"Ik ga seffens naar koning om ontslag aan te bieden": minister Van Tigchelt werkt zichzelf in nesten met misplaatste grap en offensieve communicatie over drama Antwerpse gevangenis

Vijf maanden na zijn aantreden schiet minister van Justitie Paul Van Tigchelt (Open Vld) zichzelf in de voet. Bij een mensonterend schandaal in de Antwerpse gevangenis, waarbij een gedetineerde levensgevaarlijk gefolterd en vernederd werd, toont de Antwerpse minister weinig empathie, en gaat hij net communicatief vol in het offensief. “De logica ontgaat mij dat dit geweld het gevolg zou zijn van het gevoerde beleid”, zo stelde hij in Terzake. Bij De Tafel van Gert ging het nog feller: “Ik ga seffens naar de koning om mijn ontslag aan te bieden”, zo ‘grapte’ hij cynisch, op de opmerking dat zowel Vlaams Belang als N-VA even tevoren in de Kamer om zijn vertrek hadden gevraagd. “De feiten zijn nog maar amper gepleegd en de hakbijl wordt al naar beneden gehaald”, zo ging hij verder. Het ligt helemaal in lijn met de forse stijl waarmee Van Tigchelt zich in de Wetstraat profileert, als nieuwkomer. De oppositie is furieus, en zal straks in de Kamer van leer trekken. “Een normaal mens is ziek van zo’n gebeurtenissen. Dit is echt een dieptepunt”, is bij de N-VA te horen. Binnen de meerderheid is voorlopig niemand uit op Van Tigchelt zijn vel. Wel is er irritatie over zijn stijl. “In zijn plaats zou ik wat meer kalmte bewaren”, zo klinkt het binnen Vivaldi.

In het nieuws: Na vijf maanden ministerschap beleeft Van Tigchelt een eerste echte crisis.

De details: De flamboyante Antwerpenaar verraste als opvolger van Vincent Van Quickenborne aanvankelijk vriend en vijand met een open communicatiestijl en grappende houding. Maar zijn gebrek aan ‘filter’ lijkt hem nu wel parten te gaan spelen.

“Wij gaan lós over de kiesdrempel, jongeuh! Ik spreek met heel veel mensen en doe debatavonden over veiligheid, waar ik veel goeie commentaar krijg. (stellig) Ik kan de mensen overtuigen om niet op De Wever of Tom Van Grieken te stemmen. Ik heb twintig jaar achter de schermen gewerkt op alle niveaus. Mijn netwerk is immens, ik ken iedereen binnen het veiligheidswereldje, ik heb ervaring met de media. (balt gespeeld theatraal de vuist) En nu kan ik die expertise omzetten in politieke mácht!”
Het is een citaat uit een interview dat minister Van Tigchelt aan Humo gaf en deze week in de Wetstraat over de tongen gaat, ook binnen de meerderheid. “Antwerpenaren kunnen zich doorgaans wel wat arrogantie veroorloven. Maar dit…”, zo vertrouwde een vooraanstaand Kamerlid ons toe.
In amper vijf maanden tijd is de minister van Justitie een fenomeen geworden in de politieke kringen. Vanuit het niets, als nummer twee op het kabinet, plots de opvolger van Vincent Van Quickenborne (Open Vld) viel Van Tigchelt meteen op met zijn aparte stijl: bijzonder vlot in de wandelgangen van de Kamer, zowel met pers als andere partijen van de meerderheid, en opvallend ‘authentiek’ in de tv-studio’s. Soms met een wat vreemde lichaamshouding, maar vooral zichtbaar met veel goesting om zich in het publieke debat te gooien.
Voor Open Vld betekende de gok op Van Tigchelt, en diens relatief goede optredens in Kamer en op televisie, de afgelopen maanden weer een sprankeltje hoop in de meest veelgeplaagde blauwe provincie: Antwerpen. Daar is het al jaren kommer en kwel voor de liberalen, maar met de implosie van de Antwerpse afdeling en de exit van Bart Somers (Open Vld) leek het echt alsof de bodem was weggeslagen onder Open Vld.
In peilingen komt de partij in de Antwerpse provincie steevast niet boven de kiesdrempel. Enter Van Tigchelt, die alvast met zijn energie en parler-vrai aanstekelijk werkt voor de blauwe afdelingen in de grootste kieskring van het land.
Dat hij daarbij zonder omhaal durfde te schieten naar de grote baas in Antwerpen, Bart De Wever (N-VA), deed zijn achterban nog meer likkebaarden. Een gastcollege aan de UAntwerpen waarin hij stelde “dat het drugsprobleem in Antwerpen uit de hand is gelopen nadat De Wever het hier overnam”, gaat erin als zoete koek. Maar het maakt uiteraard geen vrienden bij de federale oppositie, evenmin als pogingen om acties van de Antwerpse politie te claimen als zijn “daden” in de drugsoorlog.
Dat dan uitgerekend in de Antwerpse gevangenis zo’n schandaal losbarst, komt hard aan voor Van Tigchelt. Die kampt al weken met acties van de cipiersvakbonden: die weigeren in een pak gevangenissen om nog langer gedetineerden extra op te vangen. Alles zit overvol.
In de Antwerpse gevangenis ging het deksel gisteren van de beerput: een gedetineerde werd daar gedurende drie dagen door medegevangenen gemarteld, vernederd, verkracht en verbrand. Pas nadat video’s van die praktijken, gefilmd door de daders, naar het criminele milieu lekten, had de directie iets door en greep men in. Het slachtoffer werd met levensgevaarlijke verwondingen naar het ziekenhuis overgebracht.

