Het ultieme pokerspel is ingezet: in het Vlaams Parlement gaat men op zoek naar een wisselmeerderheid, om toch maar het stikstofdossier geregeld te krijgen. N-VA en Open Vld keuren de conceptnota goed, en leggen ze neer in het Parlement. Daarmee speelt men hoog spel: het is nu kiezen voor cd&v, erin of eruit. “Wij gaan hoe dan ook door”, zo is binnen de Vlaamse regering bij N-VA te horen. De kans is zo erg groot dat de regering Jambon I dan kreupel verder moet, om nog één jaar als minderheidskabinet te overleven. En zo krijgt de jonge voorzitter Sammy Mahdi, misschien wel net wat hij wilde: een ultieme, sterke greep op de weerborstelige partij die cd&v altijd geweest is. Bij de christendemocraten zijn de kabinetten, en zeker dat van viceminister-president Hilde Crevits (cd&v), altijd al het echte centrum van de macht geweest, de afgelopen jaren. Maar door zijn partij naar oppositie te loodsen, eerst met een mislukte poging rond de kinderbijslag, nu met het stikstofdossier als stok om te slaan, ontdoet hij zich van die kabinetten. De schade voor N-VA is groot: hun geliefde Vlaamse niveau is herleid tot een institutionele knoeiboel, waarbij Jambon I zelfs niet deftig kan vallen. Want de situatie kan nog wel even duren: er is nog altijd geen ontwerp van decreet om naar het Vlaams Parlement gaan.

In het nieuws: Minister-president Jan Jambon (N-VA) gaat op zoek naar een wisselmeerderheid. Want N-VA en Open Vld leggen alleen, zonder cd&v, een conceptnota neer.

De details: Uiteindelijk zal de Vlaamse regering toch moeten sneuvelen, daar waar regeringen ultiem ten onder gaan: in het Parlement zelf. De oppositie eist dat het Vlaamse Parlement bijeen komt.

