LDD praatte met Egbert Lachaert, Rik Torfs en Jonathan Holslag, maar verder dan veel rook en geen vuur komt het niet: nieuwe peiling toont ook aan dat kiespotentieel er niet is (al zegt hij van wél)

Lanceert Lijst Dedecker nog opnieuw? Het is een puzzelstukje in de race naar juni ’24 dat nog steeds gelegd moet worden: het zou zowel bij Vlaams Belang als N-VA erg dure percenten kunnen wegsnoepen op rechts. Het is ondertussen een publiek geheim in de Wetstraat dat zowel vader Jean-Marie Dedecker, maar vooral ook zoon Dimitri Dedecker spelen met het idee, en tegelijk de prijs bij N-VA, waar Dedecker sr. op de lijst stond in 2019, opdrijven. Een erg ruwe peiling (op ‘maar’ 523 respondenten en dus grote foutenmarge) toont aan dat het kiespotentieel zelfs in West-Vlaanderen er niet is voor een herlancering. Volgende week maakt Dedecker z’n beslissing bekend, “die hij al genomen heeft”, zo zegt hij. Ook andere grote namen die hij polste voor een bredere partij op rechts, zoals Rik Torfs, zien “niets concreet tot stand komen”, op dit moment. “Maar iedereen praat met iedereen, want de tsunami langs de extremen op links én rechts komt”, zo is te horen. De ruwe peiling in West-Vlaanderen, uitgevoerd voor Doorbraak, bevestigt dat.

In het nieuws: Dedecker praatte de afgelopen zomer met veel volk, van Rik Torfs, over Jonathan Holslag, tot Egbert Lachaert (Open Vld).

De details: Een hergroepering op rechts zit er niet aan te komen, toch niet via LDD.

“Ja, ze hebben gepeild, maar ze hebben de naam LDD gebruikt, in plaats van “Lijst Dedecker”. Ja, dan weet je dat er geen naamsbekendheid zal zijn hé, wie weet nog waar die drie letters voor staan? Terwijl m’n naam, dat is iets anders hé.” Jean-Marie Dedecker geeft er een draai aan, aan de teleurstellende resultaten.
Doorbraak, de Vlaams nationalistische site, pakt uit met een peiling, uitgevoerd door het bureau Ipsos. Die ging in West-Vlaanderen twee scenario’s testen voor de kieskring: ééntje mét en eentje zonder LDD op de kieslijsten. De resultaten zijn met een serieuze korrel zout te nemen, doordat er maar 500 en geen gebruikelijke 1.000 respondenten zijn, is de foutenmarge erg hoog in deze bevraging.
- LDD haalt 2,8 procent, ruim onder de kiesdrempel.
- Vlaams Belang gaat naar een verschroeiende 29,6 procent zonder en mét Lijst Dedecker 27,1 procent.
- N-VA is zelfs niet langer de tweede, maar derde partij, met 16,2 procent zonder, en 16,3 procent mét LDD. Ze verliezen dus schijnbaar niet aan Dedecker.
- Vooruit is zowaar tweede partij in West-Vlaanderen met 16,4 zonder en zelfs 18,2 procent mét Dedecker: het is dus de partij van Conner Rousseau die potentieel erg veel aan LDD zou verliezen.
- Cd&v, ooit ijzersterk in West-Vlaanderen, scoort nog 12,1 procent.
- Open Vld verschrompelt naar 8,9 procent.
- Groen zit op 8 procent.
- PVDA gaat een zetel halen in West-Vlaanderen met 6,1 procent.
Tom Van Grieken (Vlaams Belang) tweette alvast wél het nieuws gretig rond: voor hem is het een bewijs van enorme winst, die hem te wachten staat in juni ’24. Die lijkt zich deze keer niet in de steden te gaan voltrekken, maar in de perifere gebieden, met name Limburg en West-Vlaanderen.
Bij de andere partijen bevestigt het dezelfde trend: N-VA staat voor een loodzware opdracht, en moet zelfs de adem van Vooruit in de nek beginnen voelen. De vraag is of in West-Vlaanderen al dan niet Dedecker op de lijst zetten dan veel zal uithalen.
Open Vld is in vrije val, en lijkt niet meer te redden. “Hoe we nu met die voorzittersverkiezing alweer onze eigen ruiten ingooien, het blijft de ziekte van de liberalen“, zo is in het blauwe kamp te horen met een zucht.
En cd&v verkeert eveneens in zwaar weer. “Hoe men euforisch kan blijven doen rond de voorzitter, en daar de pers blijkbaar nog in meegaat, het is mij een raadsel”, zo vertrouwt een christendemocratisch kopstuk ons toe, met de peiling in de hand.