De essentie: Van Tigchelt heeft met de erfenis van Van Quickenborne ook de belofte van “volledige strafuitvoering” cadeau gekregen. Die wreekt zich nu.

Van Tigchelt werd gisteren al naar de Kamer geroepen in de commissie Justitie door de oppositie, om tekst en uitleg te geven bij het drama in de Antwerpse Begijnenstraat. Daar kreeg hij van alle oppositiepartijen vol de wind van voren. Zowel N-VA als Vlaams Belang eisten zijn ontslag.
Zowat iedereen koppelde de dramatische overbevolking in de gevangenissen ook aan de gruwelijke feiten: er zitten nu 12.162 mensen in de Belgische cellen voor 10.743 plekken, of een overbevolking van 13,5 procent. Daarbij 3.600 mensen zonder papieren, en ook 986 geïnterneerden, die eigenlijk daar niet thuis horen.
Wat daarbij door zowat elk Kamerlid werd herhaald: de absolute belofte van voorganger Vincent Van Quickenborne (Open Vld) om voortaan elke effectieve gevangenisstraf vanaf 6 maanden ook te laten uitvoeren. Tot vorig jaar werd in praktijk elke straf onder de drie jaar niet uitgevoerd. Maar die “straffeloosheid” wegwerken, was het paradepaardje van Van Quickenborne en zijn adjunct-kabinetschef Van Tigchelt.
Alleen was het de bedoeling om een pak gedetineerden dan ook hun straffen in meer kleinschalige detentiecentra te laten uitzitten. Daarvan hadden er tien moeten zijn, maar er zijn er tot vandaag maar twee opengegaan.
De oppositie wees op de waanzinnige situatie in de gevangenis van de Begijnenstraat, waar er een overbezetting van 170 procent is. Het slachtoffer zat ook met zes personen in een cel die geschikt was voor drie gedetineerden, volgens de oppositie, of vier, volgens de minister.
Zeker omdat het uitgerekend in die gevangenis gebeurde, is er boosheid: Van Quickenborne wilde absoluut de belofte waarmaken, die al in 1995 door de politiek gedaan werd, om eindelijk een nieuw detentiecentrum in Antwerpen te bouwen. Maar vanuit het stadsbestuur drong men er net op aan om eerst de crisis in de Begijnenstraat aan te pakken, wat niet gebeurde.
“U bent de minister, u bent politiek verantwoordelijk, mijnheer Van Tigchelt. Achter de schermen bent u al jaren actief en in Humo zei u nog dat u ‘over de nodige expertise beschikt’. U komt echter niet met antwoorden, u komt niet met oplossingen, op het penitentiair verlof na. Het is een oud probleem en de recepten zijn gekend, maar men neemt vandaag geen verantwoordelijkheid. Onze fractie kan dus niet anders dan het ontslag van de minister te vragen”, zo stelde Sophie De Wit (N-VA).
““Hoe kan het gebeuren dat een gedetineerde meerdere dagen wordt gefolterd en verkracht, zonder dat iemand dat opmerkt? De overbevolking in de gevangenissen is al jaren een probleem en al jaren schreeuwen onze partij en het personeel van de daken dat het fout zou lopen. Keer op keer werd er door de regering beloofd om de overbevolking aan te pakken. Van Tigchelt kan nog maar één ding doen en dat is opstappen”, verklaarde Marijke Dillen (Vlaams Belang).
“Mevrouw De Wit, ondanks al mijn politieke macht heb ik geen magische toverstaf om het probleem van de overbevolking in de gevangenissen, dat al lang bestaat, op korte termijn op te lossen”, zo verdedigde Van Tigchelt zich in de Kamer.