• “Madhi wil met ons Russische roulette spelen. Maar uiteindelijk moet cd&v kiezen. Besturen of blokkeren”, zo concludeert een kopstuk van de Vlaamse regering. Daar beleefde men zondagavond een zoveelste episode van het slechte theater dat de Vlaamse regeringscrisis ondertussen geworden is. Die eindigde vanmiddag, met de zet van Open Vld en N-VA om samen een conceptnota stikstof voor te leggen aan het Vlaams Parlement, zonder cd&v.
• Een andere belangrijk deel van de deal, het Gemeenschappelijk Europees Landbouwbeleid, waar een schijf van 300 miljoen Europese subsidies inzit voor de boeren, is tegelijk wél goedgekeurd door alle drie de regeringspartijen. Maar dat N-VA die hefboom uit handen geeft, is veelzeggend: de hoop op een akkoord voor het geheel, is vervlogen.
• Die zet volgt na alweer een mislukking, dit weekend. Eerst was er een nachtelijke marathon op dinsdag en woensdagvoormiddag, daarop besliste Jan Jambon het dit weekend anders aan te pakken. Met bilaterale contacten probeerde de minister-president heel zaterdag en zondag om toch een opening te vinden bij cd&v. Maar daar bleven ze mordicus vasthouden aan hun principe van een gelijkschakeling van industrie en landbouw, in het stikstofdossier.
• Na uitgebreid overleg van de N-VA-ministers in Antwerpen, bij partijvoorzitter Bart De Wever (N-VA) op zondag, werd het scenario voor iedereen duidelijk: een ultiem voorstel met toegevingen voor cd&v, maar geen verdere spelletjes meer. De alternatieve scenario’s voor de regering Jambon I werden daarbij doorgesproken.
• En zo kwam het tot een meeting zondagavond, waarbij “wij binnen de Vlaamse regering nog eens creatief extra tegemoetkomingen op tafel hebben gelegd, bovenop het voorstel van de minister-president”, zo stelt een hoge N-VA-bron.
• Daarbij een pad richting gelijkschakeling van landbouw en industrie, en nog een ferme toegeving: de deur ging open voor het onderling verhandelen van uitstootrechten in stikstof, iets wat lange tijd absoluut taboe was voor N-VA. Maar ook dat was niet genoeg: cd&v wilde niet weten van ‘studiewerk’ daarover, en eiste opnieuw harde garanties.
• Toen dat voorstel andermaal werd afgewezen op de kern, riep Jambon dan de hele Vlaamse ploeg bijeen. Ook dat was een beetje theater: bij N-VA ging men er al langer van uit dat een minister, met name minister van Landbouw Jo Brouns (cd&v), aan tafel zit met maar één opdracht, voor zijn partijvoorzitter: ‘neen’ zeggen.
• “Hilde Crevits (cd&v) wilde op het ultieme voorstel tegemoet komen, ook Benjamin Dalle (cd&v) wilde dat“, zo stelt een minister. “Maar Brouns slaagde er niet in om inhoudelijk te antwoorden, alleen dat het allemaal niet zou gaan. Zo kan je natuurlijk nooit tot een vergelijk komen. CD&V moet kiezen. Besturen of blokkeren.”
• Bij cd&v ontkent men dat in alle talen: daar waren de ministers “één en ondeelbaar”, volgens een hoge oranje bron. “Men probeert nu al weken dat verhaal te spinnen dat er ruis zou zijn tussen Crevits enerzijds en Brouns en Mahdi anderzijds. Dat klopt gewoon niet.”
• Hoe dan ook: beide protagonisten, Jambon en Crevits, gaven zondagavond laat ‘doorsteps’, tv-interviews aan de deur van hun kantoor, om de situatie te duiden.
  • Jambon riep daarbij nog eens op om tot een akkoord te komen: “Twee van de drie regeringspartijen hebben mijn laatste voorstel aanvaard. Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat deze tegemoetkomingen de christendemocraten in staat zullen stellen om in te stemmen met dit voorstel.”
  • Crevits antwoordde even later aan de deur van haar eigen kabinet: “Een Vlaamse regering regering beslist bij consensus, dat betekent dat je allemaal akkoord moet zijn. Wij hebben geen deadline gezet, wij willen gerust nog verder praten. (…) Als men ons uit de regering wil zetten, moet men het maar zeggen, maar dat is absoluut onze bedoeling niet.”
• Dat overigens deze week opnieuw gepeild wordt in de Wetstraat, maakt dat alles nog wat meer op scherp staat: cd&v vecht alvast als een leeuw om media-aandacht te krijgen, met haar houding. Eerder dan naar een akkoord te zoeken, zocht Brouns vanmorgen al de micro’s op van de VRT, en vanavond trekt hij naar de tv-studio’s.

De essentie: Het geloof bij de N-VA-top is weg dat cd&v oprecht een akkoord wil. Tijd voor andere scenario’s dus.

