Wijnexpert Frank Van der Auwera legt je piekfijn basisbegrippen uit de wijn- en drankenwereld uit

Onlangs kreeg ik er door een gastheer weer eentje trots onder mijn neus geduwd: een rode basisbordeaux met op het rugetiket een nummer dat het aantal geproduceerde flessen aangaf. En hij keek daarbij alsof hij een fles van minstens 250 euro droeg, ook al liep de cijfercode in de tienduizenden.

Op marketinggebied is zo’n nummering natuurlijk heel sluw, want het roept associaties op van een objectief hogere kwaliteit en unieke zeldzaamheid, terwijl het helaas in veel gevallen gaat om banale massaproductie. De nummering is dus vooral bestemd om een meerprijs te kunnen vragen. Maar nog steeds trappen veel consumenten in deze verkoopvalstrik.

Uiteraard zijn niet alle genummerde flessen fake. Bepaalde topdomeinen drukken met recht en reden een flessennummer op hun labels.

Primo omdat het dan effectief draait om een heel gelimiteerde oplage van pakweg 1.000 à 3.000 stuks. Wijn die vaak afkomstig is van specifieke vaten of single vineyards, dus specifieke percelen, meestal aangeplant met oudere stokken. Output kortom van ultralage, streng geselecteerde opbrengst, die bovendien extra vertroeteld wordt qua houtlagering en doorgaans ook een ferm(er) prijskaartje draagt.

Door nummering zijn op veilingen al een aantal fake-versies door de mand gevallen

Secundo omdat zo’n nummering ook een vorm van fraudebestrijding kan zijn. Het unieke nummer helpt het opsporen van namaakwijn en/of zijn traject, soms zelfs stante pede via de website. Op die manier zijn op veilingen trouwens ook al een aantal fake-versies door de mand gevallen omdat er (hogere) nummers werden aangeboden die niet eens door het domein waren gebotteld.