“Wij zijn het enige alternatief voor die mensen die het pessimisme en negativisme allemaal wat beu zijn. Alexander De Croo bewijst dat ook, namelijk je nek durven uitsteken, niet bij de pakken blijven zitten, maar de problemen aanpakken.” Wie Tom Ongena (48 jaar) bezig hoort, merkt toch een bijna jeugdig enthousiasme. En een ongebreideld geloof dat zijn partij straks helemaal niet de dieperik ingaat, zoals peilingen voorspellen. “Natuurlijk is mijn job niet gemakkelijk. Regelmatig vloek je al eens en klop je ook al eens op tafel. Maar dat strijdershart dat ik in mij heb als militant van achttien jaar, van ‘93, dat is niet weg”, zo stelt hij. En hij heeft naar eigen zeggen “een strijdplan klaar”: “We hebben nog enkele maanden om dit op te trekken.” Want hij ziet de lichtpunten: “Nog meer dan vroeger, beslist de kiezer heel laat. Dat moet voor ons een drijfveer zijn de komende maanden om mensen over de streep te trekken.” Het geheime wapen is daarbij allerminst geheim: “Ik maak mij eigenlijk niet zoveel zorgen om de campagne. Dat komt wel. Alexander heeft vandaag zijn rol te spelen als premier. Pas in de laatste rechte lijn gaan we hem volop uitspelen als ons boegbeeld”. Inhoudelijk trekt Ongena alvast één rode lijn voor het volgende regeerakkoord: “Die belastingdruk moet naar omlaag. Maar dat betekent dat je naast die fiscale hervormingen natuurlijk ook op de arbeidsmarkt hervormingen zal moeten doen. En ook in de sociale zekerheid”, zo zegt hij. Met een boodschap voor zijn grote coalitiepartner vandaag, de PS: “Paul Magnette moet ook durven kiezen voor die belangrijke sociaaleconomische hervormingen.”

“Voor mij persoonlijk heeft 2023 natuurlijk wel een enorme plotwending gekregen halverwege het jaar”, zo geeft Tom Ongena meteen toe. “Helemaal onverwacht. Had je me een jaar geleden gezegd: “Jij wordt voorzitter van Open Vld”, had ik er eens hartelijk om gelachen. Het was voor mij echt een verrassing.” 

“De weken voordien zag ik het wel wat aankomen, natuurlijk. En ja, op een gegeven moment kijkt men dan naar jou. Vanaf mijn achttiende ben ik al deel van de Vld, in ‘93 lid geworden, toen net opgericht.” 

“Ik ben eigenlijk bij toeval bij de liberalen gekomen. Ik heb tot mijn achttiende in Duitsland gewoond. Mijn vader was beroepsmilitair. Wij zijn eerder toevallig in Mechelen gaan wonen. Ik herinner me nog, het was november ‘93, dat ik voor de eerste keer naar een vergadering van de Vld-jongeren ben geweest. Dat was nog boven een café op de markt. En wie zat daar? Een zekere Bart Somers, die niet eens gemeenteraadslid was op dat moment.” 

“En eigenlijk hebben wij elkaar daar leren kennen en sindsdien trekken we samen op. Zo ben ik jarenlang voor hem, en dus ook voor de Open Vld, militant geweest, alle campagnes meegedaan. En dus als militant van achttien jaar, dan dertig jaar later voorzitter kunnen worden van die partij, dat doet natuurlijk wel iets. En oké, het is in moeilijke omstandigheden, dat weten we.”

Ik kan me voorstellen dat u toch ook al gevloekt heeft ondertussen?

“Ja, maar toen ik eraan begon, wist ik wel waaraan ik begon. Omdat ik ook wel al enkele jaren achter de schermen meeloop. Ik ken wel echt de interne keuken. Ik ben politiek directeur geweest van de partij, dus ik wist hoe de partij functioneerde en wat er allemaal bij komt kijken.” 

“En ik wist natuurlijk op het moment dat men mij de vraag stelde, dat het geen gemakkelijke periode is. We zitten in wat moeilijker vaarwater. Je zit met een verkiezing die eraan komt, met een campagne, met lijstvorming. Dat hoort er allemaal bij. Dat is waar. Dus ik wist waaraan ik begon.” 