Waarom dit ertoe doet: Bij de eerste grote crisis gaat Van Tigchelt wel communicatief helemaal uit de bocht.

Voor de tv-camera’s toonde de liberale minister zich meteen een pak strijdvaardiger dan in de Kamer: “De logica ontgaat mij dat dit geweld het gevolg zou zijn van het gevoerde beleid. Wij hebben er 1.200 plaatsen bij gecreëerd deze legislatuur”, zo stelde hij ook voor de camera’s van Terzake.
In het wat lichtvoetigere praatprogramma De Tafel van Gert ging Van Tigchelt zelfs nog verder, toen hem gevraagd werd wat hij vond van die eis tot ontslag van de oppositie. “Ik ga ga seffens naar de koning om mijn ontslag aan te bieden”, zo stelde hij met een uitgestreken gezicht, waarna een pijnlijke stilte viel in de studio. “Daar zou ik nu toch geen grappen over maken”, reageerde tafelgenoot Rik Torfs.
Vervolgens corrigeerde de minister zich een beetje, maar eigenlijk nauwelijks: “Ik ben directeur geweest van het antiterreurorgaan. En verantwoordelijkheid nemen op Justitie, dat wil zeggen dat je hoofd elke dag op het kapblok ligt. Ik neem mijn verantwoordelijkheid, ik ben nu vijf maanden minister, het is nu de eerste keer dat ze mijn ontslag vragen. En ja, grappen daarover zijn misplaatst, ik aanvaard dat de oppositie mijn ontslag vraagt. Maar het moet op basis van de juiste feiten. Er is nu een beleid, maar dat werkt enkel op lange termijn”, zo stelde Van Tigchelt.
Gerechtsjournalist Joris Van der Aa van Gazet van Antwerpen duwde door: “Maar het systeem heeft toch gigantisch gefaald? Dat dit drie dagen lang kan gebeuren, dat kan je niet uitleggen. U bent als een kind dat hier komt stoefen met zijn goed rapport, maar u haalt een drie, een dikke buis.”
“Da’s nog iets, de feiten zijn nog maar amper gepleegd en de hakbijl wordt al naar beneden gehaald, er worden al verantwoordelijken aangeduid. Wel, er is nu een onderzoek bezig, de onderzoeksrechter zit daarop, dat wordt ernstig gevoerd. In een rechtsstaat zou het passen dat mensen de resultaten van een onderzoek afwachten, maar men laat de hakbijl al naar beneden gaan. I assume it. Ik doe mijn werk”, zo beet Van Tigchelt van zich af.
Het tv-optreden dreigt vandaag als een boemerang terug te komen, tijdens het vragenuurtje in de Kamer. “Vanuit de meerderheid staat niemand met de hakbijl te zwaaien. Maar met dat soort houding helpt hij zichzelf niet. In zijn plaats zou ik wat meer de kalmte bewaren”, zo klinkt binnen Vivaldi.
“Dat optreden en die grap waren echt een dieptepunt. Een normale mens is ziek van zo’n gebeurtenis, wordt er misselijk van. De maskers zijn gevallen, hier blijkt een zeer nare persoon achter de minister schuil te gaan”, zo is bij N-VA te horen.

Nog een schandaal: Minister van Defensie Ludivine Dedonder (PS) toont hoe je in crisissituaties ook wel anders kan communiceren.