De essentie: Dedecker is bezig met een potje onderhandelen, met Sander Loones (N-VA) en Bart De Wever (N-VA). De peiling helpt daarbij niet.

De teleurstellende 2,8 procent in West-Vlaanderen is een dikke streep door de rekening van Dedecker, die heel de zomer lang openlijk flirtte met het idee, om samen met z’n zoon Dimitri zijn oude partij opnieuw tot leven te brengen, en in West-Vlaanderen, en misschien zelfs in andere provincies zelfstandig naar de kiezer te trekken.
Daarbij werden gesprekken gevoerd met een pak mensen, aftastend. De namen die vallen zijn evident: zo is geweten dat oud-senator en kerkjurist Rik Torfs al langer de kar wil trekken van een nieuw initiatief. En ook professor Jonathan Holslag wil zich in de politiek wagen, hij kondigde in zijn thuisbasis Tienen een nieuwe partij aan, ‘Durf’. Holslag had contact met Peter Reeckmans, het voormalig Parlementslid voor LDD die droomt van een heropstanding.
Holslag zelf minimaliseert de contacten: “Al sprak ik met Mr. Reeckmans als burgemeester van Glabbeek en niet als kopman van een – mogelijke – nieuwe LDD. Dus ik sprak niet met LDD, hoe graag jullie me ook medeplichtig zouden maken. Dat neemt niet weg dat het project misschien belangstelling zou hebben om een opening te maken, maar ik houd me weg van de Vlaamse, Belgische en Europese verkiezingen. Genoeg werk in Tienen.”
En ook met voormalig Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert is gepraat door Dedecker: het is geen geheim dat Lachaert niet onverdeeld gelukkig is bij Open Vld. Maar meer dan wat praten over hoe het landschap er na ’24 kan uitzien, is het allemaal niet.
“Dedecker heeft nog een potje geld over van LDD, dat hij enkel kan spenderen aan campagnes. En het is wel duidelijk dat het kriebelt bij z’n zoon om ook in de politiek te gaan. Maar het blijft bij een heel brede oefening, en laat ons eerlijk zijn, ook een poging om een onderhandelingspositie uit te bouwen voor zichzelf, ten opzichte van N-VA”, zo zegt een van de gesprekspartners van Dedecker.
Immers: in 2019 zette Jean-Marie Dedecker zich als onafhankelijke op de lijst van N-VA voor de Kamer en raakte makkelijk als lijstduwer verkozen: hij haalde 40.000 stemmen, lijsttrekker Sander Loones 44.000. De vraag is of dat opnieuw gebeurt in 2024, en welke plek hij dan krijgt. Een bezoek van N-VA-voorzitter Bart De Wever en Loones verliep allerminst discreet: heel de wereld wist dat ze in Middelkerke op bezoek waren geweest bij Dedecker.
Het is ondertussen duidelijk dat Dedecker graag een verlengd verblijf in de Kamer zou meemaken, dat geeft hij ook toe aan de telefoon: “Er komen spannende tijden aan, na de verkiezingen. We gaan voor maanden zoet zijn, de malaise dreigt want de tsunami langs de extremen op links én rechts komt. Is mijn rol daarin dan uitgespeeld, wie zal het zeggen?”, zo stelt hij. Tegelijk is te horen dat hij ook wel graag burgemeester van Middelkerke zou blijven.
De 2,8 procent in de peiling, klopt dus ook niet volgens Dedecker: de juiste benaming van de partij is niet gehanteerd. Ook anderen in de Wetstraat spreken van een “flutpeiling”, omdat de foutenmarge zo groot is.
“Ik heb voor mezelf al beslist, maar breng pas volgende week woensdag het nieuws“, zo stelt Dedecker ondertussen. Bij N-VA heerst doodse stilte.

