Atlas Obscura, een site gewijd aan bizarre reisschoonheden, lijstte de meest opmerkelijke spooksteden van de VS op. Business AM plukte er de 5 interessantste uit en voorzag ze van commentaar.

De Verenigde Staten kennen een overvloed aan mijnbouw- en pioniersstadjes waarvan de hoogdagen alleen nog in het collectief geheugen bestaan (en zelfs de memorie schiet al eens tekort). Een bekend voorbeeld is de voormalige goudhub Deadwood, van de gelijknamige (en excellente) HBO-serie. 

‘Deze ooit bloeiende nederzettingen leven nu in een trieste, mooie leegte,’ aldus AO. Spooksteden kunnen – tja – spookachtig, droevig, opwindend zijn. Soms zijn het perfect bewaard gebleven tijdcapsules.

1. Silver City Ghost Town (Bodfish, Californië)

Iets ten zuiden van het Isabella-meer in Bodfish, Californië, staat een aantal oude mijngebouwen verzameld rond een grote binnenplaats. Deze gammele bouwwerken dateren van de jaren 1850. Ze stammen allemaal uit het tijdperk van de ‘gold rush’. De stadjes werden al snel verlaten toen de goudvoorraden opdroogden. De verschillende gebouwen werden door de familie Dave en Arvilla Mills verzameld en naar deze plaats overgebracht.

De spookstad is gedurende verschillende periodes toegankelijk geweest voor het publiek. Zij werd voor het laatst in 1992 heropend. Er is een gevangenis die bezocht kan worden en waar volgens geruchten paranormale activiteiten plaatsvinden. Overal in de stad hangen historische mededelingen die het verhaal van de verschillende gebouwen vertellen.

2. Ardmore Ghost Town (Ardmore, South Dakota)

Ardmore, dat in 1889 werd gesticht, was een klassiek 19e-eeuws pioniersstadje. Het fungeerde vooral als stopplaats voor treinreizigers op de New Burlington spoorweg. De stad werd geteisterd door droogte; water van het lokale beekje bleek te zuur voor consumptie. De stoomtreinen lieten water achter voor de bewoners terwijl ze tankten met het water van de beek.

President Calvin Coolidge (die van de ‘rustige vastheid’) bezocht het stadje ooit voor een picknick. Ten tijde van het presidentieel bezoek haalde de stad de krantenkoppen met een drooglandbouw-experiment, een techniek waarbij gewassen worden verbouwd in gebieden waar geen irrigatie is. Het experiment faalde echter.

Toen de treinen steeds minder op stoomkracht werkten, hoefden ze niet meer in Ardmore te stoppen, zodat de inwoners moesten uitwijken naar gebieden met een grote watervoorraad. De stad werd in de loop der jaren langzaam verlaten. Nu blijven er alleen nog een paar gebouwen van over, gepaard met een schilderachtig landschap.

3. Dearfield Ghost Town (Orchard, Colorado)

Dearfield was de nederzetting van een zwarte Amerikaanse boerengemeenschap op de vlakten van Colorado, gesticht door ondernemer Oliver Toussaint Jackson. Jackson werd geboren als zoon van voormalige slaven en bracht zijn eerste jaren door in Ohio voordat hij in 1887 naar Denver verhuisde. Jackson werkte als traiteur en verdiende uiteindelijk genoeg geld om een kleine boerderij buiten Boulder te kopen.

Jacksons stad, die de naam Dearfield kreeg, telde tegen 1920 ongeveer 700 inwoners, met twee kerken, een school, een smederij, een danszaal en een restaurant. Om de gemeenschap te onderhouden, plande Jackson de bouw van een conservenfabriek en een zeepfabriek.

De vestiging van Dearfield vond iets meer dan 50 jaar na de Burgeroorlog plaats en viel samen met de oprichting van Denvers afdeling van de racistische organisatie Ku Klux Klan. Desondanks waren Dearfield en de landbouwgemeenschappen eromheen een tijdlang een zeldzaam voorbeeld van raciale integratie, waarbij de mensen op elkaar vertrouwden om de barre seizoenen van de vlakten te overleven.

Met Dearfield ging het, net als met zoveel andere boerengemeenschappen op de Great Plains als gevolg van de Grote Depressie, bergafwaarts. In 1940 was de bevolking geslonken tot slechts 12. De laatste inwoner, Jacksons nicht, overleed in 1973. Nu staan er nog maar een paar vervallen gebouwen. 

4. Erie Street, Historic Lowell (Bisbee, Arizona)

Erie Street is wat overgebleven is van Lowell, Arizona, een mijnstadje dat in het begin van de 20e eeuw bij het plaatsje Bisbee werd gevoegd. ‘Erie Street bezoeken is als wandelen in een postapocalyptisch landschap uit de jaren vijftig’, aldus AO.

Een groot deel van het woongebied van de stad werd afgebroken om een kopermijn te verbreden. Door het vertrek van de meeste inwoners gingen echter veel bedrijven failliet. Nu zijn er in de straat onder andere nog een Harley Davidson reparatiewerkplaats met een in onbruik geraakte benzinepomp, en Sprouse Reitz Co., een warenhuis dat bijna leeg is op een paar apparaten en een hele stapel mannequinonderdelen na. 

Hoewel het onaangeroerd oogt sinds het verval, blijkt uit nader onderzoek dat Erie Street is gerestaureerd door een gepassioneerde gemeenschap van bewoners en vrijwilligers die zich een ander Amerika willen herinneren. Niet alles in Erie Street is overigens louter decoratief – ‘bezoek de Bisbee Breakfast Club voor een uitstekende Huevos Rancheros’ (Mexicaans ontbijtgerecht, red.), aldus de reissite.

5. Burke Ghost Town (Wallace, Idaho)

Deze mijnstad werd opgetrokken na de ontdekking van rijke zilver- en loodvoorraden in 1884. Maar de boomtown die zich ontwikkelde lag in een belachelijk smalle canyon, wat resulteerde in wonderbaarlijk creatieve bouwkunst.

Burke Canyon is lang en dun, op het smalste punt slechts 91 meter breed. Het is een schijnbaar onmogelijke ruimte om een hele stad in te passen, en toch deden ze het. De treinrails en de weg voor voertuigen delen de hoofdstraat, zodat auto’s en koetsen aan de kant moesten als de trein voorbijreed. En wat nog vreemder is: de spoorlijn liep dwars door de lobby van het hotel van de stad.

Zoals zoveel mijnstadjes in het Oude Westen, begon Burke aan het begin van de 20e eeuw in verval te raken en de mijnen werden gesloten. In 1990 waren er naar verluidt nog maar 15 inwoners in de stad. De laatste mijn sloot in 1991, en binnen een paar jaar was er niemand meer in Burke.

Sommige oude gebouwen zijn verwoest door overstromingen of brand. Zo moest het onalledaagse Tiger Hotel in 1954 de deuren sluiten. Er is een anonieme begraafplaats waarvan de meeste grafstenen zijn vernield. U kunt ook restanten zien van de unieke bouwwerken van de stad, zoals de grotachtige gaten die in de zijkant van de heuvels zijn uitgehouwen en waarin de vroegere bewoners van dit onwaarschijnlijke dorp hun huizen bouwden. Ook kunt u er stuiten op achtergelaten mijnbouw-materiaal.

Tip van AO: Betreed geen grotten of woningen. Het is ook niet aan te raden om het dorp na zonsondergang te bezoeken (er wordt gesproken over paranormale activiteit in het gebied …).

Lees ook: Op citytrip naar Tsjernobyl: “Enjoy it now, die later”

(jvdh)