“En is dat gemakkelijk? Nee, natuurlijk is dat niet gemakkelijk. Vloek je soms? Ja, natuurlijk. Regelmatig vloek je al eens en klop je ook al eens op tafel. Maar dat strijdershart dat ik in mij heb als militant van achttien jaar, van ‘93, dat is niet weg. Als ik zie dat mijn partij het moeilijk heeft, dan moet je durven opstaan en dan moet je daarvoor durven vechten.

Heeft Egbert Lachaert (Open Vld) dat dan niet gedaan toen hij is weggegaan en de partij verweesd achterliet?

“Egbert heeft zijn redenen gehad, hij heeft zijn keuzes gemaakt. Ik laat ieder voor zijn… Ik ga daar niet op terugkijken, eigenlijk. Ze hebben mij op 4 juli gevraagd om voorzitter te worden en ik kijk vooruit.”

Maar het was een vergiftigd geschenk?

“Bwa, ik heb toch ook heel snel heel gemerkt… Het was niet enkel Alexander De Croo (Open Vld) die het aan mij gevraagd heeft, hè. Verschillende mensen hebben naar mij gekeken en naar mij gevraagd en ik voelde toch echt wel, en trouwens nog altijd, een breed draagvlak.” 

“Ze weten ook: ik ben ook iemand die goed kan samenwerken, die met iedereen door een deur kan. Door de jaren heen, denk ik, heb ik ook met heel veel mensen in onze partij goede relaties opgebouwd. Trouwens ook met mensen uit andere partijen. En ik denk dat dat er wel voor zorgt dat ik een brede steun heb en die nu ook volop gebruik om onze partij op de rails te zetten om een goede campagne te gaan voeren.”

Dus toch een hoogtepunt?

“Dat is, zeker politiek gezien, mijn hoogtepunt van dit jaar. Dat je die kans krijgt als militant om nu voorzitter van de partij te zijn.”

En een dieptepunt dan?

“Een dieptepunt, zou ik zeggen, het feit dat we natuurlijk als partij wat moeilijk zitten. Dat zorgt er wel voor dat je moet zien dat je gemotiveerd en strijdvaardig blijft. Wat ik ook blijf. We hebben nog enkele maanden om dit op te trekken.”

“Nog meer dan vroeger, beslist de kiezer heel laat. Dat moet voor ons een drijfveer zijn de komende maanden om mensen over de streep te trekken.”

Volgens peilingen is uw eigen zetel als lijsttrekker in Antwerpen onzeker.

“Ja, goed, maar peilingen hebben vaak aangetoond dat je moet opletten. Zeker als je maanden op voorhand peilt. Als we naar de Nederlandse verkiezingen kijken, hebben we gezien dat, nog meer dan vroeger, mensen heel laat beslissen.” 

“Dat moet voor ons een drijfveer zijn om de komende maanden hard te werken en mensen over de streep te trekken, duidelijk te maken waarvoor wij staan. Dat wij een partij zijn die kiest voor oplossingen, voor samenwerking, maar ook met heldere voorstellen, duidelijke strijdpunten. Ook focus op onze welvaart, ook onze vrijheid die onder druk staat. En daarmee proberen nog veel mensen over de streep te trekken. Ik ben ervan overtuigd dat we daarin gaan lukken.”

Hoe zijn jullie op dat “moeilijke punt”, zoals u het omschrijft, beland?

“Je moet daar eerlijk in zijn. Eind jaren ’90 en begin jaren 2000 was er een totaal andere sfeer in onze samenleving. Het optimisme bloeide. De Berlijnse Muur was gevallen. De democratie had gewonnen van alle andere dictatoriale en communistische regimes en er was een groot geloof in de toekomst. En wij als liberalen, in zo’n klimaat gedijen wij beter, hebben we echt de wind in onze zeilen omdat dat ons typeert, dat vooruitgangsoptimisme.”

“Vandaag zit je in een ander klimaat. Dat heeft zeker voor de eerste keer al met de aanslagen van 9/11 een klap gekregen, maar nadien ook de crisissen. En dan nu recent, evident: de inval van Rusland in Oekraïne, het conflict in Gaza. Je ziet ook de handelsoorlogen die terug boven komen.” 

