De nieuwe cd&v-voorzitter in wording, Sammy Mahdi, pookte een al langer smeulend vuurtje in de Wetstraat weer eens op: in De Afspraak suggereerde hij dat zijn partij de verkiezingen intern ook vervroegde, omdat men ernstig rekening houdt met het feit dat Vivaldi de rit niet uit doet.
- Daarmee bevestigde hij wat al veel langer de ronde doet: de ‘dash’ is eruit, en de wil om nog echt met deze coalitie verder te doen ontbreekt, zeker bij de socialisten. En dus zou de regering wel eens kunnen vallen.
- Aan Vlaamse kant scoort Vooruit erg goed in de peilingen: de schrik om nu naar de kiezer te gaan is onbestaande daar. En het is geen geheim dat de PS altijd al de analyse maakte dat samenvallende verkiezingen, federaal en regionaal, geen goede zaak zijn voor hen. Een federale regering die valt in 2022 of 2023, doet dat scenario verdwijnen: dan ontkoppelen die datums zich opnieuw.
- Maar tegelijk is er wel meer aan de hand: de klad zit in het regeringswerk, zoals de dossiers rond de gokreclame, de fiscale hervorming of de arbeidsmarkthervorming eigenlijk allemaal aantonen. Te veel dossiers dus die stokken, en al te vaak wijst men naar de premier, die de zaak te veel zou laten betijen.
- Alleen: een regering laten vallen gebeurt niet zomaar, op commando. Wie dat soort move in scène zet, riskeert een grote prijs te betalen: de kiezer beloont zelden diegene die de stekker eruit trekt. Bovendien zitten in Vivaldi nogal wat partijen die nu niet klaar zijn voor een stembusgang: cd&v ligt in de lappenmand en verandert van leiderschap. Hetzelfde geldt voor Groen. En Open Vld moet zo veel herhalen dat er “grote eensgezindheid is binnen de partij”, dat iedereen aanvoelt dat het omgekeerde waar is. Niemand van hen wil nu naar de kiezer.
