Waarom levert België niet meer wapens en oorlogsmateriaal aan Oekraïne, die vraag krijgt minister van Defensie Ludivine Dedonder (PS) al langer. In La Libre bijt ze van zich af, met name over pantservoertuigen en tanks, die werden opgekocht door privébedrijven. OIP, een bedrijf uit Oudenaarde dat legervoertuigen opkoopt, moderniseert en doorverkoopt, gaf aan dat het 700 voertuigen op stock heeft staan, waaronder de door Oekraïne felbegeerde Gepard-luchtafweertanks of Leopard 1-tanks.
Maar Dedonder wijst op een ongekende hausse in de prijzen, bijvoorbeeld voor vrachtwagens, die het leger afdankte, en aan OIP verkocht. “Deze apparatuur werd destijds verkocht voor 15.000 tot 20.000 euro per stuk, de camions waren aan het einde van hun leven. Er is gewerkt om ze terug op te lappen, maar het bedrijf vraagt nu tot 500.000 euro per voertuig. Ik begrijp dat werk niet gratis is, maar de marge is overdreven. Bedrijven moeten zich ook inspannen, in deze oorlog”.
“Ik heb de indruk dat het voor sommigen een wedstrijd is tussen landen, over wie het meeste steun biedt”, zo merkt ze wat cynisch op. “Maar militaire steun aan Oekraïne is een prioriteit voor de Belgische Defensie, daar mag nooit aan worden getwijfeld”.
Sinds het begin van de oorlog leverde België voor zeventig miljoen euro aan materiaal voor Oekraïne, of 1,9 procent van zijn militair budget, zo becijferde onderzoeksinstituut Kiel IfW. Dat is vooral ondersteunend materieel: helmen, kogelvrije vesten, medisch materiaal, winterkleding en enkele vrachtwagens. Wat betreft echte wapens: enkele duizenden geweren, wat antitankwapens en vier zware mortieren, waar andere landen met een kleiner defensiebudget pantservoertuigen en zelfs tanks aanbieden.