“Je zit in een andere wereld en die is ons wat minder genegen. Dat is een algemeen fenomeen wat tegen ons speelt.” 

“En natuurlijk zitten we ook al 23 jaar in een regering. Je hebt al wat water in de wijn moeten doen. Dat speelt ons ook wel parten.” 

“Dus Ik begrijp wel dat er hier en daar mensen ongelukkig en misschien wat teleurgesteld zijn, dus we gaan hen echt wel moeten overtuigen. Maar we gaan wel duidelijk maken waarom liberalisme wel nodig is. Ook in Vlaanderen, waarbij we nog meer dan vroeger zullen moeten vechten voor onze waarden, en onze vrijheden die echt onder druk komen te staan. En ook voor onze welvaart, de concurrentiekracht van bedrijven. Want zij schragen natuurlijk onze economie en heel ons welvaartsmodel.”

Was het merk ‘Open Vld’ niet beter verveld tot iets anders? 

“Ik ben er niet van overtuigd dat met gewoon een nieuw etiketje op het flesje te plakken, het probleem opgelost zou zijn. Ik geloof nog altijd in de inhoud van het flesje. Dat zijn onze ideeën, dat zijn onze voorstellen.” 

“Die gaan wij nu de komende maanden keihard verdedigen en we gaan duidelijk maken waar wij het verschil maken. We hebben op heel veel vlakken , ook de voorbije 23 jaar, veel verschillen gemaakt. We hebben ons land welvarender gemaakt. We hebben de mensen in ons land vrijer gemaakt in die voorbije 23 jaar. Dat moeten we misschien wat meer durven zeggen en ook duidelijk maken waar we dat verschil gemaakt hebben. En met diezelfde overtuiging ook naar de komende verkiezingen gaan, de komende maanden naar buiten komen en onze onze strijdpunten helder formuleren.”

De algemene wind zit tegen, maar heeft Open Vld ook niet de neiging tot zelfkastijding? De lekken, de interne gevechten: vanwaar die drang tot zelfdestructie?

“We zijn liberaal en liberalen zijn mensen die op hun vrijheid staan. Dus ik ik maak mij ook nooit de illusie je dat je als partijvoorzitter van een liberale partij een ijzeren discipline in de rangen kan krijgen. Ja, dat speelt natuurlijk op dit moment ook wel wat parten, dus ik heb daar ook al vaak op gevloekt. Ik denk dat een lijstvormingsproces voor geen enkele partij eenvoudig is.”

In elke partij is dat een strijd…

(vult aan) “…alleen komt dat bij ons te veel naar buiten. Ik heb dat ook regelmatig gezegd en regelmatig op tafel geklopt dat dat gedaan moet zijn.” 

“De charme die het misschien destijds had, ‘dat is een open debatcultuur’… Sorry, die charme, dat is een enorm nadeel geworden en waar men ons voor een stuk op afrekent, dat heb ik ook duidelijk gemaakt. Dus ja, wij zijn geen partij van jaknikkers. We zullen dat nooit zijn, maar iets meer discipline en vooral ervoor zorgen dat we de meningsverschillen die je hebt en die er altijd zijn, meer intern houden, dat is absoluut iets waar we aan moeten werken.”

Een grote paradox: Open Vld scoort niet, maar Alexander De Croo wel? Waarom?

“Dat zien wij ook, dat mensen nog heel veel vertrouwen hebben in Alexander De Croo. Hij is ook ons boegbeeld. De komende maanden gaan wij een campagne voeren waarin we natuurlijk niet enkel Alexander hebben, maar voor de rest ook een sterk team hebben. Dat team is ook sterk vernieuwd.” 

“Acht van de dertien lijsttrekkers zijn nieuwe mensen, dus we hebben echt een nieuwe ploeg op het veld gezet. We gaan natuurlijk ook met een sterk programma komen, met heldere voorstellen die een oplossing zijn voor de problemen waarmee elk mens en onze bedrijven elke dag mee kampen. En we hebben ons absoluut boegbeeld, Alexander De Croo, waarvan we zien dat er nog heel veel vertrouwen in is. En terecht, want we weten dat we een moeilijk land zijn.”

