Ruim 40 miljoen euro per jaar, zoveel kost het werkingsbudget van de Senaat. Met 180 man, waaronder veel bodes en technisch personeel, zelfs een schrijnwerker en een paar elektriciens, zijn het natuurlijk ook mooie overheidsjobs.
- Maar dat die instelling ondertussen echt niets meer voorstelt, onderstreept ze zelf nog eens duidelijk. Acht keer per jaar komen de Senatoren samen, in principe. Maar de meeting van 10 juni is geschrapt: er staat gewoon niets op de agenda.
- Verschillende partijen pleitten er dan ook onomwonden voor om die Senaat gewoon af te schaffen: het staat in de partijprogramma’s van Vlaams Belang en N-VA, maar ook die van regeringspartijen Groen en Open Vld. Die laatste leverde wel tegelijk de Senaatsvoorzitter, Stephanie D’Hose: een wat lastige politieke positie dus.
- Op Radio 1 verdedigde ze gisteren nog eens ‘haar instelling’ op pijnlijke wijze: “We zijn het enige parlement in het land dat geen regering heeft om te controleren. Dat betekent dat we onze eigen agendasetting doen, en dat doen we vooral over dossiers op lange termijn. Het gaat om dossiers die veel inhoudelijke voorbereiding vergen: een verslag rond fake news, rond bloeddonatie … Dat zijn geen dossiers die je er rap op een of twee weken doorjaagt. Eerst moeten die dossiers ook nog gestemd geraken in commissies alvorens ze naar die plenaire vergadering kunnen komen.”
- Het is een uitleg als een ander, “dossiers op lange termijn” die “veel inhoudelijke voorbereiding vergen”. Maar tegelijk zoekt D’Hose zichtbaar naar nieuwe bestemmingen voor haar huis: “Ik ben een grote voorstander van burgerparticipatie. Ik zou hen graag willen horen in de Senaat, waar we met gemengde panels van senatoren en burgers kunnen nadenken over de dossiers waar mensen van wakker liggen.”
- Bedoeling is dat uit het project van de burgerbevraging van Annelies Verlinden (cd&v), dat zo’n 2,1 miljoen euro kost, inclusief radiospotjes, straks ook burgerpanels vloeien, waarbij burgers geloot worden, om dan hun mening te komen geven. Die zouden dan in de Kamer, of in de machteloze Senaat kunnen praten over de toekomst van het land. Als het dat laatste wordt, bewijst het nog maar eens hoe politiek relevant de hele oefening eigenlijk is.