The Big Picture: Een hergroepering komt er niet meer voor de verkiezingen, zo lijkt. Niemand durft te springen.

Heel opvallend: LDD was niet het enige losliggende stukje van de puzzel die heel de Wetstraat deze zomer probeerde te leggen, één jaar voor de verkiezingen. Want het valt op hoe vaak het idee van een hertekening van de partijen terugkomt. “Met zowel Open Vld als cd&v in compleet verval, is dat niet onlogisch”, zo analyseert een kopstuk.
Daarbij maken verschillende sleutelspelers opvallend genoeg dezelfde analyse, los van elkaar: enkel een verruimingsoperatie voor pakweg N-VA of Vooruit of zelfs wat ‘overlopers’ naar die partijen, gaan niet volstaan. “Het moet een nieuwe beweging of partij zijn, of het heeft geen enkele zin”, zo is te horen. “Met een propere lei beginnen“.
En ook verschillende keren genoteerd: “Het is jammer dat De Wever nu al de deur heeft dichtgedaan en zegt “dat het te laat is”. Want we lijken zo naar het onvermijdelijke te gaan, een monsterscore voor Vlaams Belang, terwijl we wél nog actie zouden kunnen ondernemen. Maar het pessimisme en de lijdzaamheid overheerst blijkbaar”, zo zegt een sleutelfiguur. “Als N-VA en De Wever zouden willen, kunnen ze het wel nog forceren, dat geloof ik echt”, zo is bij een ander te horen.
Dat vereist alleen dat er dan zowel bij Open Vld als cd&v een hele groep gevonden moet worden die bereid is om het moederschip vaarwel te zeggen, en aan een nieuw project te gaan timmeren, én dat bij N-VA wil en kan vervellen. “Die groep zien wij niet opstaan bij cd&v, daar ontbreekt het aan lef. En bij Open Vld ontbreekt het überhaupt aan elke vorm van ‘groep’, dat zijn individuen, hoe dan ook”, zo klinkt de analyse bij een N-VA-topper.

Genoteerd: Premier De Croo is nu een overtuigde “klimaat-optimist” geworden. En hij is even overtuigd dat “België een nucleair land blijft”.

“Geen dokter Doom”, zo had De Croo op voorhand aangekondigd. En vannacht vulde hij dat in, toen hij de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties mocht toespreken in New York. “Laat ons niet naar de events kijken, maar naar de trends”, zo wuifde de eerste minister een zomer van hittegolven weg. “Kijk naar de verwezenlijkingen, en dan is er reden voor optimisme“, zo stelde de premier.
Meteen een heel andere stem binnen de VN dan de meesten, die met dramatische berichten komen waarschuwen over de klimaatcrisis. “Maar wij willen absoluut een tegenstem brengen”, zo is in de entourage van de premier te horen.
En De Croo bouwde verder op dat idee: “We moeten nu verder gaan met de groene transitie, en ook de industrie daarin opnemen. Een klimaatparadijs gaan we niet bouwen op een industrieel kerkhof. Europa kan niet alleen het continent van industriële innovatie zijn, maar moet ook het continent blijven van de industriële productie“, zo stelde De Croo opvallend.
En erg opvallend ook, het volgende statement van de premier op het internationale toneel, dat toch zeker bij Ecolo en Groen goed bestudeerd zal worden: “België heeft een akkoord bereikt met zijn nucleaire exploitant om de levensduur van zijn twee grootste kerncentrales te verlengen. België blijft zo een nucleaire natie. We zullen streven naar een hernieuwde, nauwe samenwerking met andere nucleaire landen. Want om klimaatneutraliteit te bereiken, hebben we zowel hernieuwbare energie als kernenergie nodig.”