• Bij N-VA is men al veel langer op de hoede over de intenties van cd&v-voorzitter Mahdi. Die trok in september immers al eens heel hard aan het koordje dat de Vlaamse regering bijeen houdt: toen ging het over de kinderbijslag.
• Dat vanuit cd&v tegelijk allerlei strategieën lekte, waarbij doelbewust landbouw en stikstof als onderwerpen werden gekozen, om zo op het platteland finaal de N-VA een klap toe te brengen, hielp niet voor het vertrouwen tussen Mahdi en De Wever. Toen die laatste op een noodoverleg tussen de Vlaamse regeringspartijen én de partijvoorzitters in de Yachtclub in Antwerpen ook op de man af vroeg of dat de intentie was van zijn coalitiegenoot, kreeg hij enkel een Mona Lisa-glimlach als antwoord.
• De bladzijde lijkt nu omgedraaid: met cd&v raakt men niet meer uit deze crisis, zo leek ook de conclusie vanmorgen op het partijoverleg bij N-VA. De alternatieven zijn voorhanden: zowel Vooruit als Groen hebben in het Vlaams Parlement altijd aangegeven niet tegen een stikstofregeling te zijn. Al zal het nog wel wat voeten in de aarde hebben, om die twee partijen zo ver te krijgen.
• “Eerder dan ons af te vragen wat nu nog de samenstelling van het kabinet is, moeten we focussen op wat we zelf onder controle hebben. Kan er een tekst worden ingediend in het Vlaams Parlement, en gestemd? Zolang een regering bestaat, kan ze ontwerpen van decreet indienen. Anderzijds kan een Parlementslid dat ook. Maar dat we de ‘Parlementaire piste’ gaan behandelen, lijkt me nogal duidelijk”, zo licht een N-VA-kopstuk toe.
• Bij een Vlaams minister van N-VA is hetzelfde te horen. “Je kan over Marrakesh veel zeggen maar wij voegden wel daad bij woord.” Tegelijk gelooft men niet in het spelletje vastklampen aan de kabinetten bij cd&v, en in Jambon I blijven. “Ze kunnen nooit lang blijven zitten in zulke situatie. We overleven het eerste parlementaire debat niet eens. Die Parlementsleden gaan al over elkaar heen vallen.” Dat wordt overigens door cd&v-bronnen beaamt: “Als er effectief een wisselmeerderheid komt, eindigt het voor ons.”
• De eerste stap is dus nu het indienden van een nota bij het Parlement, zonder cd&v. Maar tegelijk is zo’n scenario absoluut niet kant en klaar: “Het zal nog lang duren vooraleer we met ontwerp van decreet naar het Vlaams Parlement gaan hoor. Tussentijds moeten eerst nog verschillende beslissingen op regeringsniveau worden genomen”, zo licht een lid van Jambon I toe.
• Bij de liberale top beamen ze dat laatste ook: “Dit gaat niet zomaar, grondwettelijk is het niet eenvoudig om zo’n tekst in het Parlement te krijgen. We zitten in een fase waar complete onbestuurbaarheid dreigt.”

En nu? Morgenmiddag al wacht het Vlaams Parlement.

• Voor Jambon I komt er zo hoe dan ook een nieuw ijkpunt aan. De voltallige oppositie vroeg immers, niet geheel onterecht, om zo snel mogelijk een nieuwe zitting van het Vlaams Parlement te organiseren.
  • “Jambon zei woensdag dat hij nog tot eind deze week tijd had om een compromis te sluiten. Helaas heeft de Vlaams minister-president zo weinig daadkracht dat hij zelfs zijn eigen deadlines mist“, zo sneerde Chris Janssens (Vlaams Belang).
  • “Het is normaal dat Jambon zich komt verantwoorden voor deze ongeziene crisis. Een ‘meerderheid’ in zijn regering die het stikstofakkoord goedkeurde is geen meerderheid in het Vlaams Parlement“, was de stelling van Björn Rzoska (Groen).
  • “Deze Vlaamse regering is vooral bezig met zichzelf en hun electorale eigenbelang. Welke kleine boer, welke burger wordt hier beter van?”, vroeg Hannelore Goeman (Vooruit) zich af.
  • “Zelfs een dreigende stilstand voor landbouw en industrie kan deze Vlaamse regering er niet van overtuigen de partijpolitieke belangen te overstijgen. 100 procent bevoegd, 0 procent verantwoordelijk. Het Vlaams Parlement moet zo snel mogelijk samenkomen”, eiste ook Jos D’Haese (PVDA).
• Uiteindelijk stemde de meerderheid in: morgen om 14 uur moet de Vlaamse regering zich dus komen verantwoorden in het halfrond. Als er tegen dan nog steeds geen enkele doorbraak is, wordt dat een erg moeilijke oefening.
• Vorige week hielden zowel cd&v’ers als N-VA’ers de lippen stijf op elkaar, enkel minister Brouns herhaalde openlijk zijn ‘breekpunten’. Maar minister Demir bijvoorbeeld, hield zich opvallend op de vlakte. De vraag is of dat morgen houdbaar is. In elk geval zal cd&v daar deze keer ook wel kleur moeten bekennen, zo is de inschatting.
• En dan zal het toch gaan over meer dan alleen “het lot van de jonge landbouwers”. Bij Voka, de Vlaamse werkgevers, reageert men furieus op alweer geen beslissing: “Elk verder uitstel van zo’n akkoord brengt economische en maatschappelijke schade mee. De Nederlandse economie, die met een vergelijkbaar stikstofprobleem kampt, leed al voor meer dan 28 miljard euro schade. Die miljardenfactuur dreigt ook onze bedrijven en sectoren hard te treffen.“

Nu wél al duidelijk: De schade voor Jambon en zijn N-VA is enorm.

