Op termijn is het succes niet altijd weggelegd voor partijen die zich in hun jeugd als een voorloper hebben opgeworpen. Daarentegen lijken vroege tegenslagen een opmerkelijk basis voor een uiteindelijk succes te leggen. Dat zegt de Amerikaanse journalist en auteur Charles Duhigg in een bijdrage voor de Amerikaanse krant The New York Times.

Duhigg voert aan dat laatbloeiers vaak de grootste successen kennen en het hoogste geluksniveau laten optekenen. Dat fenomeen heeft volgens hem wellicht te maken met het feit dat deze groep niet verleid is geweest door een vroege gemakkelijke rijkdom en geleerd heeft om voor zijn succes te vechten.

Obstakels

“Succes heeft niet louter economische pijlers,” betoogt Charles Duhigg. “Daarentegen staat het concept voor een zinvol leven, dat gekenmerkt is door een bevredigend professioneel leven en een algemeen gevoel van voldoening. In dat kader blijkt de overwinning van obstakels een goede manier om een succesvol leven uit te bouwen.”

“Wie vroeg op tegenslagen botst, leert om actie te ondernemen. Personen die in hun jeugd niet als toekomstige vedetten worden afgeschilderd, moeten vaak aanzienlijke inspanningen doen om een bevredigend leven uit te bouwen. Zij leren op welke manier moeilijkheden kunnen worden overwonnen en verwachtingen kunnen worden aangepast.”

“Voorlopers hebben daarentegen in vele gevallen nooit geleerd met tegenkanting om te gaan,” zegt Duhigg nog. “Daarom lopen ze in hun latere leven een grotere kans om teleurstellingen op te lopen. Ze hebben immers nooit verwacht dat er iets mis zou kunnen gaan.”

“Vaak kan men vaststellen dat een vroege tegenslag uiteindelijk een basis legt voor rijker, intensiever en meer bevredigend leven. Laatbloeiers kweken veerkracht. Vroege teleurstellingen leiden tot een expertise in de omgang met uitdagingen. Laatbloeiers hebben geleerd met vallen en opstaan. Ze hebben een sterk doorzettingsvermogen opgebouwd. Daardoor kunnen zij beter met potentiële obstakels omgaan.”

Teleurstelling

“Veelbelovende voorlopers blijken achteraf dikwijls van een aanhoudend gevoel van teleurstelling te getuigen,” betoogt Duhigg. “Uiteindelijk blijkt ook hun professionele carrières weinig bevrediging en zingeving te hebben opgeleverd.”

“Vaak maken zij gewag van een harde machtsstrijd en gemiste promoties. Ze moeten vaststellen dat ze constant ter beschikking moeten staan. Tegelijkertijd hebben ze veel momenten met hun kinderen gemist. Bovendien zijn niet zelden ook hun relaties op de klippen gelopen. Uit financiële overwegingen zien zij echter geen mogelijkheid om het roer om te gooien.”

“Leeftijdsgenoten die oorspronkelijk een minder succesvol leven kregen voorgeschoteld, blijken daarentegen vaak een financieel en emotioneel lonende carrière te hebben uitgebouwd,” beklemtoont de auteur. “Zij hebben echter de kans gekregen om van hun eigen tegenslagen te leren.”