Dedonder, een oud-journaliste, overleefde al eerder stevige crisissen op haar departement, met als ergste de beroepsmilitair Jurgen C., die ontsnapte met een hele lading zware wapens en een aanslag wilde plegen. En dat ondanks het feit dat ze nog altijd nauwelijks in het Nederlands communiceert.
Haar persconferentie, strategisch geflankeerd door de grote baas van het leger, admiraal Michel Hofman en de Inspecteur-generaal Jan de Beurme, was er een uit de handboekjes over crisiscommunicatie. Nochtans is het schandaal dat Defensie meemaakt toch niet min.
“Er is sprake van vernederende behandeling, mishandeling en geweldpleging, chantage, bedreigingen tussen soldaten, groepsdruk en de verplichting om te zwijgen”, zo stelde Dedonder met het nodige drama. Racisme of seksueel geweld zou er wel niet aan de pas gekomen zijn. Admiraal Hofman had het over “normvervaging en mensonterende en vernederende feiten en gedragingen, die in sommige gevallen de fysieke integriteit aantasten”.
Het gaat daarbij om rituelen die als een soort ‘doop’ golden, tijdens een periode van ontgroeningen voor nieuwkomers in een peloton van het 4de Bataljon Genie in Amay. Dat peloton werd helemaal ontbonden, een ongeziene maatregel in het leger. Betrokkenen zijn officieren en onderofficieren, maar ook gewone soldaten en reservisten.
“Onaanvaardbaar gedrag dat niet kon worden getolereerd”, zo stelde de minister, die zelf eind vorig jaar een tip kreeg van de feiten, “via externe kanalen”. Ook Defensie had ondertussen al tips gekregen. Na een intern onderzoek werden dus al maatregelen genomen.
Daarbij dekte de minister zich meteen handig in: “Dit afwijkende gedrag stemt niet overeen met de normen en waarden binnen Defensie. Het wordt niet getolereerd en zal ook nooit getolereerd worden. Dit is een strenge maatregel en een sterk signaal. Maar wat er gebeurd is, is onacceptabel”, zo stelde ze. Met meteen ook de oproep om “dit wangedrag van enkelen niet te veralgemenen”.

Om te volgen: De boerenprotesten blijven voorlopig zonder grote blokkades, de dwangsommen missen hun effect niet.

Verontwaardigde landbouwers verzamelen vandaag opnieuw bij de havens van Antwerpen, Gent en Zeebrugge. Het verschil met vorige protesten is dat er deze keer geen grote blokkades van tractoren zijn opgetrokken, ondanks de erg stoere oorlogstaal op voorhand, onder meer van het Farmers Defense Force en Benedikt Sas, een excentrieke Gentse professor voedselveiligheid, die zich als “spreekbuis” van het ongeorganiseerde protest opwierp.
Dat heeft alles te maken met de dwangsommen die de boeren boven het hoofd hangen als ze de toegangswegen versperren. Ze moeten dan 1.000 euro per persoon per uur betalen. Daardoor is er slechts kort oponthoud voor het verkeer in het Waasland, zijn er filterblokkades in Zeebrugge en volgt de groep actievoerders in Gent de aanwijzingen van de politie op.
Gerechtsdeurwaarders en politie zijn aanwezig om te controleren of de situatie niet uit de hand loopt. Ook North Sea Port, de fusiehaven Gent-Terneuzen, dreigt met juridische stappen als de boeren de boel ontregelen.
De landbouwers weigeren zich neer te leggen bij het akkoord dat de Vlaamse regering met de koepelorganisaties Boerenbond, Algemeen Boerensyndicaat (ABS) en de Groene Kring sloot. “Weg stikstofakkoord, weg natuurherstelwet, stop aankoop gronden voor altijd”, staat te lezen in een WhatsApp-bericht. Het blijft afwachten of dwangsommen voldoende blijven om niet opnieuw havenbedrijven volledig lam te leggen.

Pijnlijk: In de Kamer geen meerderheid om over de partijfinanciering te praten.

