De wereldeconomie kampt niet met een conjunctureel, maar met een structureel, probleem en het groeiritme dat we sinds de negentiger jaren van vorige eeuw kennen behoort definitief tot het verleden. Tot die conclusie komen de Wereldbank en het IMF in een weinig bekend gezamenlijk rapport, waarover het IMF-magazine ‘Finance & Development’ bericht.
We zijn getuige van diepgaande veranderingen in de economie: sinds 2008 is de groei van de internationale handelstransacties sterk gedaald en sinds twee jaar is die groei zelfs kleiner dan de globale economie.
In het rapport staat te lezen dat we uit een periode komen waarin de groei van de wereldhandel twee keer de economische groei overtrof. Sommige economen denken dat de huidige vertraging zuiver conjunctureel is en wordt veroorzaakt door de Europese crisis, de daling van grondstoffenprijzen en de Chinese groeivertraging.
Het rapport komt tot een gans andere conclusie en spreekt van een structurele groeivertraging, met als hoofdoorzaak China. Dat land verandert stilaan maar zeker van economisch model, waarbij het steeds autonomer wordt vanwege de sterke binnenlandse vraag en steeds minder afhangt van het buitenland. Zo schrijft ‘Finance & Development’ dat 60% van de wisselstukken die China in 1993 uitvoerde oorspronkelijk geïmporteerd was. Vandaag is dat nog… 35%. Een revolutie, als het ware en een fenomenale ommekeer voor China zelf en de wereld.
Waarschijnlijk zonder het te beseffen was de wereld in 2008 niet enkel het slachtoffer van een conjunctuurcrisis maar tevens van een diepgaande economische mutatie. De nieuwe norm wordt dus een zwakkere groei, een groei die niet verder kan worden gevoed door schulden te maken en een groei die nu ook wordt bedreigd door de technologische revolutie, waarbij bijvoorbeeld de impact van de robotisering en de 3D-printers af te wachten blijft. Deze wereld is dus getuige van een globale economische revolutie.
In dat verband mogen dus vragen worden gesteld bij de meer dan 1.000 maatregelen die de leiders van de G20-landen vorig weekend aankondigden, om de globale groei met een extra 2,1% aan te zwengelen tegen 2018. De OESO met haar groeiverwachting van 4% doet daar nog een schep bovenop.
“Terwijl Brussel en de leiders van het zogenaamde ‘gezonde Noorden’ Zuid Europa opofferen op het altaar van de megalomanie, doen de G20 hetzelfde met de opkomende economieën en de armere landen. De voormalige ‘rijke wereld’ zit gevangen in zijn dromen en foute rekenmodellen en de enige plek waar nog groei gerealiseerd kan worden blijken nu de zwakkere landen.
Mochten de G20-landen de groei met 2,1% hebben doen toenemen, met het gemak waarmee ze rapporten schrijven, dan zouden ze dat lang, lang geleden al hebben gedaan. Dat het tot nog toe niet is gebeurd, betekent enkel dat het nu evenmin zal gebeuren,’ schrijft The Automatic Earth.