Moet er een cordon sanitaire rond de PVDA-PTB? Het is de MR die het voorstel lanceert, in de hoop zo het woelig water waar ze via hun voorzitter Georges-Louis Bouchez (MR) in waren terechtgekomen, te verlaten. Bouchez ging immers in debat met Tom Van Grieken (Vlaams Belang) op Terzake, en die “breuk” in het cordon zindert nog na: het bracht andermaal PS, Ecolo en Les Engagés (het oude cdH) dichter bij elkaar, en verder van de MR. Maar of de communisten van PTB-PVDA daarom klaar zijn voor coalities? “Ze willen gewoon niet regeren. Nu niet, en waarschijnlijk nooit”. Zowel bij de PS als bij Vooruit maakt men een spijkerharde analyse over de onwil van PVDA-PTB, om met socialisten een front te kunnen vormen. Bij de PTB-top is even weinig liefde te horen: “De PS heeft ons nooit ernstig genomen.”

In het nieuws: “De PTB is een demagogische partij, maar we kunnen niet zeggen dat het een racistische of xenofobe partij is, die de democratie bedreigt”, zo stelt Paul Magnette, de PS-voorzitter.

De details: Meteen wijst de PS het idee van de hand om ook rond extreemlinks een cordon sanitaire te maken, en de PVDA-PTB uit te sluiten van coalities én mediaoptredens.

• Het tv-debat tussen Georges-Louis Bouchez (MR) en Tom Van Grieken (Vlaams Belang) blijft nazinderen in Franstalig België. Wat men Bouchez verwijt: hij heeft het cordon gebroken, door in debat te gaan met extreemrechts. En dat is expliciet verboden in de tekst die alle Franstalige partijen al jaren geleden ondertekenden.
• Daarbij moet opgemerkt dat de Waalse en Brusselse versies van het cordon sanitaire veel strikter zijn dan de Vlaamse of Franse: hier is het doodnormaal dat Van Grieken geïnterviewd wordt of op televisie in debat gaat, net zoals dat in Frankrijk met Marine Le Pen het geval is.
• In de Franstalige pers in België is dat een taboe, die niet doorbroken mag worden. Zo kwam het Franstalige magazine Wilfried in opspraak, omdat ze met Van Grieken een kritisch interview hadden. En volgens die strikte interpretatie, neergepend in een ‘code van goed gedrag’, die in 2002 nog eens op papier gezet werd, doorbrak Bouchez dus dat cordon, door in de tv-studio te gaan zitten, en rechtstreeks in debat te gaan met Van Grieken.
• Dat het thema als stok gebruikt wordt, om Bouchez opnieuw mee te slaan, mag gerust gezegd: de relatie tussen de hyperactieve MR-voorzitter en de andere Franstalige partijen is ronduit slecht. En ook in de Franstalige media zijn weinig bruggen gebouwd door de MR-voorzitter. Onder meer tv-gezicht Christophe Deborsu stelde in een interview fel dat hij “nooit van zijn leven Vlaams Belang zou uitnodigen”, in zijn politieke show op RTL.
• Tegelijk voelden Paul Magnette (PS), Jean-Marc Nollet (Ecolo) en Maxime Prévot (Les Engagés) goed aan dat ook de MR hier kwetsbaar zit, intern dan. Want hoewel de Franstalige liberalen de meest rechtse partij in het landschap onder de taalgrens zijn, hebben ze tegelijk ook een heel rabiate achterban als het op extreemrechts aankomt. De onrust binnen MR was dus groot, na de soloslimactie van Bouchez.
• En dus werd zowaar Louis Michel (MR) van stal gehaald, een van de kopstukken van de Franstalige liberalen en de man die ooit verklaarde “dat men niet meer in Oostenrijk moest gaan skiën, zo lang daar extreemrechts aan de macht was”: hij trok naar de radiostudio’s vanmorgen op La Première bij de RTBF, om Bouchez te verdedigen. “Hij heeft gedebatteerd met extreemrechts en hun discours onthuld. Maar dat deed hij voor de Vlaamse publieke opinie, op een plek waar het cordon sanitaire niet geldt”, zo stelde hij.
• Een vreemde kronkel dus: het Franstalige cordon médiatique zou niet gelden in Vlaamse studio’s, voor Franstaligen. Om er wel zelf aan toe te voegen “dat hij nooit met extreemrechts zou gepraat hebben”.
• Overigens opvallend: Thomas Dermine, staatssecretaris van de PS, viel de MR frontaal aan over het “doorbreken van het cordon”, de afgelopen dagen. Op Twitter deelde hij dan weer een filmpje van zichzelf, waarbij hij in de Kamer wél in debat gaat, met Kamerlid Reccino Van Lommel (Vlaams Belang): “In het Parlement en in het Nederlands: dat is een andere stijl. No passarán“, zo stelde hij erbij. Maar daarbij duidde hij ook dat hij het in het Nederlands deed “om het debat niet te importeren”.

