Na een sterke groeiperiode sinds het begin van dit decennium, heeft de economie van het sultanaat Oman het voorbije jaar opnieuw een inkrimping moeten melden. Bovendien wordt het land met een belangrijke uitstroom van kapitaal geconfronteerd. Die problemen kunnen volgens Donna Abu-Nasr, analist bij het persbureau Bloomberg, belangrijke consequenties hebben.
Een sterke economie liet Oman de voorbije periode immers toe zich onafhankelijk op te stellen tegenover een aantal machtige buurlanden. De economie van het sultanaat is voor 70 procent afhankelijk van inkomsten uit gas en olie. Er wordt echter naar een diversificatie gestreefd.
Handel en diplomatie
“Oman was lange tijd het Zwitserland van de Golfregio,” zegt Abu-Nasr. “Dat hielp het sultanaat te overleven, een economische bloei te kennen en zich te handhaven als een baken voor handel en diplomatie in het turbulente Midden-Oosten. De dalende inkomsten uit de olieproductie vormen voor het land echter een belangrijke bedreiging.”
“Bovendien ligt Oman op een bijzonder gevoelige geopolitieke locatie. Oman heeft zijn onafhankelijkheid steeds kunnen garanderen door een sterke capaciteit om zichzelf financieel te blijven handhaven. Dat kan echter veranderen indien de regering er niet snel in lukt een economisch herstel te garanderen.”
“Indien Oman wordt gedwongen om hulp te zoeken bij machtiger en rijkere buren zoals Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, kan het sultanaat ook tot een aantal politieke banden worden gedwongen,” zegt Abu-Nasr nog. “Bovendien dreigt ook een gevoelig evenwicht verstoord te worden in een regio die al moet afrekenen met conflictsituaties rond Iran.”
Ook Cinzia Bianco, analist bij Gulf State Analytics, noemt economische instabiliteit voor Oman mogelijk de grootste bedreiging. Door zijn economische sterkte was het sultanaat volgens Bianco immers relatief immuun voor groepsdruk van andere regionale machten.
Nieuwe klemtonen
Oman deelt landsgrenzen met Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) en Jemen, terwijl het sultanaat ook een zeegrens heeft met Iran. “Al sinds sultan Qaboos in het begin van de jaren zeventig van de voorbije eeuw in Oman aan de macht kwam, heeft het land een politiek van onafhankelijkheid en neutraliteit gehanteerd, ook wanneer andere landen in de regio in conflict raakten met achtereenvolgens met onder meer Egypte, Syrië, Jemen en Qatar,” aldus Bloomberg.
“Ook heeft Oman zich neutraal opgesteld in de achtjarige oorlog tussen Iran en Irak. Net zoals de andere landen in de regio heeft Oman de voorbije jaren een zware klap gekregen van de dalende olieprijzen.”
Om een oplossing te vinden voor de problemen, wordt onder meer gewerkt aan de diversificatie van de economie. Daarbij wordt vooral gerekend op toerisme, logistieke, visserij, mijnbouw en industrie. Die sectoren moeten in de volgende vijf tot tien jaar een gezamenlijk aandeel van 50 procent in de economie van het sultanaat hebben uitgebouwd.
Tevens worden initiatieven genomen om de lokale bevolking meer kansen op de lokale arbeidsmarkt aan te bieden. Er zouden de voorbije vijf maanden twintigduizend arbeidsplaatsen voor Omani’s zijn gevonden. Werkgevers zijn minder gelukkig, want zij willen immers liever op de goedkopere buitenlandse arbeidskrachten beroep kunnen blijven doen.
