leden van de meerderheid die er niet kunnen zijn door overmacht, zoals ziekte of een buitenlandse missie. De oppositie-fracties onthouden zich dan bij de stemming, voor het exact aantal leden dat een ‘pairage-akkoordje’ heeft gemaakt met Kamerleden van de meerderheid.
Maar die overeenkomsten gaan steeds minder goed. Want de Vivaldi-meerderheid weigert nog langer om die pairage te doen voor zaken die de oppositie vraagt, zoals advies van de Raad van State inroepen bij een wetsontwerp of wetsvoorstel. Daarvoor zijn 50 Kamerleden nodig, van de oppositie vaak. Maar daar weigert de meerderheid dus te helpen, als er afwezigen zijn bij de oppositie. Het gevolg is dat de fractie van N-VA al een paar maanden in een ‘quid pro quo’ weigert om nog pairages te doen met Vivaldi.
Met PVDA-PTB en Les Engagés paireert Vivaldi wel degelijk nog. Daar zaten gisteren zo’n 6 pairages in de pijplijn. “Maar in plaats van kort te schorsen, en ons de kans te geven om dan wat extra Kamerleden te gaan halen en dan die pairages met Les Engagés en PVDA te doen, wat we dan gehaald hadden, heft Kamervoorzitter Tillieux de zitting op”, zo duidt een fractievoorzitter van Vivaldi. “Er was dus helemaal niet zoveel aan de hand.”
Het is niet de eerste keer dat Tillieux de kritiek krijgt van haar job niet te beheersen, met dan schadelijke gevolgen voor het imago van de politiek.

Gevolgd: Frank Vandenbroucke (Vooruit), blijft worstelen met kritiek over de toewijzing van een openbaar contract tijdens covid.

Het logistieke bedrijf Medista beschuldigt de FOD Volksgezondheid, onder leiding van de minister van Volksgezondheid, van wanpraktijken bij de toekenning van een openbare aanbesteding ter waarde van 50 miljoen euro voor de vaccinatiecampagne.
Na eerder afgewezen te zijn door de Raad van State in de zomer van 2022, komen Medista en hun CEO, Sarah Taybi, nu opnieuw op de proppen, door rechtstreeks een brandbrief te richten aan premier De Croo.
Die brief lekten ze ook handig naar Het Laatste Nieuws. En daarin beweert Sarah Taybi bewijs te hebben van vermeende fraude bij de toekenning van het openbaar contract. Ze beschuldigt ook vicepremier Vandenbroucke ervan haar bedrijf te willen vernietigen. Het gaat om video’s, opgenomen door een “eigen onderzoeksteam” dat ze inhuurde, waarbij een ambtenaar zou hebben toegegeven dat die het dossier heeft gemanipuleerd.
Alles draait rond een openbare aanbesteding die tijdens de coronacrisis werd uitgeschreven voor de opslag en distributie van vaccins, medicijnen en medische apparatuur. Medista had in eerste instantie het contract gewonnen voor de periode 2020-2025. Maar in juli 2022 kwam een verrassende wending: de FOD Volksgezondheid besloot het contract uiteindelijk toe te kennen aan de Franse multinational Movianto, via een nieuwe aanbesteding.
Destijds rechtvaardigde Vandenbroucke deze keuze om budgettaire redenen. Een uitleg die Medista nooit heeft kunnen verkroppen, omdat zij van mening zijn dat de nieuwe aanbesteding niet volgens de regels is verlopen.
Tegenover de Raad van State in de zomer van 2022 werd Medista echter afgewezen wegens gebrek aan bewijs: er bleek geen smoking gun te zijn van belangenconflicten of bevoorrechte informatie. Vandenbroucke verborg zijn tevredenheid niet: “Ik heb altijd vertrouwen gehad in het functioneren van de FOD Volksgezondheid en dit arrest toont aan dat de aanbesteding correct is verlopen.”
Vandaag beweert Sarah Taybi ‘overtuigend’ bewijs te hebben van wanpraktijken tegen minstens één ambtenaar van de FOD. In haar brief stelt Medista dat zij opzettelijk buitenspel zijn gezet. Een video dus.
Op Villa Politica afgelopen donderdag reageerde Vandenbroucke zelfverzekerd en zelfs een beetje uitdagend: “Als ze bewijs hebben, laat ze dan komen. Laat ze dat bewijs openbaar maken, daar heb ik geen enkel probleem mee. We zullen daarna de kwestie opnieuw bekijken.”
De socialist betreurt dat “mensen modder blijven gooien“, terwijl de Raad van State het logistieke bedrijf duidelijk heeft afgewezen. “Bent u er honderd procent zeker van dat er geen manipulatie heeft plaatsgevonden,” vroeg Goedele Devroy van Villa. “Ik ben honderd procent zeker van de Raad van State,” besloot de minister van Volksgezondheid.
De controverse tussen Medista en Vandenbroucke sluimert al geruime tijd. Vorig jaar weigerde de FOD Volksgezondheid miljoenenfacturen te betalen vanwege vermeende fouten, meldt Het Laatste Nieuws. Probleem: dit zou de vaccinatiecampagne van september 2022 in gevaar kunnen brengen. De minister werd gedwongen gerechtelijke stappen te ondernemen zodat Medista zou handelen, in afwachting dat de multinational Movianto klaar zou zijn om de rol over te nemen.
Daar komt nog bij dat er een onbetaalde factuur van 5,4 miljoen euro is, volgens Medista, voor het verplaatsen van alle goederen naar de magazijnen van Movianto. Voor Sarah Taybi staat vast dat Vandenbroucke een faillissement wil “uitlokken, zodat het bewijs in het duister verdwijnt”, schreef ze in haar brief aan de premier.