Waarom dit ertoe doet: De MR probeert nu het debat te draaien, en een cordon tegen de PTB te krijgen.

• Een vaststelling hoe dan ook: de actie van Bouchez isoleerde andermaal de MR. Daarbij voerden de drie andere partijvoorzitters, van de PS, Ecolo en Les Engagés, echt wel de forcing: zij eisten duidelijkheid van de MR over hun positie. Daarop krabbelde de MR dus terug, om andermaal het cordon sanitaire, inclusief een mediaboycot in Franstalig België te onderschrijven.
• Wat zeker speelt: de relatie die Ecolo en PS nog hebben met de MR-voorzitter is compleet uitgeleefd. Bij een vorig groot conflict, rond de fiscale voorstellen van Jean-Luc Crucke (MR) in het Waals Parlement, waarbij Bouchez opnieuw een escalatie zocht, scheelde het niet veel, of men had een coalitiewissel doorgevoerd. Crucke zelf trok zijn conclusies, en verkaste naar het Grondwettelijk Hof als rechter.
• Maar de houding die PS en Ecolo toen aannamen, is niet veranderd: bij het minste groot nieuw conflict, gaat de MR eruit. En zeker omdat het ‘breken’ van het cordon sanitaire ook bij de eigen MR-achterban zo gevoelig lag en ligt, was er opnieuw een opportuniteit. Dat men bovendien in het gezamenlijk communiqué ook Les Engagés meenam, toch een oppositiepartij, was veelzeggend: Prévot loopt nu al twee jaar in de gang zich op te warmen, voor wanneer ‘het moment’ eindelijk komt, en wanneer hij de MR kan komen aflossen in de verschillende coalities.
• De MR krabbelde dus terug, maar voelt tegelijk hoe ze tegen 2024 in een moeilijke positie komt. Maar Bouchez is tegelijk ook een goed tacticus: het echte lichtpuntje in de peilingen in Franstalig België is voor hem de grote opmars van de PTB-PVDA. Hoe meer die pakken in een toekomstige kiesuitslag, hoe meer dat het speelveld van coalities verkleint en dus zijn kansen op regeringsdeelname verhoogt.
• Niet toevallig komt men nu met de tegenzet: waarom niet voor eens en altijd het cordon ook uitbreiden naar extreemlinks? Maandag besliste het partijbureau van de MR dat het de regels van het cordon willen “moderniseren”, en een voorstel gaan doen, uitgewerkt door de fractieleider in de Kamer, Benoît Piedboeuf (MR).
• De kans dat zo’n modernisering er komt, is nihil: gisteren op RTL wees Magnette de zaak al af: “Dit is een manier om de vis te verdrinken”, zo stelde hij. “De PTB is demagogisch, maar niet racistisch of xenofoob.” En ook Prévot gaat in die richting, in La Libre vandaag: “De PTB verspreidt populistische ideeën, die wij bestrijden, want die zijn gevaarlijk, maar het is geen racistische partij.” Enkel DéFI, de kleine links-liberale stadspartij in Brussel, wil wel een echt cordon sanitaire, dat coalities zou uitsluiten. Niet onlogisch: hun garanties op regeringsdeelname stijgt dan zienderogen.
• Tegelijk is er de facto van samenwerking geen sprake: op geen enkele plek in Wallonië of Brussel sloten PS of Ecolo een akkoord met PTB in 2018, bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen. Nochtans haalden de communisten zowel in een pak Brusselse gemeenten als in gemeenten rond Luik en Charleroi goede scores. Veelzeggend over de verhoudingen en relaties.

Genoteerd: Ook in Vlaanderen is er geen echt cordon sanitaire rond PVDA. De facto is dat er wel bij N-VA, CD&V en Open Vld.

