De vakbonden bij Proximus eisen het onmiddellijke vertrek van CEO Dominique Leroy. Die kondigde haar overstap naar de Nederlandse telecomreus KPN, maar ze blijft wel nog doodleuk aan tot 1 december. Bovendien blijkt dat ze een onderzoek naar handel met voorkennis aan haar been heeft: in augustus verkocht ze plots een groot pakket Proximus-aandelen. Het zijn allemaal signalen die duiden op de diepe malaise die Leroy achterlaat bij Proximus.
Kan een CEO van zo’n groot telecombedrijf, dat in volle transitie zit, met de vakbonden moet praten over hoe een sanering moet, zomaar naar een rechtstreekse buitenlandse concurrent overstappen, en tegelijk nog een paar maanden gewoon doen alsof haar neus bloedt? Dat is exact wat er gebeurt met de grote baas van Proximus, en haar raad van bestuur.
Die moeten zich de komende 48 uur ernstige vragen stellen. Want KPN, de Nederlandse speler, met aan het hoofd ex-Telenet-baas Duco Sickinghe, is natuurlijk niet zomaar een bedrijf. De twee, Proximus en KPN, keken al regelmatig naar elkaar. En ook al zitten ze in andere markten, concurrentie is er altijd.
Alles wijst erop dat Leroy de voorzitter van Proximus, voormalig CD&V-kopstuk Stefaan De Clercq, toch stevig in de wind heeft gezet. Maar stevige vragen over good governance dringen zich op. Kan de raad van bestuur dit allemaal zomaar passief laten gebeuren? Want het was een publiek geheim dat Leroy een exit zocht. De grote digitale transitie die ze lanceerde bij haar Proximus ging niet zonder slag of stoot. Het algemene gevoel in de sector was dat Leroy daar veel te lang mee heeft gewacht en duidelijk de slagkracht en het lef van haar voorganger Didier Bellens miste. De focus van Leroy lag vooral op imago en branding, met name van haarzelf dan.
Handel met voorkennis?
Daar komt nu nog bij dat Leroy ook een onderzoek naar handel met voorkennis aan haar been heeft. De CEO van Proximus verkocht op 1 augustus plots 10.840 Proximus-aandelen voor 285.342,40 euro. Dat blijkt uit een melding op de site van de FSMA van 6 augustus. De top van bij beursgenoteerde bedrijven is verplicht elke beurstransactie te melden die boven de 5.000 euro gaat.
Maar wist Leroy in augustus, enkele weken geleden dus, al dat ze zou vertrekken? Is dat het geval, dan dreigt een verdere donkere schaduw over haar exit te hangen: het imago van een hebzuchtige CEO die nog één keer langs de kassa passeert, speelt dan op. Want ze had even goed rustig kunnen wachten, tot ze haar exit maakte. Nogmaals: het gerucht rond het vertrek van Leroy deed al maanden de ronde.
Dat de vakbonden duidelijkheid willen, en vooral samen met een nieuwe CEO de transformatie willen afronden, is niet meer dan normaal. Iedereen wil met de échte baas aan tafel, niet met iemand die binnen 3 maanden bij de concurrentie zit.
Een mager bilan voor de consument
In de afscheidsportretten die de afgelopen dagen verschenen van Leroy, die haar PR altijd goed verzorgde, zwaaide een bepaalde financiële pers wel met bijzonder veel lof. Wat daarbij schromelijk over het hoofd gezien werd, is uiteraard het bilan van de Proximus-CEO voor de consument, de honderdduizenden klanten van de Belgische telecomreus.
En dat oog bijzonder mager. Belgische consumenten betalen belachelijk veel voor hun telecom: België is het duurste land van de EU voor mobiele data. Het effect is navenant: het gebruik in België ligt opvallend laag. Dat bevestigde de telecom-waakhond BIPT ook: uit hun recente rapport bleek nogmaals dat de Belgische consument moet opdraaien voor de hoge marges van de twee grote telecomspelers, Proximus en Telenet.
De reactie van Leroy was niet haar operationele kost naar beneden halen, om de consument en de maatschappij beter te bedienen. Integendeel: ze ging enkel en alleen het gevecht aan om haar duopolie veilig te stellen. Toen de regering Michel besliste om een vierde speler toe te laten op de telecom-markt voor de nieuwe 4G- en 5G-licenties was het kot te klein. Met hulp van diezelfde bevriende economische pers werd een heel verhaal opgepookt over mogelijk banenverlies. Dat de CEO van Proximus had moeten anticiperen, door al veel sneller een transitieplan voor te stellen en kosten te snijden, daar werd met geen woord over gerept.
Een zelfde houding was te zien in het dossier rond netneutraliteit. Dat fundamenteel principe van ‘gelijkheid voor iedereen op het internet’, werd door Leroy aangevallen. Daarmee zette ze zich in het kamp van de grote telecomlobbyisten overal ter wereld, die bij Donald Trump een gewillig oor vonden. In Europa blijft die oorlog voorlopig in het voordeel van de netneutraliteit spelen.
Vraag is hoe het nu verder moet. Na de eis van de vakbonden om onmiddellijk afscheid te nemen, en vooral een onderzoek naar handel in voorkennis, is elke glans bij het vertrek weg. De koers van KNP zakte vrijdag ook stevig. Verdere schade vermijden voor alle partijen, zou inhouden dat er snel een einde gemaakt wordt aan de zaak.