Begin deze maand reageerde het Simon Wiesentahlcentrum met scepsis op berichten dat Aribert Heim,’s werelds meest gezochte Duitse oorlogsmisdadiger, in 1992 in Caïro zou zijn gestorven aan darmkanker. “Er is geen lijk en geen DNA-test”, zei Ephraim Zuroff, directeur van het instituut. Heim, die de bijnaam Dokter Dood had, voerde in concentratiekamp Mauthausen gruwelijke medische experimenten uit waarbij onder meer zonder verdoving organen werden verwijderd.
Heim werd in 1962 gearresteerd, maar hij ontsnapte. Volgens de Duitse omroep ZDF en de New York Times stierf Heim goed 17 jaar geleden in Caïro, waar hij al 20 jaar woonde onder de naam Tarek Hussein Farid.
Hoeveel nazi’s zijn vandaag nog in leven en op de vlucht?
In 1947 stelde het Crowcass (Central Registry of War Criminals and Security Suspects) van de Verenigde Naties een lijst met verdachten van oorlogsmisdaden op, begaan tussen september 1939 en mei 1945. In totaal stonden op die lijst meer dan 60.000 namen, waarvan er in totaal 6.500 zijn gevat. Onder hen de architect van de Holocaust, Adolf Eichmann, de ‘slager van Lyon’, Klaus Barbie en Franz Stangl, de commandant van het concentratiekamp Treblinka. Uit statistische analyse zou blijken dat van de grosso modo 53.500 namen die niet konden worden gearresteerd er nog een 5.000-tal in leven zouden zijn. Onder hen Alois Brunner, Eichmann’s rechterhand die nooit werd gevat en naar verluidt in Syrië zou leven.
De meeste nazi-misdadigers wisten te ontsnappen dankzij een reeks vluchtroutes die werden opgezet door nazi-sympathisanten. De bekendste is ongetwijfeld Odessa (Organisation der ehemaligen SS-Angehörigen), die duizenden nazi’s in Zuid-Amerika onderbracht. Ook het Vaticaan speelde een schimmige rol in de vlucht van vele nazi’s. De Oostenrijkse bisschop Alois Hudal hielp prominente nazi-kopstukken strafrechtelijke vervolging te ontlopen. Hij zag deze vluchthulp aan zeer vele gezochte Duitse militairen, wetenschappers en anderen als een humanitaire opgave en als middel om deze personen voor oneerlijke “overwinnaarsjustitie” te behoeden. Vooral het Argentinië van Juan Péron verwelkomde bijna ongelimiteerd de oorlogsmisdadigers en gaf hen topfuncties in het leger, waar ze onder een valse naam een nieuw bestaan opbouwden. Ook Chili, Paraguay en Uruguay verwelkomden nazi-kolonies.
Maar ook de VS, Groot-Brittannië en de Sovjet-Unie toonden zich niet vies van nazi-nucleaire- en ruimtevaartspecialisten. 118 Duitse wetenschappers ontwikkelden het Amerikaanse ruimtevaartprogramma, van wie het merendeel later werd gebrandmerkt als oorlogsmisdadiger. Klaus Barbie (foto), Emil Augsburg en Wilhelm Höttl, drie prominente nazi’s, werkten voor de CIA. Volgens onlangs vrijgegeven CIA-data zou de Amerikaanse inlichtingendienst Eichmann de hand boven het hoofd hebben gehouden omdat die informatie had over Hans Globke, een andere ex-nazi die de VS hielp bij de coördinatie van anti-communistische initiatieven in West-Duitsland. In het onlangs uitgegeven boek ‘Justice Delayed’ beweert auteur David Cesarani dat niet minder dan 75 kampwachters uit Auschwitz en 125 verdachte oorlogscriminelen na de oorlog gewoon in Groot-Brittannië leefden.