• Een echte verklaring, inclusief een tekst ondertekend door voorzitters, bestaat er niet rond de PVDA in Vlaanderen. Maar zowel de N-VA, als Open Vld en CD&V herhaalden al meermaals in het verleden, via hun voorzitters, dat zij nooit met PVDA een coalitie zouden willen maken. Ze besturen ook nergens met de communisten.
• Overigens geldt voor het cordon sanitaire tegen Vlaams Belang ook dat N-VA daar technisch gezien geen deel van uitmaakt: zij onderschrijven die tekst niet. De facto is ook daar sprake van dezelfde soort terughoudendheid als bij PVDA: zonder expliciete zegen van de partijleiding en voorzitter Bart De Wever (N-VA), gaat geen enkele afdeling, ook lokaal niet, in zee met Vlaams Belang, of met PVDA.
• Maar tegelijk slaagde ex-PVDA-voorzitter Peter Mertens er wel in om, anders dan in Wallonië en Brussel, op twee plekken het ‘cordon’ tegen zijn partij te doorbreken:
  • In Zelzate regeert een coalitie van PVDA en Vooruit al sinds 2018. De lokale Open Vld en N-VA schreeuwden destijds bij het sluiten van dat akkoord uit “dat het cordon doorbroken werd”.
  • In Borgerhout, op het niveau van het district, hebben Groen, Vooruit en PVDA samen een meerderheid, en leveren ze de bestuurscoalitie.
• Maar hartelijk lopen die samenwerkingen niet. Het standpunt van de PVDA in de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, waarbij huidig voorzitter Raoul Hedebouw (PTB-PVDA) en co weigerden om in even felle bewoordingen afstand te nemen van de Russische agressie, leverde hoogspanning op. “Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, heeft Conner Rousseau (Vooruit) grote druk uitgeoefend op zijn lokale afdeling, om de coalitie te breken in Zelzate“, zo stelde Hedebouw afgelopen weekend in De Zondag.
• “Wat Hedebouw over ons allemaal verklaart, dat wij niet meer geloven in ‘links of rechts’, dat is gewoon onzin. Wij zijn wel degelijk links, Hedebouw moet stoppen met zeveren“, is dan weer bij de top van Vooruit te horen.
• En ook in Borgerhout leidde in februari Oekraïne nog tot frictie. Districtsburgemeester Marij Preneel (Groen) “vroeg uitleg” aan coalitiepartner PVDA, met betrekking tot hun houding over het conflict in Oekraïne.

Achter de schermen: Het water is de facto wel dieper dan ooit tussen socialisten en communisten.

• De vraag is of straks, in 2024, de PVDA-PTB een puzzelstukje wordt, om mee coalities te maken: zowel federaal, als Vlaams of in de Waalse en Brusselse regering worden plots heel andere coalities mogelijk, als men de communisten zou meenemen.
• In die zin is de timing van die verkiezingen, die voor de deelstaten vastligt in mei 2024, niet ideaal: pas in oktober 2024 volgen de gemeenteraadsverkiezingen. En het is eerder op dat niveau, lokaal, dat men eerst coalities wil ’testen’ en het pad normaal gezien voorbereidt, om dan op hoger niveau gesprekken te starten.
• De vraag is of gesprekken op hoger niveau er ooit echt kunnen komen. Want de vorige ervaring laat tot vandaag sporen na. De PTB voerde immers al in 2019 al een heuse ronde onderhandelingen, met PS en Ecolo, voor de vorming van de Waalse regering. Toen dacht men officieel aan een zogenaamde ‘klaprooscoalitie’, waarbij PTB mogelijks zou gedoogsteun geven aan een linkse coalitie.
• In realiteit traumatiseerden die gesprekken beide kampen. Bij de PS-top vertelt men tot vandaag over het gebrek aan sérieux en de “schandalige manier” waarop de PTB-top, toen ook al Peter Mertens en Raoul Hedebouw, kwamen afzakken naar Namen. “Nooit hebben die ooit ernstig gedacht aan een coalitie”, is men stellig. “De PTB heeft geen enkele zin in verantwoordelijkheid, dat past niet bij hun DNA. Ze zitten heel comfortabel, door nergens te moeten besturen.”
• Het tegenovergestelde is waar voor de PTB-leiders: zij kunnen in geuren en kleuren navertellen over “hoe de PS hen eigenlijk uitlachte in hun gezicht“, en op geen enkele manier met voorstellen kwam die nog maar in de buurt lagen van een gesprek. “Men legde een lijst extra privatiseringen op tafel, gewoon om te zien wat wij zouden zeggen”, zo is daar te horen. “Ze zijn zo verbonden aan de macht bij de PS, dat ze ons nooit zullen toelaten.”
• Het water tussen rood en donkerrood is zo bijzonder diep, nog steeds. En het is niet omdat symbolisch geen cordon sanitaire gesloten wordt aan Franstalige kant tegen de PTB, dat het er in de praktijk niet is. Mee door de houding van de communisten zelf.
• Met het oog op 2024 is het afwachten hoe de partijen zich gaan uitspreken, zeker de socialisten. Met name Vooruit kan een cruciale rol spelen: als zij hun weinige lokale coalities met PVDA niet verderzetten, blijven er geen opties over, en dreigt Hedebouw de weinige argumenten die hij heeft om te zeggen “zie je wel, wij besturen mee”, kwijt te spelen.
• Ondanks wat druk van de FGTB, de rode vakbond waar ook veel PTB-aanhangers in zitten, ligt er geen enkel werkbaar scenario vandaag, waarbij PS en PTB straks samen zouden besturen. Wat meteen betekent dat straks de bandbreedte om coalities te maken weer kleiner wordt, voor de anderen. Bouchez mag zich dus in de handen wrijven.

