De Turkse president Recep Tayyip Erdogan wil zijn grip op de economie verstrakken en zal de verantwoordelijkheid voor de monetaire politiek van zijn land opnemen indien hij in juni de presidentsverkiezingen wint. Dat heeft hij gezegd in een interview met Bloomberg TV.
Volgens Erdogan is dat de enige juiste stap. “Wanneer mensen in de moeilijkheden komen vanwege de monetaire politiek, wie gaan ze dan verantwoordelijk houden?” vroeg de president aan de interviewer. “De president zal verantwoordelijk worden gehouden. En omdat dit het geval is moeten we een imago creëren van een president die invloed heeft op de monetaire politiek. Dit zal een aantal mensen storen. Maar we moeten het doen. Want het zijn de mensen die het land leiden die rekenschap verschuldigd zijn aan het volk.”
Een onconventionele economische theorie
Erdogan stoort zich al jaren aan de rentepolitiek van de Turkse centrale bank. De belangrijkste rentevoet bedraagt vandaag 13,5%, maar volgens de president moet die lager, omdat hij prijsverhogingen in de hand zou werken. Een uitgangspunt dat haaks staat op elke conventionele economische theorie.
De Turkse lira noteerde kort nadat Erdogan zijn voornemen had bekend gemaakt op zijn laagste niveau ooit tegenover de Amerikaanse dollar, maar heeft zich sinds dan enigszins hersteld. Sinds januari is de munt al met 14% in waarde gedaald.
Verwacht wordt dat Erdogans plannen investeerders nog verder weg zullen duwen en dat de lira nog meer in waarde zal dalen.
Volgens Durmus Yilmaz, die van 2006 tot 2011 gouverneur was van de Turkse centrale bank, maar nu als adviseur optreedt voor een oppositiepartij, zijn Erdogans uitspraken uiterst gevaarlijk en zullen ze Turkije in een doodlopende straat doen belanden. Hij verwees naar een gelijkaardig avontuur in 1994, toen de politiek zich met de rentevoeten ging bemoeien en die uiteindelijk 400% hoger gingen.
Erdogan verbaasde vorige maand vriend en vijand door vervroegde verkiezingen uit te roepen. Dankzij een nipte overwinning in een grondwettelijk referendum vorig jaar kreeg de president een quasi onbegrensd mandaat. Niet enkel veroverde hij de controle over de budgetten, hij mag ook een groter aantal toprechters benoemen en het leiderschap over zijn partij, de AKP, behouden. De functie van eerste minister – die Erdogan gedurende drie legislaturen had ingevuld vooraleer drie jaar geleden president te worden – werd gewoon afgeschaft.