• Heel het framework voor de campagne van 2024 leek al vast te liggen voor N-VA: ze zouden het Vlaamse niveau, met de Vlaamse begroting op kop, al alternatief neerleggen, voor de chaos die van de federale regering en de Vivaldi-coalitie uitgaat. Meteen zou zo het communautaire thema sublatent aanwezig zijn, maar zou het uiteindelijk draaien om ‘uw centen’, een thema waar verkiezingen op gewonnen worden.
• Dat scenario is compleet verdampt, nu Jambon I in die onbestuurbaarheid vervalt. Niet toevallig heeft men er bij Open Vld geen moeite mee om dat vast te stellen: de angel is zo uit de kritiek van N-VA op hun belangrijkste figuur, federaal premier Alexander De Croo en diens worsteling om van Vivaldi iets te maken.
• Niet toevallig had Vlaams viceminister-president Bart Somers (Open Vld) in zijn eigen doorstep het gisterenavond over “een absoluut dieptepunt in de geschiedenis van het Vlaams bestuur“. En daarbij hield de liberaal de kerk mooi in het midden, want tegelijk kreeg ook cd&v een sneer: “Een regering kan niet eindeloos palaveren. Wat nu op tafel ligt is een fair akkoord. (…) Dan komt de verantwoordelijkheidszin van een politicus naar boven.”

The Big Picture: Mahdi heeft straks op minder dan een jaar tijd zijn eigen strategische positie drastisch hertekend, als cd&v uiteindelijk uit de regering trekt/moet.

• Dat de job van cd&v-voorzitter geen cadeau is, mag men gerust eens vragen aan Joachim Coens (cd&v). Die werd, net als na hem Mahdi, geconfronteerd met de beperkingen van zijn baan in de Wetstraat: met zes ministers en staatssecretarissen heeft cd&v nog steeds het meeste kabinetten, het meeste kabinetspersoneel, de meeste machtscentra en eigen visies, van heel de Vlaamse politiek.
• Die ‘almacht van de kabinetten’ was iets waar Coens vaak over klaagde: hij had naar eigen zeggen daarbij af te rekenen met rivaliteiten onderling, en een onduidelijke hierarchie in de machtsverhoudingen binnen de partij. De eeuwige vraag, ‘wie nu de baas is bij cd&v’, bleef steeds verder spoken.
• Velen wijzen daarbij naar de gebeurtenissen na de verkiezingen van 2019, toen Wouter Beke (cd&v) ontslag nam, en iedereen naar Hilde Crevits keek. De West-Vlaamse stemmenkampioen weigerde echter het voorzitterschap, en bleef viceminister-president. Maar haar schaduw als ‘sterke vrouw’ bleef over heel de partij hangen.
• Voor Mahdi, die systematisch met peilingen onder de 10 procent kampt, was dat een extra uitdaging: hoe zijn partij meer ‘smoel’ geven, met tegelijk anderen die hem systematisch overvleugelen? De terugkeer van Crevits in het najaar van 2022, waarbij ze in de peilingen andermaal over alles en iedereen bij cd&v wipte, terwijl Mahdi zelf zakte, kan niemand ontgaan zijn.
• Dat tegelijk zijn poging mislukte in september al, om uit de Vlaamse regering te trekken, maakte hem toen extra kwetsbaar. Maar ten gronde valt, zeker voor Mahdi, wel iets te zeggen, om Vlaams vanuit oppositie de verkiezingen van 2024 aan te vatten. Landbouw is dan hét strijddossier waarop ze niet geplooid zijn, en in landelijk Vlaanderen hun geloofwaardigheid herwinnen. Meteen heeft de jonge voorzitter dan getoond dat cd&v geen kwal is (zoals Louis Tobback (Vooruit) ooit riep in de Kamer), maar een ruggengraat heeft.
• Dat in tussentijd zowel Benjamin Dalle (cd&v), met wie de relaties altijd moeilijk waren, als Crevits zouden sneuvelen, is geen al te groot verlies voor de voorzitter: twee machtsbastions waar hij geen greep op heeft, verdwijnen dan. En hij kan met vrije hand richting 2024 trekken. “Men hoeft geen strategisch genie te zijn om te zien dat dat altijd al het plan was. Dat was na de crisis in september toch al zichtbaar. Zo krijgt Mahdi straks z’n eigen droomscenario”, zo fluistert een cd&v-kopstuk.