Opgemerkt: Heisa rond een uitspraak van Conner Rousseau, over Molenbeek.

• “En met hem, mag ik daar ook mee in debat gaan of niet?”, zo tweette Bouchez vanmorgen plagend over Vooruit-voorzitter Rousseau.
• De socialistische voorzitter stelt in Humo dat “als hij door Molenbeek rijdt, hij zich niet in België voelt”, in vette titel boven het vraaggesprek.
• Die titel was meteen de aanleiding voor Ahmed Laaouej, de PS-voorzitter in Brussel en fractieleider in de Kamer, om keihard uit te halen: “Deze uitspraken zijn onaanvaardbaar, stigmatiserend en xenofoob”, zo stelde hij zowaar. “Brussel is een kosmopolitische regio met wijken met een rijke diversiteit onder de bevolking. Die verdient beter dan misprijzen op het niveau van gesprekken in de bistro (sic). Betreurenswaardig en ondraaglijk.”
• Op die lijn leek ook Ruth Joos te zitten, de gastvrouw van de ochtendshow op Radio 1. In een bijzonder scherp gesprek met Rousseau bewees ze alvast dat de VRT niet meer de ‘rode burcht’ van weleer is: de Vooruit-voorzitter moest zijn stelling bijna als een schooljongen komen uitleggen. “Is dat niet een beetje gevaarlijk?”.
• Maar Rousseau ging niet bepaald achteruit in het radiogesprek. “We hebben een groot probleem wat onze taalkennis in Vlaanderen betreft. Het gaat om de kansen die jongeren krijgen. Om een goede sociale mix krijgen”, zo stelde die. “Als je in een regio zit waar je bijna alleen Arabisch praat, of niet voldoende de voertaal van de regio beheerst, dan stimuleer je kinderen ook niet om die voertaal te leren. Je kan dan niet super zijn op school, je kan dan niet alle kansen op de arbeidsmarkt krijgen.”
• Rousseau zette daarbij ook een hele boom op over de gratis maar verplichte kinderopvang, die hij wil invoeren. Daarbij kijkt hij naar Denemarken als gidsland. Daar moeten ouders in bepaalde wijken verplicht hun kinderen vanaf 1 jaar naar de opvang sturen. “Een crèche kan een motor zijn voor gelijke kansen en integratie: ik vind dat élk kind naar de opvang moet.”
• Dat Rousseau daarbij ook stelde dat sommige lessen in het onderwijs in het Arabisch gegeven worden, maakte hem wel kwetsbaar. “Door een lerarentekort worden leraren aangenomen die gebrekkig Frans spreken, die dan overschakelen in het Arabisch”, stelde hij, maar hij moest, na aandringen van Joos, wel toegeven geen harde bewijzen voor te hebben voor die uitspraak: het was hem verteld. “En natuurlijk gaat geen enkele school dat toegeven.”
• Meteen volgden scherpe reacties op het interview. Brussels CD&V-kopstuk Benjamin Dalle, Vlaams minister van Brussel ook, stelde dat de uitspraken “niet alleen beneden alle peil zijn, ze zijn ook pertinent onjuist”. “Taalcursussen en inburgering zijn gratis (!) in Brussel. En dat lesgeven in het Arabisch? Naar die school van de Vlaamse gemeenschap mag hij me alvast eens meenemen.”
• En ook Jef Van Damme, de Vlaamse schepen van Vooruit in Molenbeek, kon moeilijk anders dan reageren. “Zeer misplaatste opmerking van Conner Rousseau. Molenbeek is evenzeer België als Sint-Niklaas. Hij kan volgende keer uitstappen als hij hier doorrijdt. Ik leid hem met plezier rond in het jaar 2022.”
• En even later volgde een al even voorspelbare reactie vanuit de Vlaamse politiek in Brussel: “Brussel bashen, meppen op Molenbeek: het is zo doorzichtig. En te gemakkelijk. Nooit eerder leerden zoveel volwassenen Nederlands in Brussel als vandaag, nooit eerder zaten er zoveel kinderen in het Nederlandstalig onderwijs. Feit. Belangrijker dan uw verhaaltjes”, zo stelde Brussels minister Sven Gatz (Open Vld), met een foto van het konijnenkostuum waarmee Rousseau optrad in The Masked Singer, in de tweet.
• Als een van de weinige niet-Brusselse politici reageerde ook Kristof Calvo (Groen): “Taal is inderdaad belangrijk. Zeker die van toppolitici. De uitspraak van Rousseau is wel meer dan een valse noot. Rechtse klap zal nooit leiden tot een linkse oplossing. Als we extreemrechts willen stoppen, is trouwens het terugdringen van de sociaaleconomische ongelijkheid dé prioriteit.”