In de marge aangekondigd: De Croo organiseert een “Europese top over chemie”, “om de sector verdere boost te geven”.

Dat het De Croo menens is met dat ‘klimaatoptimisme’, en een verdere blijvende industrialisering van Europa, toont hij meteen. Op de laatste informele meeting van Ineos-baas Jim Ratcliffe met de top van de Belgische politiek legde premier De Croo een initiatief op tafel, tot enthousiasme van de chemie-miljardair.
“België is in Europa één van de vijf landen die écht de chemische sector begrijpt en wil ondersteunen”. En dus wil de premier, wanneer België in 2024 voorzitter is van de Europese Unie, een initiatief nemen op Europees niveau om die chemische sector een verder Europese boost te geven.
“Het probleem met chemie in Europa is dat die chemische sector eigenlijk beperkt is tot België, Nederland, Duitsland, Frankrijk en Oostenrijk. De meeste landen schuwen het als iets “vuil”, maar gebruiken het wel als afnemer. De chemische sector heeft tot nu toe haar politieke relaties niet goed verzorgd. En dus zie je dat niemand in Europa een voortrekkersrol gaat spelen”, zo zegt De Croo.
“Maar je ziet wel dat, als je de laatste 25 jaar neemt, in de VS en Europa, dat er geen enkel project is opgestart zoals die kraker van Ineos in Antwerpen. Niets hé. Het is dus cruciaal dat je dat bouwt. En als wij het niet doen, zetten ze die kraker in Indonesië, met regels die veel lakser zijn. Wereldwijd verlies je dan allemaal.”
Als voorzitter van de EU voor zes maanden, wil België dus een ‘Europese chemie-top’, waarbij De Croo de chemie-landen in Europa wil samenbrengen met de industrie. De bedoeling is daarmee een Europese “Industrial Deal” voor te bereiden, een soort tweeluik naast de Europese “Green Deal”. “Wij worstelen nog steeds in Europa met die Amerikaanse ‘Inflation Reduction Act’, een enorm stimuluspakket voor de Amerikaanse industrie. Daar moet de EU een antwoord op bieden, en wij willen specifiek het chemie-luik voorbereiden”, zo zegt De Croo.

En nog meer: “België moet schaamteloos ambitieus zijn. Geen ‘vivons heureux vivons cachés‘ meer”, zo stelt De Croo.

De traditionele receptie voor de Belgische gemeenschap in de VS, op de residentie van de ambassadeur aan Central Park, in de poepsjieke Upper East Side, bleek andermaal een moment voor De Croo om als premier nog even de loftrompet te laten galmen. Over het land, en over “verdienstelijke Belgen in de VS”.
Daarbij deelde De Croo eretekens uit aan twee journalisten, VTM-coryfee Greet De Keyser en VRT-correspondent Björn Soenens. “Nu ja, dat is een beetje wafelijzer hé, als je de een wil iets geven, kan je moeilijk de andere zender niets geven“, zo was in de entourage van de premier te horen. We laten in het midden wie dan initieel een ereteken verdiende.
De motivatie van de premier was opvallend: “Jullie hebben openheid omarmd. Jullie hebben die openheid in onze huiskamers gebracht en ons verschillende opinies laten zien”, zo stelde De Croo aan De Keyser en Soenens.
Tegelijk volgde ook een ode aan het tricolore België, waar De Croo premier van is, en waarvoor hij in z’n speech helemaal op dreef kwam.
- “Onze chocolade en bier zijn fantastisch, maar er is zoveel meer. Er zijn zoveel domeinen waar wij Belgen wereldleiders zijn, zoals in vaccins of offshore wind of semi-geleiders.”
- “Soms vragen mensen mij waarom België zo speciaal is. ‘Because we are good‘, antwoord ik dan altijd. En mensen lachen dan wat, maar het is waar.”
- “We hebben geen grondstoffen maar enkel de kwaliteit van onze mensen. Dat is hoe we in de wereld staan. We zijn multi-linguïsten en hebben een multi-ideeën-maatschappij. Dat is onze rijkheid.”
- “Sommigen klagen altijd maar over de complexiteit van ons land, maar ik zeg dat dat een voordeel is, dat wij dat hebben. Dat is onze sterke. Onze openheid en ons pragmatisch.”
- “We hebben geen ego zoals onze buurlanden. Dat is onze sterkte en ons geheim wapen.”
- “We zouden alleen één ding moeten doen, dat is schaamteloos ambitieus zijn. Vroeger waren wij ‘vivons heureux, vivons cachés’. Maar wij moeten stoppen ons weg te steken, of met onze problemen te afficheren. En we moeten net onze oplossingen onderlijnen.”

