Vanmiddag worden liefst vier Vivaldi-kopstukken verwacht in de Kamer, voor een stevig debat over de politieke vraag van het moment: hoe heeft deze aanslag kunnen plaatsvinden? Premier Alexander De Croo (Open Vld) en minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) duwden gisteren al fors richting het uitwijzingsbeleid en dus Nicole de Moor (cd&v), de staatssecretaris voor Asiel en Migratie. “Onze veiligheidsdiensten botsen op de onwil van Noord-Afrikaanse landen om hun illegalen terug te nemen”, zo verklaarde Van Quickenborne ferm. De Croo kondigde meteen een “steviger terugkeerbeleid aan” én grijpt alweer het EU-voorzitterschap aan om daar, “‘vanaf januari” nog een nieuwe problematiek te gaan oplossen. De Moor, die fel onder vuur ligt- Vlaams Belang en DéFI eisen haar ontslag -, volgde de premier daarin, maar waarschuwde voor de moeilijke houding van ‘derde landen’ buiten de EU, zoals Tunesië, in het geval van de dader, die heel moeilijk hun onderdanen terugnemen. De oppositie is scherp. Binnen de regering groeit tegelijk de interne frustratie tussen Open Vld en cd&v, die de bal naar elkaar willen toespelen: “De premier kondigt maar zaken aan, en denkt precies dat Verlinden zijn secretaresse is?”, zo valt te noteren. En er wordt fijntjes op gewezen “dat in 2014 al een strenger terugkeerbeleid, mét woonstbetreding bij illegalen voor de politie, klaar lag”. “En wie hield dat tegen? MR en Open Vld.”

In het nieuws: Om 14 uur moet de regering zich in de Kamer verantwoorden, na de dodelijke aanslag in Brussel.

De details: In een persconferentie gisterenavond ging de focus geheel op het uitwijzen van illegalen, weg van het falen van de veiligheidsdiensten om dader Abdeslam Lassoued te stoppen. Vraag is of dat straks door de oppositie ook zo gezien wordt.

• “Er zijn 120.000 illegalen in dit land, als we die allemaal willen controleren, gaan we veel en veel meer werk hebben, zowel bij de politie als Dienst Vreemdelingenzaken. Is het dat wat we dan willen? Een beetje realisme toch, graag.” Een federale minister zuchtte gisteren stevig. De reden van frustratie: de premier en vooral zijn partijgenoot en vicepremier Van Quickenborne, die op de persconferentie na afloop van de Nationale Veiligheidsraad gisteren plots het pad kozen van “illegalen” als grote communicatie. 
• Binnen Vivaldi kijken meerdere coalitiepartners met grote ogen naar hoe twee partijen in het oog van de storm, Open Vld en cd&v, de communicatie aanpakken: die verliep bij momenten warrig en zelfs “wat paniekerig”, zoals door collega’s binnen de meerderheid wordt opgemerkt. 
• Onder meer heel de discussie of het adres van Abdeslam Lassoued nu gekend was bij de overheidsdiensten en politie, en of hij geschrapt werd door de gemeente Schaarbeek of niet, deed regeringspartners met wenkbrauwen fronsen. “Bij zo’n momenten maak je toch niet meteen fouten? Wat een amateurisme”, haalt een hoge bron uit de meerderheid uit naar Nicole de Moor (cd&v). Die kreeg het ferm aan de stok met de burgemeester van Schaarbeek en Brussels regeringslid Bernard Clarfayt (DéFI), die meteen het ontslag van de Moor eiste. Ook Vlaams Belang deed dat.  
• Op de persconferentie na de Veiligheidsraad herstelde de Moor zich, en duwde terug richting Clarfayt: haar diensten hadden gewoon alle procedures gevolgd, de man had nooit een echt adres gehad, maar de postbus van Dienst Vreemdelingenzaken als plek van inschrijving, wat de gewoonte is als er geen verblijfsadres bekend is. Bovendien verbleef hij nooit in een opvangcentrum: er was dus geen vertrekpunt. 
• Daarmee was ook de angel uit die discussie: “Ik zal daar met de burgemeester van Schaarbeek contact over opnemen, natuurlijk is het niet wenselijk dat er foute informatie circuleert”, zo stelde de Moor. Binnen de meerderheid is van ontslag geen sprake.

De plotse focus: Gaat het terugkeerbeleid nu strenger? 