“In de laatste rechte lijn zullen wij duidelijk maken: Alexander, dat is Open Vld. Ik ben ervan overtuigd dat we die link nog zullen kunnen versterken.”

Maar hij slaagt er dan niet in om zijn partij omhoog te duwen?

“Nee, maar daar maak ik mij eigenlijk niet zoveel zorgen om. Dat komt wel. Alexander heeft vandaag zijn rol te spelen als premier. Hij moet het land besturen. Wat ons betreft bestuurt hij het land tot 8 juni, bij wijze van spreken. We hebben ook nog een Europees voorzitterschap dat eraan komt. Dus als hij nu, vandaag, volop als Open Vld’er al campagne zou beginnen te voeren, dan zou men hem dat ook kwalijk nemen. En terecht.”

“Pas in de laatste rechte lijn gaan we hem volop uitspelen als ons boegbeeld. Alexander staat ook waarvoor we als partij staan: door en door liberaal. Maar ook iemand die oplossingsgericht is, die ook de verantwoordelijkheid durft te nemen, die zijn nek ook durft uit te steken om effectief consensus te zoeken en met oplossingen te komen. In die laatste rechte lijn zullen wij duidelijk maken: Alexander, dat is Open Vld. Ik ben ervan overtuigd dat we die link nog zullen kunnen versterken.”

Het optimisme dat hij uitstraalt, zijn boek ook, waarin hij zegt: Het beste moet nog komen, het deed mij heel hard denken aan Guy Verhofstadt op het einde. Ook misschien net dat tikje té enthousiast, dat niet meer helemaal strookt met hoe de Vlaming daar naar kijkt?

“Al heb je het als partij misschien wat moeilijk, je mag jezelf nooit verloochenen. Dus als liberalen zijn wij vooruitgangsoptimisten. Wij geloven dat het morgen beter zal zijn dan vandaag.”

Ook met alle parameters op rood, al die begrotings-ellende die op ons afkomt?

(heel fel) “Ja! Wij geloven dat. Het gaat niet vanzelf gebeuren. We zijn geen naïeve optimisten. We weten dat het niet vanzelf zal gebeuren.” 

“Wil je het morgen beter hebben dan vandaag, dan zal je hervormingen moeten doorvoeren. Wat ons betreft vooral op sociaaleconomisch vlak en onze arbeidsmarkt en sociale zekerheid. Die welvaart gaan we niet vanzelf verdienen, we zullen die moeten versterken door hervormingen door te voeren. Maar we geloven wel dat we daardoor ons land beter en sterker kunnen maken en mensen het beter zullen hebben. Dat is onze overtuiging. Ook al is dat vandaag tegen de stroom invaren…”

“Ik merk ook dat als je met mensen spreekt, er heel veel doemdenken en pessimisme is. Maar je overtuigt die mensen niet door hen naar de mond te praten, door hen nog meer in de put te praten. Ik denk dat we dat aan die mensen een positief antwoord moeten geven, zeggen van: ”Kijk, we weten dat het moeilijk is, dat je misschien niet rond komt in de maand, vooral mensen die ook vandaag werken. We vinden dat dat niet kan, maar je moet daar niet in blijven steken.” We moeten hervormingen doen zodat we die mensen kunnen vooruithelpen.”

Wat wordt hét thema van de campagne? 

“Dat is voor mij eenvoudig. Dat is de portemonnee van de mensen, de koopkracht. En daaraan gekoppeld natuurlijk ook de concurrentiekracht van onze bedrijven. Want we merken dat die onder druk komt. Als je met bedrijfsleiders spreekt, die waarschuwen wel dat er echt moeilijke tijden aankomen. Daar moeten we ons bewust van zijn, ook als politiek.”

“Dat betekent dat we geen tijd mogen verliezen na de verkiezingen. Dat we meteen aan de bak moeten om de concurrentiekracht van onze bedrijven te versterken. Maar ook via belastingverlaging ervoor zorgen dat mensen die werken meer overhouden. Ook het verschil tussen werken en niet werken, groter maken. Dan ga je ook hervormingen moeten doen aan de sociale zekerheid en ga je de werkloosheid moeten beperken in de tijd.”