Op de agenda: Vandaag federaal overleg over de asielcrisis.

• Komt er witte rook van bij Vivaldi, op een aartsmoeilijk dossier, net wanneer de Vlaamse regering in de chaos vervalt? De kans is niet klein, volgens insiders, dat er een doorbraak komt over de asielopvang.
• Daarin zaten de zaken muurvast, nadat staatssecretaris Nicole de Moor (cd&v) een aantal weken geleden een reeks voorstellen had gedaan om de druk op de opvang te verlichten. Daarbij praktische zaken, zoals de opvang van asielzoekers op boten, zoals in Nederland, waar ze een cruiseschip huurden, of met pontonboten werken. Maar ook een verscherping van de regels, zodat een duizendtal mensen die nu in een regularisatieperiode zitten, en niet in een asielaanvraag, hun recht op opvang zouden verliezen.
• Dat alles liep spaak op de verontwaardiging van het linkerblok: PS, Groen en Ecolo, die in Vivaldi moord en brand schreeuwden over een nieuw tentenkamp, aan het kanaal in Molenbeek. Maar nu lijkt er toch een grote doorbraak mogelijk, waarbij in één klap een pak plekken bij zou gecreëerd worden, om zo toch de crisis op te lossen. In ruil zouden de linkse partijen dan toch bereid zijn om een aantal lastige zaken voor hen te slikken.
• Alvast in La Libre en De Standaard toonde PS-vicepremier Pierre-Yves Dermagne zich bereid om een compromis te maken. Zo wees hij in de Franstalige krant toch eerder het idee af om asielzoekers in hotels te gaan onderbrengen. Hij denkt eerder aan een spreidingsplan per gemeente.

Tegelijk slecht nieuws: De fiscale hervorming én de pensioenhervorming worden bijzonder moeilijk.

• Het was premier Alexander De Croo (Open Vld) die vorige week expliciet het dossier van Asiel en Migratie naar zich trok. Als hij straks dan een doorbraak heeft, is dat meteen een pluim op de hoed.
• Want tegelijk ziet het er hoe langer hoe meer naar uit dat het aartsmoeilijk wordt om op vlak van de fiscaliteit een grote doorbraak te forceren. Bij cd&v droomt minister van Financiën Vincent Van Peteghem daarvan: vorige week oogstte hij veel lof met zijn plannen bij de opiniemakers aan Vlaamse kant. Alleen zal dat niet volstaan.
• Want bij de MR heeft men zijn plannen ondertussen helemaal afgekraakt. Dit weekend nog haalde hun vicepremier David Clarinval (MR) fors uit: hij beschuldigde Van Peteghem ervan voor liefst 1,7 miljard euro de gezinnen te willen “verarmen” met zijn plannen. “Ongeveer 100 procent van wat aan de burgers gegeven wordt, neemt men gewoon op een andere manier terug.” Zeker de verhoging van de btw van 6 naar 9 procent, lijkt daarbij het strijdpunt te worden, want daar komt dat bedrag van 1,7 miljard vandaan.
• En ook de PS lijkt zich daarbij aan te sluiten: diezelfde Dermagne wil niet weten van een btw-verhoging op “producten in de winkelkar”, zoals brood, melk en koffie. Die zouden onder het plan Van Peteghem wel degelijk duurder worden. Eerder refereerde ook Vooruit daar al naar.
• Maar belangrijkere inhoudelijke commentaar: door de taxshift, en dus een forse vermindering van de taksen op arbeid, gaat men natuurlijk de inkomsten in de personenbelasting verminderen. En die vloeien naar de deelstaten, voor een stuk. De facto gaan de plannen van Van Peteghem dus verder de kraan dichtdraaien richting de regio’s, voor ongeveer één miljard, zo weet de PS. En dat is natuurlijk voor hen onaanvaardbaar en een ‘rode lijn’. Terug naar af dus, zo lijkt.
• Ook voor de pensioenhervorming belooft het moeilijk te worden. Want de PS schermt met een “nieuwe Europese context”, die waarin de EU moet concurreren met de ‘Inflation Reduction Act’ van de VS. En daarover is net beslist dat men de facto de Europese regels voor staatssteun wil gaan versoepelen. Daarom dat, volgens de PS, de Europese Commissie missschien wel helemaal niet zo streng zal gaan kijken naar de uitgaven van de relanceplannen.
• Met andere woorden: de stok achter de deur van de EU, waaraan Vivaldi beloofde in ruil voor het relancegeld om de pensioenen te gaan hervormen, is volgens de PS helemaal niet zo ernstig. Het neemt elke appetijt om echte hervormingen te gaan doen opnieuw weg, aan de Keizerlaan. Want daar blijft men hardnekkig herhalen “de mensen geen pijn te gaan doen”. 