Waarom dit van belang is: Los van de commotie, duwt Rousseau zijn partij in de strijd met Vlaams Belang.

• Eén zinnetje in heel het gesprek vanmorgen was misschien cruciaal: “We gaan hier toch werk van maken, als we ooit in de Vlaamse regering komen”, zo stelde Rousseau over zijn plannen rond kinderopvang. Daar moeten “meer plaatsten komen, én het moet kwalitatiever”, zo stelde hij.
• Niet toevallig vermeldde Rousseau ook de Deense premier en socialiste Mette Frederiksen, met wie hij recent nog lang gebeld heeft. Want de Deense socialisten hebben zich de laatste jaren met name in hun aanpak van migratie laten kennen omwille van hun vernieuwende, voor sommigen op links erg radicale aanpak.
• Daarbij is het uitgangspunt dat er “gelijke kansen zijn voor iedereen”, maar dat het net “een sterke overheid moet zijn”, die dat garandeert. Desnoods dus met maatregelen die op het eerste zicht als draconisch gezien worden: verplichte taallessen voor de ouders, en verplichte kinderopvang vanaf 1 jaar voor bepaalde wijken, waarin erg veel niet-Deenstaligen wonen.
• Rousseau denkt dus aan een soortgelijke aanpak: “Het is vijf voor twaalf, als je de cijfers ziet van de koalatesten (taalscreening bij vijfjarigen, red.). En hoe kan je deftig feedback over het onderwijs geven als je niet eens kan praten met de ouders in het Nederlands?”
• Het is alvast een thema waarop bruggen kunnen worden gebouwd met de N-VA, de grootste huidige regeringspartij in de Vlaamse meerderheid: kennis van het Nederlands is al jaren hun grote stokpaardje. De deur naar regeringsdeelname, na 2024, staat duidelijk open.
• Niet bepaald toevallig kwam N-VA-voorzitter Bart De Wever overigens Rousseau ter hulp: “De feitelijke segregatie in plaatsen als Molenbeek valt simpelweg niet te negeren. De postmoderne verontwaardiging die telkens op die evidente analyse volgt, staat haaks op de realiteit. Typerend voor de ideologische verdwazing van de intellectuele elite.”
• En even opvallend: CD&V wees de ideeën van Rousseau helemaal naar de prullenmand. “Verplichte kinderopvang is géén goed idee. Het aanbod moet sterk zijn, oplossingen aanreiken is goed, maar de vrije keuze is aan de ouders. De staat moet niet in de plaats van de ouders beslissen. Vertrouw in wat mensen kunnen”, zo stelde partijvoorzitter Joachim Coens in een reactie.
• Maar voor Rousseau draait het niet alleen om die Vlaamse regering. Het is, inclusief de stevige uitspraken over Molenbeek, ook een methode om stemmen te gaan terughalen die al jaren verloren gewaand waren op links: bij Vlaams Belang. Hen bestrijden is al langer een groot objectief. Maar Rousseau gelooft veel meer in een ‘Deense aanpak’, waarbij de socialisten zelf harde taal durven hanteren, dan het publiek veroordelen, of in een cordon mediatique duwen van extreemrechts. 