“Een historisch verdrag”: Ook Vincent Van Quickenborne (Open Vld) durft wel eens in overdrive gaan.

In de drukte van New York komt vicepremier, minister van Justitie en in deze ook van de Noordzee, op de 20e verdieping van het prestigieuze St Regis Hotel plots de oceanen tot leven wekken. Op het podium staat “Q” als ceremoniemeester, zichtbaar blij en trots dat hij er is. Het moet gezegd, hij is goed omringd, al zijn de actrices Jane Fonda en Sigourney Weaver en prins Albert van Monaco toch allen al wat op leeftijd.
De drie bekende gezichten, en ook ‘Q’, maken deel uit van de zogenaamde “Blue Leaders”, vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld die strijden voor het behoud van de volle zee die buiten de nationale jurisdictie valt.
België, en met name ‘Q’, trekken aan de kar van een internationaal verdrag om deze gebieden en hun biodiversiteit te beschermen: een coalitie van landen voor een ‘Biodiversity Beyond National Jurisdiction (BBNJ)’. Praktisch gezien zou dit verdrag tot 30 procent van de oceanen beschermen tegen bijvoorbeeld vervuiling of diepzeemijnbouw. Op dit moment is slechts 1 procent van de oceanen beschermd.
“De oceanen zijn de longen van onze planeet”, zo voert Van Quickenborne meteen de drama op. “De oceanen hebben dringend actie nodig, anders is het game over!”, zo stelt hij. Hij kondigt meteen ook Sigourney Weaver aan als de “sirene van de oceanen”. De actrice gaat in Amerikaanse stijl door op het elan: ze heeft het over een “buitengewone coalitie” van ondertekenende landen, die allen een reuzenoctopus kwamen versieren met hun handtekening. Dat dier is het symbool van de strijd om de oceanen geworden. Journalisten en gasten konden ook een tatoeage van de octopus aanbrengen, maar niemand ging zo ver, ook ‘Q’ niet.
Alle Europese landen, maar ook de Verenigde Staten, Costa Rica, Nigeria en natuurlijk alle kleine eilanden in de Stille Oceaan tekenen tot nu toe het verdrag. Het doel is om minstens 60 landen samen te brengen om het verdrag rechtskracht te geven.
De minister van Justitie heeft er alle vertrouwen in dat tegen het weekend 70 landen zullen ondertekenen: ook China en Rusland tekenen mee. Singapore speelde een cruciale rol in het overtuigen van deze twee landen.
Praktisch gezien zal het verdrag niet echt bindende maatregelen bevatten. Er zullen bijvoorbeeld geen boetes zijn voor een land dat het verdrag niet naleeft. Van Quickenborne gelooft echter dat “naming and shaming” een krachtig middel kan zijn om overtreders die naast de pot plassen te beschuldigen en aan te manen tot ander gedrag.

Ook gevolgd: Voor De Croo speechte ook al de Oekraïense president Volodymyr Zelensky voor de VN. Het werd zijn eerste keer in levende lijve in New York, en de dramatiek droop ervan af.