Dat zijn allemaal lastige boodschappen.

“Ja, maar het is de enige manier. Heel ons welvaartsmodel werkt pas als we gezonde bedrijven hebben. En als je ziet dat die vandaag zowel te veel te kampen hebben met de loonkostenhandicap en te veel belastingen moeten betalen, maar anderzijds ook verstikt worden in allerhande regeltjes…. Kijk vooral naar Vlaamse regeltjes.”

Het stikstofdossier: toch wel een geweldige nederlaag voor de regering-Jambon? 

“Ik vind dat hallucinant. Dat je vandaag zelfs bijna geen woning meer mag zetten. Allez, waar gaan we naartoe dan? Dan dreigt de complete stilstand.

Premier De Croo zei daarover: “Kijk hoe wij federaal het Engie-dossier hebben opgelost. Vlaanderen slaagt daar niet in met Ineos”. Pijnlijk voor Jan Jambon (N-VA), toch? 

“Elke regering heeft zijn verantwoordelijkheid daarin. Bij de federale regering gaan we vooral kijken hoe die met een goede fiscale hervorming toch die belastingdruk kan verlagen.”

Die is niet gelukt, die fiscale hervorming.

“Nee, maar voor ons moet er absoluut een komen na de verkiezingen. Maar natuurlijk wel een fiscale hervorming die effectief ook de belastingen verlaagt. Wat er tot nu toe op tafel lag, was meer een verschuiving. ‘We gaan de ene wat geven en we gaan vooral de bedrijven wat zwaarder belasten’. Dat kan niet de bedoeling zijn.”

Is dat voor jullie een rode lijn om in een nieuwe regering te stappen? De taks moet naar beneden?

“Ja, absoluut. Die belastingdruk moet naar omlaag. Maar dat betekent dat je naast die fiscale hervormingen natuurlijk ook op de arbeidsmarkt hervormingen zal moeten doen. En ook in de sociale zekerheid. Dat je nog veel meer mensen aan de slag moet krijgen. En dan ga je hervormingen moeten doen.” 

“Maar ook Vlaanderen heeft een grote verantwoordelijkheid. Dan kijken we naar die regeldrift. In het stikstofakkoord vind ik het heel jammer dat de oppositie nu weer tijd heeft verloren.”

Denkt u dat dit nog gered kan worden?

“Ik ga ervan uit. We hebben ook geen keuze. Als Ineos morgen de stekker eruit trekt, hebben we een fundamenteel probleem. Dan kunnen we een bordje aan de haven van Antwerpen, de belangrijkste motor van onze economie in ons land, gaan zetten: totale uitverkoop. Dat is nefast. Ineos is geen kleine speler op wereldniveau. Het signaal dat je dan aan de rest van de wereld geeft, is “In Vlaanderen moet je niet zijn.” 

“Ja, dat is spelen met onze welvaart. Dat is spelen met duizenden en duizenden jobs. Als je de mond vol hebt over welvaart, over koopkracht van mensen, dan kunnen we dat niet laten gebeuren. Dus we moeten die regeldrift in Vlaanderen fundamenteel hervormen. Ook op een ander niveau, de vergunningen die veel te lang duren, ook veel te veel beroepsmogelijkheden.”

U noemt de arbeidsmarkt, de sociale zekerheid ook, die hervormd moeten worden. Komen oplossingen via een staatshervorming dan niet heel snel in het visier? 

“Soms is het een vluchtheuvel. Je moet een keuze maken. Dat is ook een oproep aan Bart De Wever (N-VA). Hij spreekt ook over welvaart. Dan denk ik: we kunnen bondgenoot zijn.” 

“Maar dan moet hij wel kiezen. Gaat hij dan vanaf 10 juni, de dag na de verkiezingen, volop voor het confederalisme? Dan gaat hij voor de splitsing van het land.”

“En Tom Van Grieken zegt: “Ik wil zelfs vijf jaar gaan onderhandelen over de splitsing van het land en over een onafhankelijk Vlaanderen”. Maar dan ben je ermee aan het spelen. Dan ben je die welvaart echt in gevaar aan het brengen. Als je ziet welke signalen we vandaag krijgen.” 

