De oorspronkelijke West-Europese bevolkingen dunnen steeds verder uit. De geboorteratio ligt in de grote Europese landen nu ver onder de vervangingsratio. Duitsland, de motor van de Europese economie, heeft een geboorteratio van amper 1,5 per vrouw (zie onderstaande tabel). Enkel massa-immigratie heeft kunnen voorkomen dat West-Europeanen vandaag in halflege steden wonen. Een lot dat delen van Bulgarije en Polen niet hebben kunnen vermijden.
Dat schrijft Andrew Lockley in het Britse investeringsblad Exponential Investor: Volgens hem werden telkens het belang van godsdienst in een maatschappij afnam, grote stappen voorwaarts gezet op vlak van opleiding en wetenschap. Maar lage geboorteratio en toenemende migratie zorgen in het Westen nu voor een omgekeerde tendens.
“Een fenomeen dat eind jaren 1980 en 1990 grotendeels uit onze maatschappij verdwenen leek is ondertussen aan een onmiskenbare comeback bezig: godsdienst. En één van die godsdiensten werpt zich op als degene die de 21ste eeuw zal definiëren.” schrijft Lockley.
In 2070 zal de islam de grootste godsdienst op aarde zijn
Volgens het Pew Research Centre zal de islam in 2070 de grootste godsdienst op aarde zijn. Dat zal grote gevolgen hebben voor onze levens en onze cultuur.
Ongeacht globale trends die het belang van godsdienst verminderen, brengen migranten hun cultuur mee naar het land waar ze gaan wonen. Massa-immigratie maakt dat de cultuur en het geloof dat in minder ontwikkelde landen populair is, nu opnieuw ingeburgerd raakt in landen waar godsdienst al tientallen jaren op een zijspoor leek te zijn geraakt.
Het gros van de Britse moskeeën hangt de relatief strikte Deobandi en Wahabi-stromingen aan. Dat is een conservatieve vorm van de islam, die naar alle waarschijnlijkheid Groot-Brittannië’s belangrijkste godsdienst zal worden. Deze assertieve islamitische cultuur zal dan ook een steeds belangrijkere rol in onze levens innemen.
[media-credit name=”ODD ANDERSEN / AFP” align=”aligncenter” width=”1024″][/media-credit]
Hoe investeren in de sharia?
Mijn eigen portfolio is al klaar voor het Groot-Brittannië van midden deze eeuw, schrijft Lockley.
“Ik investeer niet in zaken die haram (verboden) zijn onder de sharia. Doe ik dat wel dan gaat het om beleggingen op erg korte termijn die een miniem deel vormen van mijn algemene strategie. Hoewel de culturele transitie niet onmiddellijk zal plaatsvinden, investeer ik bijvoorbeeld niet langer in de alcoholhoudende drankenindustrie. Die kan straks verboden worden of met een daling in de vraag worden geconfronteerd. Houd ik geen rekening met de Britse culturele transformatie, dan wacht me straks mogelijk een gebrek aan interesse in mijn aandelen, waarna ik ze tegen fel verlaagde prijs van de hand moet doen.”
De Britse politiek is een transformatie begonnen die niet meer te stoppen valt
Wie belegt moet rekening houden met politieke wijzigingen die zich in de toekomst kunnen voordoen. De komende decennia mogen we ons aan radicale veranderingen verwachten, aldus Lockley.
“Minderheden zullen steeds vaker hun stem geven aan politici die hun wereldbeeld delen. De verkiezingsoverwinning van Sadiq Khan in 2016 was de eerste in een trend die steeds meer vertegenwoordigers van minderheden aan de macht zal brengen. Khan is een gematigde, naar de buitenwereld gerichte democraat- die grote steun geniet. Maar sommige van zijn collega’s zijn dat allerminst.
Lockley verwijst dan naar de verkiezing van Mohammad Lutfur Rahman. Dat is een Bengali die in 2010 direct werd verkozen tot burgemeester van Tower Hamlets, een voorstad van Londen. In 2014 werd hij herkozen, maar moest opstappen toen hij persoonlijk schuldig werd gevonden aan corruptie en illegale praktijken. Zijn beleid werd vooral gekenmerkt door corruptie en vriendjespolitiek, maar ook extremisme, homofobie en antisemitisme.
Hoewel Rahmans beleid een uitzondering blijft, is een herhaling van zulke episode niet onmogelijk. Investeerders moeten daar volgens Lockley rekening mee houden. Ze moeten hun portfolio klaarmaken voor de veranderingen die de toekomst onvermijdelijk zal brengen. Tower Hamlets is niets meer dan een indicatie van wat de toekomst voor het Verenigd Koninkrijk kan brengen.