• Grimbergen vergelijkt: “De tijdschalen voor het openen van mijnen zitten historisch gezien in de ordegrootte van tien tot vijftien jaar. We moesten al begonnen zijn. Voor een deel is dat zo, maar het wordt heel moeilijk om die 10 procent te halen.”
• “Door de oorlog in Oekraïne zijn we in staat geweest om binnen een ongekende tijd LNG-terminals te bouwen. Als het urgentiegevoel hoog genoeg is en we bereid zijn om onconventionele dingen te doen, dan kan het misschien nog lukken. Maar als we het doen op de manier waarop we het altijd hebben gedaan, dan is over zeven jaar geen realistische tijd.”
• “Als het niet lukt om de doelstelling te halen, dan zijn we afhankelijk van landen buiten Europa. Dat is niet erg, alleen is de vraag van de EU er gekomen omdat er een voortschrijdend bewustzijn is over strategische autonomie. Door de oorlog in Oekraïne blijkt dat ons energiesysteem erg afhankelijk was van gas. Als we dat projecteren op de energietransitie, dan worden kolen, olie en gas vervangen door kritische metalen en mineralen. In die analogie willen we niet te afhankelijk zijn van specifieke landen”, verklaart de chemicus.

Mijnen accepteren

• “De vraag naar zonne- en windenergie en batterijen die we nodig hebben om de 2030-doelstellingen te halen is zo groot dat we het niet gaan redden met het recycleren van wat nu in ons systeem zit. Dus daar zit ook spanning op. Als we de voorraad uit mijnen in het systeem hebben gebracht, dan wordt recycleren een grote stroom. Maar die stroom is er nu nog niet omdat we die aan het opbouwen zijn.”
• “We zullen mijnen in Europa moeten accepteren”, besluit Grimbergen. “We kunnen vinden dat dit niet in onze achtertuin mag, maar we zitten met een dilemma. Dus ook wij moeten onze handen vuil maken aan het opgraven van materialen. En dit zo snel mogelijk en op een zo verantwoord mogelijke manier. Daar zal in geïnvesteerd moeten worden. En er zal een urgentie moeten komen bij de politiek om dat ook te steunen.” (nd)