“Premier De Croo en de regering-De Croo hebben ons land sterker uit die crisissen geloodst, onze welvaart overeind gehouden. Onze economische groei is hoger. De koopkracht is nergens zo beschermd geweest als in ons land. De economische groei is nergens groter dan bij ons. Maar natuurlijk, we mogen dat nu niet te grabbel gooien.”

Ja, de overheid heeft de rekening van de crisis betaald?

“Dan denk ik: juiste keuze. We hebben die middenklasse beschermd. We hebben de koopkracht van veel gezinnen beschermd. We hebben zelfstandigen beschermd, dat hun zaak niet failliet zou gaan. Dat heeft geld gekost. Maar we moeten nu dat niet te grabbel gooien.” 

“We moeten zorgen dat we meteen vanaf dag één aan de slag gaan. Dus als het de keuze is van De Wever en Van Grieken om na 9 juni ons land te gaan blokkeren, en weer ik weet niet hoelang in kastelen te gaan zitten om over de splitsing van het land te onderhandelen, dan zeggen we: ‘Wij doen niet mee”.” 

“Dat is mijn oproep aan Bart De Wever: laat ons vanaf dag één met sociaal-economische hervormingen bezig zijn. Geef ons het signaal aan de bedrijven, aan de ondernemers: “We weten wat uw problemen zijn en we gaan die ook aanpakken.” Geef het signaal aan de gezinnen: “We gaan uw koopkracht beschermen”.”

Het worden uw eerste onderhandelingen als voorzitter. Kijkt u daarnaar uit?

“Ja, ik kan me inbeelden dat dat slopend zal zijn. Maar uiteindelijk doe ik daarvoor wel aan politiek. Ik wil mijn programma realiseren. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat we de juiste recepten in huis hebben. Als wij de kans krijgen om aan regeringsonderhandelingen deel te nemen, dan zal ik die kans met twee handen grijpen en daar volop voor gaan.”

De premier heeft vandaag al gezegd: “Ofwel doe ik verder als premier, ofwel stop ik ermee.” Dan zal de nieuwe generatie bij Open Vld opstaan? 

“Hij heeft dat zo nu wel niet gezegd.”

Ziet u De Croo gewoon in de Kamer gaan zitten? Laat ons eerlijk zijn.

“Dat weet ik niet, dat moet je aan hem vragen. Maar voor alle duidelijkheid, laat daar geen misverstand over bestaan, Alexander De Croo heeft de voorbije jaren aangetoond dat hij de juiste man op de juiste plaats is. Ik zie ook niemand anders die in staat is om ons land op die manier te leiden zoals hij dat gedaan heeft.”

“Als liberaal zou ik straks niet graag hebben dat een socialist het land leidt, want ik geloof natuurlijk niet in de recepten van Paul Magnette.”

Paul Magnette?

“Dat hoop ik echt niet. Je mag het mij niet kwalijk nemen dat ik als liberaal niet graag heb dat een socialist het land leidt, want ik geloof natuurlijk niet in de recepten van Paul Magnette. Paul Magnette trouwens, die zich, dat merk je toch, meer en meer laat opsluiten en opjagen door de communisten, de PTB.”

Letterlijk zegt Magnette nu dat ‘economische groei niet meer nodig is’?

“Ja, dat is waanzin. Ik denk dat de enige manier om onze welvaart naar de toekomst overeind te houden, om ervoor te zorgen dat wij onze pensioenen en de gezondheidszorg kunnen blijven betalen, is dat je die economie moet versterken. Dan moet je meer mensen aan het werk krijgen.” 

“Het is aan ons allemaal om Magnette te overtuigen dat hij zich niet mag laten meeslepen door de Hedebouws en de communisten van deze wereld. Die denken: “We gaan alles maar plat belasten”. Magnette moet ook durven kiezen voor die belangrijke sociaaleconomische hervormingen.”

Wat wordt de verrassing van de campagne?

(fel) “Wij. Maar in positieve zin hé. (lacht) Voor alle duidelijkheid.”

Ligt er een plan klaar op de Melsensstraat: ‘Zo gaan we iedereen verrassen’?