Niet weg: Herman De Croo (Open Vld) raakt niet weg met een gift aan de Stichting tegen Kanker.

• Welke van de twee is de beste communicatiemethode: de vlucht vooruit, of het stilzwijgen? De disproportionele extra vergoeding van oud-Kamervoorzitters Herman De Croo (Open Vld) en Siegfried Bracke (N-VA) levert een interessante case op voor reputatiemanagement. Want opvallend: terwijl Bracke zich in stilzwijgen hult over heel de zaak, en zegt “de ins en outs niet te kennen”, gaat De Croo senior wel telkens via persberichten communiceren.
• “Ik heb niets onwettigs gedaan en betreur dat mijn naam en reputatie bij frauduleuze praktijken worden vermeld. Ik aanvaard de stopzetting van de uitkering van deze uittredingsvergoeding. Ik zal het ontvangen bedrag schenken aan de Stichting tegen Kanker”, zo liet hij dit weekend weten. Het gaat om liefst 125.000 euro.
• Die aankondiging komt er nadat vorige week lekte dat een reeks topambtenaren van de Kamer jarenlang gebruik maakten van een speciale regeling om naast hun wettelijk pensioen nog een forse financiële uitkering te krijgen. Die regeling bestaat ook voor oud-voorzitters van de Kamer.
• Voor de ambtenaren geldt die als onwettig, waardoor ze die dreigen te verliezen en te moeten terugbetalen. Voor de oud-voorzitters van de Kamer is het schijnbaar wel juridisch correct, omdat het eerder om een soort uittredingsvergoeding gaat.
• Maar los daarvan is het moreel laakbaar: de vergoeding was helemaal niet gekend. En voor De Croo senior geldt net dat hij destijds aankondigde van een uittredingsvergoeding af te zien, waarbij hij honderdduizenden euro’s zou laten vallen, zo leek het. Alleen, op die manier kon hij wel gebruik maken van de pensioenregeling, die ook zeer royaal is.
• “Mijn geweten moet niet gezuiverd worden. Maar dat geld wel. Ik wil niet dat iemand mij wegzet als profiteur. Ik heb gewerkt voor mijn centen. Mij zullen ze niet bekladden”, zo stelde De Croo in Het Laatste Nieuws. Maar hij kreeg alvast erg veel kritiek op die houding, waar weinig introspectie uit blijkt.
• Ondertussen is het onduidelijk wat de gevolgen van heel de zaak zijn, politiek gezien. Onder meer N-VA en Groen pleiten voor een externe doorlichting van de hele regeling, terwijl de PVDA fulmineert over heel het systeem en het wil afschaffen. Het lijkt politiek wel ondenkbaar dat de hele regeling, die Kamervoorzitter Eliane Tillieux (PS) al liet schorsen, verder blijft bestaan. Maar is het ook aanleiding om verder door te pakken, en een hele reeks andere voordelen en speciale regelingen aan de kaak te stellen? 

Genoteerd tenslotte: De Kamer wil meer ‘genderbewust worden’.