“Het doel van de huidige oorlog tegen Oekraïne is om van ons land, onze mensen en onze hulpbronnen een wapen te maken tegen jullie, tegen de internationale op regels gebaseerde orde”, zei Zelensky, die onder luid applaus de Russische leiders beschuldigde van “terrorisme” en “genocide”, specifiek de deportatie van Oekraïense kinderen uit zijn land aanhaalde.
Oekraïne beschuldigt Rusland al lange tijd van die gedwongen deportaties in bezette gebieden, het is op basis daarvan overigens dat er een internationaal arrestatiebevel voor oorlogsmisdaden tegen de Russische president Vladimir Poetin loopt.
“De bewapening moet aan banden worden gelegd, oorlogsmisdaden moeten worden bestraft, gedeporteerde mensen moeten terug naar huis en de bezetter moet terugkeren naar zijn eigen land. We moeten verenigd zijn om dit te bereiken en we zullen het doen”, zei de Oekraïense president, die later deze week doorreist naar Washington DC en er Joe Biden zal ontmoeten.

Pijnlijk: Tot twee keer toe zei minister van Defensie Ludivine Dedonder (PS) in het Parlement dat België geen F-16’s kon leveren aan Oekraïne. Alleen, het blijkt wel mogelijk.

België kan in 2024 al zeker twee F-16’s missen, en misschien zelfs nog meer. Zo blijkt uit onderzoek van VRT NWS. Het zit zo: om alle taken uit te voeren, heeft de Luchtcomponent op dit moment alle beschikbare F-16’s nodig. Alleen, vanaf volgend jaar worden de eerste modellen uit dienst genomen, en vervangen door F-35’s. Vier in de eerste twee jaar, telkens vijf in de jaren nadien, tot 2030. Elke F-35 moet jaarlijks 233 uur vliegen, de F-16’s blijven op 200 uren steken. Dat maakt dat, zodra de eerste F-35’s arriveren, er twee F-16’s met elk nog 200 uur op de teller naar Oekraïne kunnen. En die berekening zou zelfs nog “zeer conservatief” zijn, zo vertelt een ingewijde.
De situatie is behoorlijk pijnlijk voor de minister en legertop, die de afgelopen dagen in de media opdraafden om te stellen dat zo’n levering absoluut onmogelijk is. Zo gaf luitenant-generaal Frédéric Goetynck een interview in De Standaard, waar hij stelde dat de jets simpelweg te oud zijn om te doneren. De stafchef, admiraal Michel Hofman, herhaalde dat enkele dagen later op Radio 1, en ook Minister van Defensie Dedonder bracht dezelfde boodschap in La Dernière Heure.
Vooral het feit dat de minister dat het afgelopen jaar tot twee keer toe herhaalde in de Kamercommissie Landsverdediging is ietwat gênant, nu blijkt dat een levering wel mogelijk is. Gisteren stond trouwens een commissievergadering gepland; die werd de avond voordien, zonder gegeven reden, geannuleerd.
Verder bestaan er ook opties om meer jets te leveren, maar dat vergt een bepaalde creativiteit die afwezig lijkt op het politieke niveau. Zo kan België aan de bondgenoten vragen om de Belgische beurtrol in enkele bewakingstaken, boven de Benelux en de Baltische landen, over te nemen, op voorwaarde dat België F-16’s levert. Daarnaast kan ook met F-35-producent Lockheed Martin gekeken worden of die jets er niet vroeger komen: hoe sneller de F-35 komt, hoe sneller (en dus met nog meer vlieguren) de F-16’s uit dienst kunnen.
Daarnaast moet ook met Oekraïne rond tafel gezeten worden. Die F-16’s gaan echt niet uiteenvallen als ze 8.001 uren vliegen, het gaat louter om een soort garantieplatform. Om het certificaat 8.000 uren te krijgen, moet een F-16 in testomgeving trouwens 16.000 uur kunnen vliegen. Er zit dus nog wat rek op. En vooral, Oekraïne is misschien wel bereid het risico te nemen één F-16 die ‘buiten levensduur’ is de lucht in te sturen, als daarmee het leven van honderden soldaten of burgers gered kan worden.
Op de kern vorige vrijdag vroeg MR alvast om de mogelijkheid tot levering te herevalueren, een pleidooi waar ook Open VLD zich achter schaart, bij monder van premier De Croo en vicevoorzitter Jasper Pillen, vanmorgen op Radio 1. Dedonder is alvast niet onder de indruk: “Het artikel schetst een veel te simplistisch beeld van een complexe realiteit. Er is binnen de regering beslist om géén toestellen te leveren. De MR heeft wel een bijkomende studie gevraagd naar wat er kan worden gedaan met de F-16’s nadat ze uit dienst zijn genomen. Die studie loopt.”