“Een kroniek van een aangekondigd collectief falen”, zo licht een Kamerlid een beetje bitter toe. Want gisteren kwam de commissie Grondwet nog een keer bijeen, om te zien of er nu een consensus kon gevonden worden over de hervorming van de partijfinanciering.
De grote hervorming, waarbij men de royale bedragen voor de partijen wilde verlagen, was al gestrand op niets, omdat zowel MR als PS fundamenteel dwars liggen en niet minder geld willen aanvaarden. Maar tegelijk hoopte onder meer Kristof Calvo (Groen), die als Kamerlid hard probeerde om beweging te krijgen in dit dossier, toch wat kleinere zaken gestemd te krijgen.
Daarvoor zouden “de kaarten op tafel komen”, want de aanbevelingen van het burgerpanel ‘We Need to Talk’ zouden door elke partij geëvalueerd zijn, om te zien waarover een consensus kon gevormd worden.
Alleen: bij aanvang van de commissie moest de voorzitster van die commissie Özlem Özen (PS) vaststellen dat enkel Calvo en de mensen van de oppositie van N-VA en Vlaams Belang aanwezig waren. Niemand van de meerderheid: de vergadering kon dus niet doorgaan. Extra pijnlijk voor de vrijwilligers van ‘We Need to Talk’, die onverrichter zake naar huis moesten.
De reden voor de pijnlijke afwezigheid? Vooraf hadden de Vivaldi-partijen weer samengezeten. “Maar omdat op het meerderheidsoverleg vooraf wederom bleek dat er over zo goed als niets overeenstemming was, had vergaderen geen zin. Door hardnekkig Franstalig verzet, in eerste orde door MR, in tweede orde door PS”, zo is binnen de meerderheid te horen.
Overigens ook pijnlijk: net zo goed kon gisteren de commissie Defensie niet doorgaan, omdat ook daar niet genoeg Parlementsleden van de meerderheid aanwezig waren. Iedereen is meer bezig met ‘in het veld’ zijn: de kiescampagne is bezig.

Genoteerd: Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) bijt van zich af over Van Hool: “Er valt ons niets te verwijten in deze”.

“Ik wil geen enkel bedrijf zien failliet gaan, maar er valt ons niets te verwijten in deze, totaal niets. Wij zijn altijd on speaking terms geweest met dat bedrijf. En het is niet omdat één bedrijf over kop gaat, dat ineens de Vlaamse welvaart onder druk staat, of alle industrie gaat verdwijnen.” Het was een zichtbaar opgenaaide Jan Jambon, die voor één keer tot bij Villa Politica kwam, om de puntjes op de i te zetten.
De minister-president was de afgelopen dagen wat onder vuur gekomen, omdat hij nogal ‘afwezig’ bleef in de crisis rond Van Hool, terwijl tegelijk de oppositie beukte op de “verpletterende verantwoordelijkheid” van Jambon I en men dat linkte aan het electorale verhaal van ‘Vlaamse welvaart’ van N-VA.
In het halfrond trok Jambon fel van leer tegen die oppositie van PVDA en Vlaams Belang. “We kunnen nu wel voor eens en altijd de misvatting uit de wereld helpen dat de economische ramp bij Van Hool het gevolg zou zijn van een recent misgelopen busbestelling van De Lijn”, zo haalde Jambon uit.
“De problemen van vandaag zijn het directe gevolg van de grote verliezen van de voorbije jaren. De populistische en partijpolitieke profilering hierrond mag nu eigenlijk wel stoppen. Het bedrijf mag tot vandaag nog altijd honderden bussen leveren, er loopt een raamovereenkomst. Maar de crisismanager heeft zelf verklaard dat het bedrijf dit niet meer wil doen.”
Overigens bevestigde Jambon wat gisteren al in deze nieuwsbrief stond te lezen: voorzichtig optimisme, omdat er wel mogelijke nieuwe investeerders zijn. “Er zijn kandidaten, maar in zo’n dingen zijn er altijd cowboys en valabele kandidaten. Ook dat moet tegen het licht worden gehouden”, zo stelde de minister-president.

On the campaign trail: Een heftig tv-debat tussen de Franstalige partijvoorzitters, met een fel verwijt van Paul Magnette (PS).