Gekelderd: De fusie tussen Mechelen en Boortmeerbeek lijkt voorbij. Wingene en Ruiselede tonen ondertussen hoe het wél moet.

• Beetje pijnlijk, die timing. Want net nu in Mechelen een fusie gekelderd lijkt, komen in West-Vlaanderen twee gemeenten opduiken, die het netjes doen zoals het moet volgens het boekje.
• Daarbij communiceert de Wingense burgemeester Lieven Huys (CD&V) ook duidelijk uitgekiend: “We zijn twee heel gelijke gemeenten, van zelfde provincie, met hetzelfde landelijke karakter, met sterke nadruk op landbouw”, zo stelde hij vanmorgen op Radio 1.
• Het contrast met Boortmeerbeek kon nauwelijks groter. In die landelijke gemeente in Vlaams-Brabant ging de lokale burgemeester Karin Derua (Open Vld) communicatief volledig kopje-onder, na een stuntelige en ondoordacht aangekondigde fusie (of eerder overname) door Mechelen.
• Daarbij verrasten Derua en haar partijgenoot Bart Somers (Open Vld), de sterke man in Mechelen, iedereen in de kleine landelijke gemeente: plots sloten die aan bij de stad Mechelen, in de provincie Antwerpen. Er was bijna sprake van een volksopstand: Derua moest een menigte voor haar gemeentehuis sussen en deed dat andermaal erg defensief. Maandag op de gemeenteraad bood ze excuses aan, noemde de fusie “een grote fout” en krabbelde terug. Er komt een referendum over de beslissing, maar die lijkt weinig kans op slagen te hebben.
• Overigens zou zo’n fusie grote juridische gevolgen hebben: Boortmeerbeek zit als Vlaams-Brabantse gemeente in het gerechtelijk arrondissement van Brussel. Dat zou dus moeilijk worden bij een fusie, en mogelijks de doos van Pandora openen in de Kamer over heel het institutionele aspect.

Beslist: Geen consensus rond de meerjarenbegroting voor België. Vlaanderen gaat niet akkoord.

• Eind april moet België aan de Europese Commissie de meerjarenbegroting tot 2025 overmaken. Maar daarover moeten in principe alle ‘entiteiten’, die ook samen die begroting afleveren, het eens zijn. Alleen: Vlaanderen gaat niet akkoord, dat hebben ze nu al beslist.
• Vrijdag is er een Overlegcomité, maar daarop zal men het dus niet eens raken. Het probleem is simpel: terwijl Vlaanderen een zekere vorm van begrotingsdiscipline hanteert, met een evenwicht tegen 2027 voor ogen, lijken de Waalse, Brusselse en Franse gemeenschapsregering andere prioriteiten te stellen. En de federale regering stelde met staatssecretaris Eva De Bleeker (Open Vld) wel dat ze “wilde vasthouden aan het pad naar 3 procent tekort tegen het einde van de legislatuur”, maar dat blijkt niet uit de cijfers.
• Want daarbij zou België in 2024 eindigen op een begrotingstekort van 3,4 procent, buiten de normen van de Europese Commissie. Die zijn voorlopig opgeschort, door de crisis, maar er komt een moment, vermoedelijk in 2023 al, waarop men opnieuw richting een maximumtekort van 3 procent wil gaan.
• Voor de N-VA is dat handig: zij leveren Vlaams minister van Financiën Matthias Diependaele (N-VA), maar zijn federaal erg kritisch voor het begrotingswerk. Voor Open Vld en CD&V, die ook federaal meebeslissen, is het vervelender: zij moeten op het ene beleidsniveau toegeven dat ze niet akkoord zijn (het standpunt werd met heel de Vlaams regering beslist), terwijl ze op het andere niveau wel ook aan de kar moeten trekken.
• Hoe dan ook: naar Europa toe is het alweer een signaal dat er “interne verdeeldheid” is, iets wat men niet zal nalaten om in de feedback vanuit de Commissie ook te signaleren.
• Tegelijk is er nog een ander discussiepunt dat vrijdag op tafel ligt: Vlaanderen eist via een technische correctie nog eens 500 miljoen euro terug van het federale niveau. De oorzaak is de zesde staatshervorming: daarbij werden nieuwe bevoegdheden overgedragen aan de deelstaten, die daarvoor ook meer geld zouden krijgen, in de vorm van de zogenaamde ‘dotaties’. Over dat principe is geen onenigheid, wel over de uitvoering. In feite komt er dan ook niet plots meer geld naar Vlaanderen: een stukje van de schuld verschuift gewoon.