Binnen de Europese Centrale Bank groeit de onenigheid over het rentebeleid in de komende maanden. Moet de ECB de voet van het rempedaal halen – het standpunt van de “duiven” – of blijven doorgaan met grote renteverhogingen, waar de “haviken” op aandringen?
Op de agenda: Komende donderdag is het alweer zo ver. Dan maakt de Europese Centrale Bank haar rentebesluit bekend.
Wat we zeker weten: Een verrassing wordt dat besluit zelf niet: voorzitter Christine Lagarde liet de vorige keer al uitschijnen dat de ECB de rente nog eens met 50 basispunten zal opkrikken. De vaststelling dat de kerninflatie (zonder de sterk schommelende componenten energie en onbewerkte voeding) blijft stijgen in de eurozone, maakt dat scenario alleen maar waarschijnlijker.
Concreet:
- De depositorente, de vergoeding die de banken krijgen op het geld dat ze bij de nationale centrale banken parkeren, zou dan stijgen naar 3,00 procent. Dat schept voor de banken meer ruimte om de rente op spaarboekjes te verhogen.
- De herfinancieringsrente, de belangrijkste beleidsrente die richtinggevend is voor kredieten op korte termijn, klimt dan tot 3,50 procent.
De grote vraag: Volgens economen is de kwestie niet zozeer wat er donderdag uit de bus komt, maar welke renteverhogingen er voor de maanden daarna overwogen worden. De meningen lopen uiteen.
- De economen bij ABN Amro verwachten in mei nog eens een renteverhoging met 50 basispunten en in juni met 25 basispunten. Daarmee zou de depositorente pieken op 3,75 procent, waarna de centrale bank zou pauzeren. Ze denken dat de ECB pas vanaf december zal beginnen met renteverlagingen.
- De ING-economen zien een renteverhoging met slechts 25 basispunten in mei, net als in juni. Ook zij verwachten dat de ECB daarna de rente even onveranderd zal laten.
- De denktank Oxford Economics verwacht, net als ABN Amro, dat de piek van de depositorente dit jaar op 3,75 procent zal liggen en dat er na donderdag dus nog eens voor 75 basispunten aan renteverhogingen aankomen in de komende maanden.
Doves versus hawks
De tegenstelling: De voorbije dagen zonden enkele toppers binnen de ECB, waaronder ook centrale bankiers, uiteenlopende signalen uit. Dat doet vermoeden dat het debat over de komende renteverhogingen verhit zal raken.
- De “duiven” (doves) pleiten voor een vertraging van de renteverhogingen, uit vrees dat de bruuske renteschokken de economische groei zal beknotten. Ze vooral bij de centrale bankiers in Zuid-Europese eurolanden als Spanje, Griekenland en Italië te vinden, maar ook hoofdeconoom Philip Lane wordt tot dit kamp gerekend.
- De “haviken” (hawks) zijn voorstander van grote renteverhogingen zoals de inflatie niet getemd is. Duitsland, Nederland en Oostenrijk vormen traditioneel de kern van die “strenge” lijn.
Het incident: Robert Holzmann, de centraal bankier van Oostenrijk, is misschien wel de hevigste havik. Hij pleitte begin deze week in Handelsblatt voor renteverhogingen met 50 basispunten in zowel maart, mei, juni en juli. Dat zou de depositorente dus naar 4,50 procent brengen.
- Dat leidde twee dagen later tot een ongewone reprimande vanwege Ignazio Visco, de gouverneur van de Banca d’Italia. “Ik stel de uitspraken van mijn collega’s over toekomstige en langdurige renteverhogingen niet op prijs”, zo verklaarde hij, erop wijzend dat de ECB een “meeting per meeting”-aanpak afgesproken had.
- Ook Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank van België, hintte overigens op verdere verhogingen, zij het minder uitgesproken en richting een depositorente rond 4 procent. Hij wordt door het financieel persbureau Bloomberg tot de haviken gerekend.
Conclusie: ECB-voorzitster Christine Lagarde zal zich bij dat openlijke geruzie wellicht gelukkig prijzen met de stille periode die een week voor een rentebesluit geldt. Of hoe een saaie technocratische beslissing de emoties toch hoog kan doen oplaaien.
(as)