• Er viel dit weekend geen ontsnappen aan: N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft een boek over ‘woke’ geschreven, en kreeg daarvoor erg veel aandacht in de weekendkranten en -televisie. Al overschaduwt de crisis in de Vlaamse regering wel compleet zijn nieuwste ideologisch verhaal.
• Maar het zal De Wever ongetwijfeld plezieren dat zijn these, dat er steeds meer ‘woke’-oorlogen worden gevoerd, alvast door Kamer en Senaat niet ontkracht worden. De bedenking dat ook N-VA misschien van al die woke-oorlogen niet slechter wordt, aan de andere kant van het spectrum, vergeeft u ons vast.
• Want de voorzitters van beide Parlementen komen met een “concreet en ambitieus actieplan om ons parlement tegen 2030 tot een voorbeeld te maken op het gebied van gendermainstreamingbeleid”, zo kondigen ze aan. Ze willen een “meer genderbewust Parlement”, en houden morgen een perslunch daarover.
• Tegen 2030 zouden de Kamer en Senaat (als die dan nog niet is afgeschaft), de doelstelling van “meest gendergevoelige Parlement” moeten bereiken, in Europa. Het Europees Instituut voor gendergelijkheid (EIGE) plaatst België nu maar in het Europese gemiddelde.

Om te volgen: Open Vld kampt met ‘spookleden’ in Brussel.

• Al een tijdje ligt er een bijzonder vervelend intern dossier op het bord van het Partijbureau van Open Vld. Dat stond normaal gezien deze ochtend geagendeerd, maar werd door de actualiteit naar volgende week verschoven. Alles draait rond een klacht van de afdeling Open Vld stad Brussel, bij de statutaire commissie van de partij. Die draait rond spookleden van die afdeling.
• De beschuldigingen zijn niet min. Om te beginnen komen die van Freddy Neyts, de voorzitter van die afdelingen de man van oud-boegbeeld Annemie Neyts: allerminst een complete neofiet in de politiek dus.
• De man moet de lokale verkiezingen in de afdeling organiseren: die zijn van belang om te zien wie uiteindelijk de macht heeft in die afdeling én wie de kandidaten voor de verkiezingen zo kan aanduiden. En Brussel stad is (niet) toevallig de afdeling waar Els Ampe, Vlaams Parlementslid van Open Vld, ook resideert.
• Tussen Ampe en de rest van de Brusselse Open Vld botert het al langer niet meer: zowel Brussels minister Sven Gatz (Open Vld) als oud-boegbeeld Guy Vanhengel (Open Vld) willen haar absoluut weg. Dat conflict zit zo diep, dat Gatz als getuige optrad tegen Ampe in een klacht om haar uit de partij te zetten. Die procedure werd door Ampe gewonnen.
• Maar Neyts rook vorige zomer onraad, toen hij de lokale verkiezingen van zijn afdeling wilde organiseren, en plots vaststelde dat hij een heel pak nieuwe leden had bijgekregen. Leden waar hij zelf niets van wist.
• In de klacht, die de redactie kon inzien, is plots sprake van 81 nieuwe leden. Die hadden aanvankelijk hun lidgeld quasi allemaal niet betaald, maar dat werd plots geregeld vanop slechts 5 rekeningnummers. De nieuwe leden waren ook allemaal toegevoegd niet vanuit de afdeling zelf, of vanop de partij, maar vanuit de ‘regio Brussel’ van Open Vld.
• “Niet minder dan 43 namen van die nieuwe personen wonen niet in Stad Brussel of hebben er een adres”, zo merkte Neyts op. Daarbij drie mensen die in Maaseik wonen, en ook een medewerker van Gatz die in Haacht lid was, en nu plots in Brussel.
• Alles lijkt erop te wijzen dat men via een heel pak spookleden dus de Brusselse afdeling ‘verrijkt’, om vervolgens in tweede fase Ampe buitenspel te zetten.
• De zaak kwam al eens voor op het Partijbureau van Open Vld, waar men toch geneigd leek om de verkiezingen intern bij de afdeling wel degelijk te laten doorgaan. Volgende week zou men dus de knoop doorhakken.