Het wordt een beetje traditie, zo lijkt het wel: telkens als de Franstalige partijvoorzitters samen in één televisiestudio komen, levert dat vonken en vuur op. Deze keer was het een debat bij de RTBF, waar de potjes over kookten.
In de studio waren er Maxime Prévot (Les Engagés), Paul Magnette (PS), Jean-Marc Nollet (Ecolo), Georges-Louis Bouchez (MR), François De Smet (DéFi) en Raoul Hedebouw (PTB). Andermaal werd wel duidelijk dat PS, Ecolo en Les Engagés al dicht bij elkaar zitten, voor de verkiezingen. De MR met Bouchez staat telkens een beetje alleen op rechts, ook nu weer over het thema ‘koopkracht’.
Maar de grootste clash van de avond was er toch tussen Magnette en Hedebouw. Die eerste verweet die laatste “toch nooit in een regering te willen”. Maar de PVDA-voorzitter repliceerde “dat hij dat wél heel graag wil”. “Maar om een coalitie te vormen met Ecolo en de PS, moeten we dan wel echt breken met het verleden. Dat betekent belasting heffen op de allerrijksten, en de pensioenleeftijd verlagen van 67 naar 65… En dat willen jullie toch niet”, zo sneerde Hedebouw. Die schermt er overigens mee dat zijn rijkentaks wel degelijk uitvoerbaar is, “er is zelfs geen vermogenskadaster nodig”.
Maar de PS-voorzitter wil zijn ergernis over de PVDA niet langer verbergen: “De PVDA-PTB bestaat 40 jaar, Hedebouw is al tien jaar Parlementslid. En wat hebben ze ooit binnengehaald? Niets”, zo sneerde hij. En nog meer: “Men moet stemmen op partijen die hun verantwoordelijkheid nemen en risico’s nemen. En niet op couillons (idioten, red.) zoals de PTB-PVDA”.
Bouchez stond er genietend bij: “Ik laat deze Rozenoorlog rustig duren. Maar iedereen hier wil geld bij gaan vragen aan de burger. Wij willen het beter gaan besteden, we hebben al een overheidsbeslag van 55 procent van het bbp.”

Gevolgd: Robrecht Bothuyne, ondervoorzitter van cd&v, verweert zich na klachten over een bouwvergunning.

Een reportage van Pano leidde tot commotie in het Vlaams Parlement. Daar dienden zowel Groen als Vooruit een klacht in tegen Vlaams Parlementslid Bothuyne.
Bothuyne kwam tussen in een persoonlijk vastgoeddossier en had immers een mail aan de stad Oudenaarde gestuurd met de vraag om de leidend ambtenaar van het departement Omgeving aan te schrijven. Die ambtenaar zou bereid zijn om een bouwvergunning van projectontwikkelaar Provum te herevalueren. De vergunning werd gecontesteerd omdat de bouwgrond mogelijk in overstromingsgevoelig gebied ligt.
Bothuyne is voor 50 procent aandeelhouder van Provum en is dus betrokken partij. Het stuk grond dat Provum in Oudenaarde wilde ontwikkelen is de oude boerderij van zijn grootouders.
Dat hij de bewuste mail stuurde via zijn e-mailadres van de Kamer, schoot in het verkeerde keelgat. Volgens 2 burgers is er dan ook sprake van belangenvermenging, en zij dienden klacht in bij Vlaams Parlementsvoorzitter Liesbeth Homans (N-VA). Ook Vooruit en Groen veroordeelden de actie van Bothuyne fel en vroegen aan Homans om de deontologische commissie van het Vlaams Parlement samen te roepen. Bothuyne zal zich moeten verantwoorden.
Ondertussen weerlegt hij fel de Pano-berichtgeving. “Het project ligt niet in overstromingsgevoelig gebied. De voorziene woningen liggen op een hellend terrein, meters boven het laagste punt.” Ook geeft Bothuyne aan dat zijn mailverkeer enkel ging over gegevens die mogelijk foutief waren: “Ik heb geen enkele inhoudelijke bespreking gehad met het departement. Puur een vraag gesteld over procedures.”
De ondervoorzitter zegt alle medewerking te zullen verlenen en verklaart alvast dat het verkeerd was om te mailen met zijn Kamer-mailadres: “Ik had al zeker mijn mailadres van het werk niet mogen gebruiken voor een persoonlijk dossier. Ik wil mij daar voor excuseren.” Tegelijk is het wel wat vreemd dat men zou proberen een zaak “onder tafel te regelen”, via een mail: dat wijst net op een vorm van transparantie.
Bij cd&v blijft het opmerkelijk stil. Niemand wenst te reageren op de zaak, zo signaleert Het Nieuwsblad, ook voorzitter Sammy Mahdi (cd&v) niet. Vragen aan de woordvoerder van de partij hierover bleven ook vanmorgen onbeantwoord. Ondervoorzitter Bothuyne zal zonder partijsteun de onderzoekscommissie en de met scherp schietende oppositie moeten trotseren. (cv/ddw)