“We hebben een strijdplan klaarliggen. We gaan daarmee toch proberen om zo veel mogelijk mensen, wat ik daarnet ook zei, over de streep te trekken.”

“je merkt toch ook dat als je met mensen praat, dat men dat negativisme beu aan het worden is. Mensen merken toch ook wel dat met overal te klagen, je ook geen zaken in beweging krijgt. Mensen zijn ook wel het geruzie in de Wetstraat beu. Dus daarom: wij zijn het enige alternatief voor die mensen die het allemaal wat beu zijn. Alexander De Croo bewijst dat ook, namelijk je nek durven uitsteken, niet bij de pakken blijven zitten, maar de problemen aanpakken.”

Wie is nu de vijand eigenlijk voor Open Vld in deze campagne: is dat De Wever, of Van Grieken? 

“Voor ons zijn dat voor een stuk de twee. Omdat ook Tom Van Grieken, misschien nog meer dan Bart De Wever, zegt: “Ik ga vijf jaar onderhandelen over de splitsing van het land. Ik ga daarmee onze bedrijven in de miserie storten”.” 

“Je ziet dat nu bijvoorbeeld ook met stikstof. Het is Vlaams Belang die meehelpt om dat tegen te houden. En ik hoor Tom Van Grieken zeggen dat zijn partij voor bedrijfsleiders is. Maar met het stikstofakkoord zijn ze al tegen. Terwijl heel de bedrijfswereld zegt: “Komaan jongens!”.” 

“Maar bijvoorbeeld ook andere projecten: Ventilus, energie. Ook een hele belangrijke voor onze economie. Daar loopt zijn partij de NIMBY’s van West-Vlaanderen achterna, die zich verzetten tegen die noodzakelijke investeringen om ervoor te zorgen dat de energie ook bij het bedrijf geraakt.”

“Ja, dan zeg ik u: voor mij is het heel duidelijk. Gaan we ons land overlaten aan die mensen die splitsingsavonturen willen? Of kiezen we voor een hoopvolle boodschap, voor positivisme?”

Met welke score bent u straks tevreden voor uw partij? 

“Ik heb daar nog nooit een percentage opgeplakt. Hoe meer hoe liever.Maar één ding moet natuurlijk wel duidelijk zijn. Voor ons zijn twee fronten de inzet van de verkiezingen, waar wij als liberalen voor moeten vechten. Dat is één: onze welvaart versterken en beschermen. Ook de koopkracht van de mensen.” 

“Maar twee: ook onze vrijheden. Als we kijken in andere landen waar die conservatief rechtse regimes aan de macht zijn gekomen, wat zijn daar de eerste slachtoffers? Dat zijn vrijheden. En vooral in de eerste plaats zelfs die van vrouwen. Dat gaat over het recht op abortus.”

Abortus was bij Vivaldi onmogelijk, na een veto van cd&v. Komt het er nu wel?

“Die strijd voor onze vrijheden is voor ons echt iets fundamenteels. Dus ja, wij willen niet dat we achteruit gaan in die rechten. Dus ja, bij abortus bijvoorbeeld de termijn uitbreiden. Bij euthanasie ook kijken naar mensen met dementie.”

Een kwestie van respect?

“Dat geldt ook voor rechten voor mensen van de LGBTQ-gemeenschap. En je ziet, waar conservatief rechtse regimes aan de macht zijn gekomen… Kijk naar Italië, waar twee vrouwen al geen kind meer mogen adopteren. Kijk naar Polen waar het recht op abortus is ingeperkt. Kijk naar de Verenigde Staten. Overal waar de conservatieven aan de macht komen, worden die vrijheden terug beperkt. En de eerste slachtoffers daarvan zijn vaak vrouwen. Dus wij zeggen eigenlijk: we zouden die moeten verankeren in onze grondwet, die ethische vrijheden.” 

Uw goede voornemens voor volgend jaar?

“Ik ga zeker tot de helft van het jaar keihard moeten werken om te proberen om onze partij hogerop te krijgen, om weer een sterke liberale partij te hebben. Mijn familie zal het niet graag horen, maar mijn goed voornemen is dat ik de komende maanden alles uit de kast zal halen om een sterke liberale partij in Vlaanderen te behouden.”