Algemeen wordt op dit ogenblik het Engels als de dominerende internationale taal beschouwd, maar tegen het midden van de eeuw zal dat niet langer het geval zijn. Die plaats zal echter niet zijn ingevuld door het Mandarijn, maar wel door het Frans. Dat is de conclusie van een onderzoek van de Franse investeringsbank Natixis. Daarbij wordt vooral gewezen op de grote bevolkingsaangroei in Franstalige gebieden van de Afrikaanse Sub-Sahara, terwijl tegelijkertijd wordt opgemerkt dat het Mandarijn door de verwachte inkrimping van de Chinese bevolking aan belang dreigt te zullen inboeten. Door verschillende partijen worden echter vragen gesteld bij het Natixis-rapport
In de ranglijst van de meest gesproken talen, staat het Mandarijn momenteel op de eerste plaats, gevolgd door het Engels, het Hindi, het Spaans en het Arabisch. Pas op de zesde plaats volgt het Frans. Bovendien laat de bevolking van Frankrijk niet echt een grote groei optekenen, maar de Franse taal is wel prominent aanwezig in de Afrikaanse Sub-Sahara, één van de snelstgroeiende regio’s van de wereld. Volgens de prognoses zal het Frans tegen het midden van de eeuw door 750 miljoen mensen worden gesproken. Daarmee zullen Franstaligen volgens Natixis 8 procent van de totale wereldbevolking vertegenwoordigen, tegenover een huidig aandeel van 3 procent. Afrika zal 80 procent van de wereldwijde Franstalige populatie omvatten.
Tegelijkertijd zal het aandeel van de Engelse taal in de wereld van 8 procent tot 5 procent terugvallen. Volgens een aantal waarnemers moeten de resultaten van de Natixis-studie echter worden gerelativeerd. “In werkelijkheid zal het Engels ook in het midden van de eeuw de meest gebruikte taal in de wereld te blijven,” zegt Alexandre Wolff, verantwoordelijke van het Observatoire de la Langue Française (OLF). “Het onderzoek van Natixis heeft alleen betrekking op de tweeëndertig staten waar het Frans de officiële taal is. Er werd echter niet gekeken naar regio’s waar verschillende talen naast elkaar worden gehanteerd, wat in bijzonder veel landen het geval is.”
“Bovendien wordt ervan uitgegaan dat de betrokken groeilanden, meestal voormalige kolonies van Frankrijk en België in de Afrikaanse Sub-Sahara, aan de Franse taal zullen vasthouden,” zegt ook Ben Richmond, journalist van het online magazine Motherboard. “Historisch bestaan daar echter geen garanties voor. Onder meer in Algerije, tot het begin van de jaren zestig een deel van Frankrijk, spreekt nog slechts de helft van de bevolking Frans, dat er ook niet langer een officiële status geniet. Het Frans, de taal van de voormalige bezetter, moet er concurreren tegen het Arabisch en het Berbers, die de status van officiële taal genieten.”
“Het Afrikaanse continent was er verantwoordelijk voor dat het aantal Franssprekende burgers in de wereld sinds het einde van de tweede wereldoorlog is verdrievoudigd,” zegt Richmond nog. “Een groot gedeelte van die landen verschuift echter zijn aandacht naar het Engels, dat immers een grote relevantie heeft in Zuid-Afrika en op de internationale markt. Bovendien mag verwacht worden dat het volgende Afrikaanse machtcentrum zal gesitueerd zijn in Nigeria, een voormalige Britse kolonie waar het Engels de officiële taal is. Tegen het midden van de eeuw zal Nigeria meer dan 440 miljoen inwoners tellen. Tegen het einde van de eeuw zal die populatie verder zijn toegenomen tot bijna 914 miljoen inwoners.”
“Landen die op dit ogenblik de grootste bevolkingsgroei laten optekenen – zoals Zimbabwe, Zuid-Soedan, Malawi en Jordanië – hebben eveneens het Engels als officiële taal,” stipt Richmond aan. “Alleen Libanon is daarop een uitzondering, maar daar lijkt het Frans op de terugweg te zijn. Volgens statistieken van het lokale ministerie van onderwijs werd bij het begin van deze eeuw in 62,5 procent van de Libanese scholen het Frans als tweede taal aangeboden. Dat was tegen het midden van het voorbije decennium echter al teruggevallen tot 55,8 procent. Ook Qatar kent een grote bevolkingsgroei en behoort tot La Francophonie, maar in het bedrijfsleven van het land wordt vooral gebruik gemaakt van het Engels.” (mah)