Dat het laatste Overlegcomité een kater liet, is wel duidelijk. De zaak stond er urenlang op scherp, met geroep, bedreigingen en een compromis als gevolg waar niemand gelukkig van werd. Enkel de antipolitiek won, zo klinkt unisono de conclusie.

• Het zat Frank Vandenbroucke (Vooruit) zo hoog dat hij nauwelijks in staat was het compromis te verdedigen, en dat zelfs op de persconferentie kenbaar maakte: “Niet vergaand genoeg”, zo stelde hij over de beslissingen. Het zette de premier, Alexander De Croo (Open Vld), die dat comité leidt, helemaal in z’n hemd. “Een minister houdt z’n mond of neemt ontslag“, zo klonk tot vervelens toe bij andere spelers in de Wetstraat: daar verweet men de “koppige meester Frank” een ronduit “deloyale houding”.
• Later die dag op Terzake milderde Vandenbroucke wat van toon, maar zondag gaf zijn voorzitter Conner Rousseau (Vooruit) wél opnieuw gas op de Zevende Dag: “Wat voor nut heeft het om wetenschappelijke adviezen te vragen, als we die niet gebruiken“, wierp die op.
• Erika Vlieghe, de voorzitter van het GEMS dat die wetenschappelijke adviseurs verenigt, doet er vandaag nog een schepje bovenop. “Als er snel wéér een vervroegd Overlegcomité komt, weet ik niet of wij nog een advies zullen schrijven. Wat valt er dan nog te zeggen?”, zo stelt ze. Eerder dreigde Vlieghe al met een ‘mediaboycot’, toen ze vond niet genoeg gehoor te krijgen. Vraag is hoe geloofwaardig die dreigementen allemaal zijn: er zijn meer specialisten dan enkel Vlieghe voorhanden in dit land.
• De politieke schade binnen Vivaldi is ondertussen wel stevig. “Een gebrek aan leiderschap“, zo is bij de socialisten, alweer, te horen over de rol van De Croo. “Niet voor herhaling vatbaar”, is ook bij de christendemocraten te horen over de chaotische manier waarop het verliep. En uiteraard is er Georges-Louis Bouchez (MR), hij weer, die openlijk Jan Jambon (N-VA) verwijt “de zaak te hebben gegijzeld”.
• Want het was diezelfde Jambon die de zaak aan het rollen bracht, door zelf een Overlegcomité voor te stellen, het derde al in minder dan twee weken. Binnen de Vlaamse regering kijkt men achteraf met verstomming naar hoe het liep: de coalitiepartners zijn niet bepaald lovend over het optreden van ‘hun’ minister-president.
• Dat Jambon er nog in slaagde om dan het sluiten van de scholen af te doen als een ‘fait divers’ en de en passant de leraars te schofferen, om vervolgens dan op zondag zijn excuses te moeten aanbieden: het was adding insult to injury.
• De vraag is of die malaise nu de deur openzet naar een andere aanpak. Die presenteert zich in de vorm van een ‘coronabarometer’: een systeem waarbij op voorhand bepaalde niveaus worden vastgelegd van besmettingen en ziekenhuisopnames, handig uitgelegd met bijvoorbeeld kleurcodes en daaraan gekoppelde, duidelijk vastgelegde maatregelen.
• Verschillende politici zien daarin nu heil. De vraag is of de kernspelers dat willen: het verkleint hun rol en hun beslissingsmacht. En dat zijn nu net de moeilijkste keuzes om te maken voor politici, diegenen waarin ze het primaat van de politiek, en vooral hun eigen impact, moeten verminderen.