Het uitbreken van de oorlog in Oekraïne was voor Duitsland de aanleiding om zijn energieafhankelijkheid van Rusland af te bouwen. Berlijn kijkt nu nog verder vooruit: het beseft dat zijn banden met China net zo problematisch – zo niet problematischer – zijn.
Het is geen geheim dat Duitsland sinds eind februari hard werkt om zijn – zeer grote – afhankelijkheid van Russische energie af te bouwen. Maar onze oosterbuur is ook in grote mate afhankelijk van China. Momenteel is het Aziatische land een belangrijke uitvoerder van grondstoffen voor het land. Duitsland is zich hiervan bewust en wil daar iets aan doen. Dat zegt Franziska Brantner, parlementslid van de Duitse Bondsdag voor de Duitse Groene Partij en parlementair staatssecretaris in het ministerie van Economische Zaken, tegen Euractiv.
“We hebben te lang gewerkt volgens het principe dat wij moeten kopen waar het het goedkoopst is, en dat zijn vaak grondstoffen die uit China komen”, gaf zij toe. “Hier zijn er nauwelijks productielocaties die onafhankelijk zijn van China. Voor veel zeldzame aardmetalen loopt deze afhankelijkheid op tot bijna 100 procent.”
“Eerlijke en duurzame globalisering”
Duitsland is echter niet van plan zich van China af te sluiten. In plaats daarvan wil het zijn toeleveringsketen diversifiëren en nieuwe partners over de hele wereld zoeken via wat de Duitse milieuactivist “eerlijke en duurzame globalisering” noemt – d.w.z. even hoge duurzaamheidsnormen toepassen op de winning van grondstoffen in Duitsland als in de partnerlanden. Brantner zal binnenkort een bezoek brengen aan Zuid-Amerika om nauwere economische samenwerking op het gebied van hernieuwbare energie en grondstoffen te bespreken.
Duitsland staat er overigens niet alleen voor. De wens om niet langer afhankelijk te zijn van Chinese grondstoffen wordt gedeeld door de hele EU, waar bijna twee van de drie grondstoffen die zij als cruciaal beschouwt, in China worden gewonnen.
De Europese Commissie werkt momenteel aan haar eigen voorstel voor een strategische onafhankelijkheid voor cruciale grondstoffen. Dit moet investeringen omvatten om de winning van grondstoffen op het oude continent te vergroten, en tegelijkertijd de nadruk leggen op de diversificatie van toeleveringsketens en meer investeringen in derde landen. Dit is een strategie die door Duitsland wordt bepleit.
Vermindering van het totale verbruik van grondstoffen en meer inspanningen om deze te recycleren zijn ook oplossingen die op tafel liggen.
(ns, lb)