Terugblik: Vandenbroucke en het beheer van Covid-19, een lang verhaal van onbeantwoorde vragen.

De Covid-19-periode was een tijd van onzekerheid, wat leidde tot enorme uitgaven en soms verspilling. Al meer dan een jaar probeert Kamerlid Kathleen Depoorter (N-VA), apotheker van beroep, antwoorden te krijgen van de minister, die volgens haar een gebrek aan transparantie vertoont.
Het federale parlementslid schatte de verlopen en dus verspilde apparatuur op 235 miljoen euro. Daarbij gaat het over medicijnen en vaccins die nooit zijn gebruikt, beschadigde beschermingsmiddelen, het inhuren van adviseurs of zelfs vastgelopen gerechtelijke procedures.
In augustus vorig jaar erkende het kabinet van minister Vandenbroucke de feiten met betrekking tot de verlopen apparatuur, maar schatte de totale rekening op 210 miljoen euro. In een interview met La Dernière Heure verklaarde het kabinet van de minister destijds dat, gezien de onzekerheid van dat moment, de regering tijdens en na de gezondheidscrisis te ruim had ingekocht.
Maar Kamerlid Depoorter wilde hierover opheldering en heeft herhaaldelijk gevraagd om een onafhankelijke audit om de feiten en verspillingen op te helderen. Vandenbroucke antwoordde dat de taak te omvangrijk was, dat het te veel werk zou vergen om alle documenten met betrekking tot het voorraadbeheer opnieuw te bekijken.
Afgelopen dinsdag in de Commissie Volksgezondheid weigerde Vandenbroucke opnieuw zo’n audit. Volgende week komt de zaak daar terug, na de onthullingen nu rond de video die bestaat. De vraag is of deze nieuwe beschuldiging van Medista de zaak opnieuw zal doen opleven.

Gezien: De PS trolt de MR. En Georges-Louis Bouchez (MR) worstelt met zijn eigen slogan, in het Nederlands.

In Vlaanderen gaat het over de Lazarus-campagne van cd&v en Dehaene. “Een uniek project dat kennis, kunde en heel veel rekenkracht vergt. Ik betwijfel of een respectabel bedrijf uit onze sector dit gaat overdoen”, zo stelt Bob de Jong, die met zijn bureau Revel AI het filmpje maakte vol trots. Of een ‘respectabel’ bedrijf het misschien om ethische redenen niet zou gedaan hebben, dat kon de Jong blijkbaar niet bedenken.
In Franstalig België is er de MR-campagne: “En Wallonie et à Bruxelles il y a 50 nuances de gauche” in een groot rood vlak, en dan in het blauw: “Et nous”. Zowel de slogan als de layout leiden tot allerlei persiflages op social media, ook vanuit de officiële accounts van de andere partijen. Zo kwam de PS al met “Taxer les riches… Protéger les riches”.
Maar nu gaan ze toch nog een stapje verder: ze huurden een vrachtwagen in met een bewegend reclamepaneel, dat bovendien naar omhoog kan bewegen. Daarbij zochten ze een grote affiche van de MR bevestigd aan een reclamebord, en parkeerden net daarvoor de vrachtwagen, om heel de MR-poster te vervangen. De nieuwe PS-slogan: “En Wallonie, il y a 50 nuances de solidarité… et eux.”
Maar de meeste ophef over de taalgrens veroorzaakte Bouchez toch weer zelf, met zijn eigen campagne. Daarvoor was hij naar Antwerpen getrokken, zoals we hier al eerder berichtten, om daar zijn Nederlandstalige slogan te lanceren. Maar gevraagd door VTM om die slogan toch even uit te spreken ook, in het Nederlands, raakte Bouchez niet erg ver. Hij had het over “vijftien” in plaats van de “vijftig” die te lezen stond. En ook met het woord “tinten” worstelde hij fel in de uitspraak, wat in de Franstalige pers dan weer uitgebreid besproken wordt. (cv/ddw)