Onderliggend: België is erg fors met woorden, niet met daden in de Oekraïense oorlog.

De F-16-zaak is typerend voor hoe de federale Vivaldi-coalitie naar de oorlog in Oekraïne kijkt. Het klinkt wel altijd dat “België alles zal doen om Oekraïne te helpen”, maar in de praktijk is men veel voorzichtiger. De stocks van het Belgische leger zijn zeer leeg, dus daaruit blijven de leveringen al bij al beperkt. Maar dat wil niet zeggen dat het land niet meer kan doen.
Zo is er de hele zaak van de M109-pantserhouwitsers, destijds voor de prijs van oud ijzer verkocht aan een privébedrijf, dat er natuurlijk geld voor wil terugzien. België was niet bereid dat te betalen, de Britten wel. De Leopard 1-tanks, op stock bij het Doornikse OIP, nota bene in de achtertuin van Dedonder, is eenzelfde verhaal: Duitsland kocht het lot van vijftig tanks op, Rheinmetall zal ze operationeel maken. Dat bedrijf heeft overigens nog honderden pantservoertuigen op stock staan, waaronder ook 38 Gepard-luchtafweertanks, het toestel bij uitstek om Russische drones uit de lucht te schieten. OIP-CEO Freddy Versluys is stellig: 20 tot 25 Gepards kunnen, mits een investering van 2 miljoen per stuk, operationeel gemaakt worden. Opnieuw lijkt België niet bereid deze prijs te betalen.
Verder is er nog de levering die België wel doet, van 40 M113-pantservoertuigen, operationeel gemaakt door defensiebedrijf John Cockerill in Luik. Voor de deal, ter waarde van ‘slechts’ 12 miljoen euro, participeert België dan nog met Luxemburg en Nederland. Verder werd John Cockerill gecontacteerd door Rheinmetall om te helpen met het operationeel maken van de Belgische Leopard 1’s, en is het bereid om nog extra M113’s operationeel te maken. De Belgische overheid lijkt daar echter niet in geïnteresseerd.
Al bij al oogt de balans van militaire leveringen door België pover: 280 miljoen euro is de waarde van het shoppinglijstje, vaak aan nieuwprijs getaxeerd. Dat weerhoudt Dedonder niet te pronken met het feit dat ze een dankbrief kreeg van Oleksei Reznikov, de vorige Oekraïense minister van Defensie, voor de Belgische steun aan Oekraïne. Qua militaire steun bengelt België echter onderaan de ladder. Ter vergelijking: Nederland leverde al voor 2,5 miljard euro, waarbij het ook mee de levering van 204 tanks financiert, hoewel het land zelf geen enkele tank bezit.
Uiteraard valt die houding onmogelijk los te zien van de samenstelling van de federale coalitie. Het is een publiek geheim dat de liberalen in de coalitie verder willen gaan: de MR drong vorige week nog aan op het herbekijken van de F-16’s, om die toch ook aan Oekraïne te kunnen leveren. Maar telkens opnieuw gaan de groenen, vooral Ecolo, op de rem staan: zij hebben een bijzonder sterke pacifistische vleugel in de partij, en beperken de wapenleveringen liefst tot een minimum.