• Open Vld greep die polemiek aan om op de persconferentie vol de schijnwerper te zetten op het probleem van “een strenger uitwijzingsbeleid voor illegalen”. Daarbij klonk forse taal:
  • “Onze veiligheidsdiensten botsen op de onwil van Noord-Afrikaanse landen om hun illegalen terug te nemen. En de prijs die we betalen daarvoor, voor criminele illegalen is hoog, te hoog”, zo stelde Van Quickenborne. 
  • Voor de volledigheid voegde hij er wel aan toe dat “niet alle illegalen ook criminelen zijn”.
  • Ook De Croo zelf had al fors op dat spoor ingezet: “Het beleid is niet streng genoeg. Een order om het grondgebied te verlaten, moet dwingender.” 
  • “Dus als iemand uitgeprocedeerd is, moet dat dwingender. Dat gaat ook naar de ‘derde landen’, ze moeten betere concrete afspraken maken. In het licht van de huidige discussie, maar ook breder.”
  • Opvallend daarbij: het zal ook weer een dossier zijn, ondertussen het zoveelste, waar Vivaldi “werk van wil maken binnen de EU, onder het voorzitterschap van België”. 
• Voor de Moor, die uiteraard al veel langer bezig is met het thema, het moment om te herhalen dat het uitwijzen van asielzoekers toch niet zo evident is: landen van herkomst moeten ze kunnen en vooral willen terugnemen. Ze had het ook concreet over Tunesië. “Er moet sterker ingezet worden op onze terugkeerrelaties met de landen van herkomst. Dat heb ik zelf gemerkt toen ik in maart in Tunesië was om over terugkeer te onderhandelen. Landen mogen er niet mee wegkomen dat ze niet meewerken aan terugkeer. Tijdens het Belgisch voorzitterschap zal dat ook voor mij een absolute prioriteit zijn.”
• Het is een feit dat België vaak alleen spreekt, net als andere Europese landen, met vragen aan onder meer Marokko, Algerije of Tunesië, om toch maar hun burgers terug te nemen. Eén stem ontbreekt binnen heel de EU, waar men in verdeelde slagorde opereert. Maar dat geldt net zo goed binnen Vivaldi: al te vaak gingen minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR) of de premier zelf ergens op bezoek, zonder dat er ook voor Asiel en Migratie op tafel werd geklopt, over terugkeer.
• De cijfers op dat vlak zijn niet bepaald rooskleurig: vorig jaar kregen officieel 25.000 mensen het bevel het land te verlaten (een pak kreeg dat nooit in praktijk, omdat hun adressen niet gekend zijn) en daarvan keerden er 3.700 terug, waarvan 2.900 via gedwongen terugkeer. Sinds corona liggen die cijfers ook nog eens lager dan voorheen.
• De Moor benadrukte gisteren ook dat ze bezig is om de procedure van uitgeprocedeerde asielzoekers strenger te maken. Daarover ligt een wetsontwerp klaar dat het gevolg is van het “asielakkoord” dat Vivaldi in maart al sloot. Dat ontwerp zou dit najaar gestemd moeten raken. 
• Daarbij onderstreept ze “aanklampend beleid” als de oplossing. Dat zit in het wetsontwerp, en houdt in dat er meer zogenaamde lokale ‘terugkeercoaches’ zijn, maar vooral dat uitgeprocedeerden een “medewerkingsplicht” gaan krijgen: geen vrijblijvendheid meer. Er zullen ook meer mensen bij een gedwongen verwijdering geëscorteerd mogen worden. 

De kritiek: Is dat terugkeerbeleid op Europees niveau nu de oplossing? Eerder een long shot. 

• “We gaan dus nu, als antwoord op een drama in Brussel, met twee doden, vanaf januari een keer kijken binnen Europa, met dat fantastische voorzitterschap van de EU?” Het is een cynische reactie binnen de meerderheid, op de aankondiging van de premier: veelzeggend over hoe hoog men ook intern de slaagkansen acht om de EU op één lijn te krijgen over uitwijzingen richting Noord-Afrika.
• Diplomatiek gezien wordt het immers al een aartsmoeilijke oefening om een migratiedeal op Europees niveau, die al maanden in de steigers staat, af te werken in het voorjaar: het compromis tussen Noord en Zuid, maar evengoed Oost en West in Europa is bijzonder broos, als het over migratie gaat. 
• Het lijkt ook weinig waarschijnlijk dat plannen als “asielzoekers die een bevel krijgen het land te verlaten meteen in gesloten centra opsluiten”, zoals aan de rechterkant van Vivaldi te horen is, er ooit zullen komen: de felbevochten deal over migratie in maart toonde net aan dat de rode lijn voor Groen, Ecolo en PS rond migratie zich elders bevindt. PS en PTB-PVDA willen eerder spreken over een deel van die 120.000 illegalen mogelijks papieren geven in een regularisatieronde, om knelpuntberoepen in te vullen. Bij Groen wil men zo ver niet gaan. Maar hoe dan ook: van systematische opsluiting bij uitgeprocedeerden wil men aan de linkerkant niet horen. 
• Binnen de coalitie is ook wel wat ergernis over het plots ‘harde standpunt’ van Open Vld rond het terugkeerbeleid. Want tijdens de regering Michel waren er wel wat plannen rond de zogenaamde “woonstbetreding” van illegalen: de politie zou dan het recht krijgen een woning binnen te gaan waar men vermoedt dat mensen zonder papieren zaten. 
• “Op een bepaald moment is dat binnen de Zweedse regering begraven: het waren wél de MR en Open VLD die tegen het wetsontwerp van cd&v waren. Men misbruikte de discussie over de bevoegdheid van een onderzoeksrechter, om dat tegen te houden”, zo herinnert een regeringsbron vandaag aan dat stukje politieke geschiedenis.
• Binnen Vivaldi ligt vandaag een soortgelijk voorstel vanuit cd&v op tafel, dat heet nu ‘visitatierecht’, “waarbij situaties waarin mensen in onwettig verblijf de deur niet opendoen en al herhaaldelijk hebben geweigerd mee te werken aan hun terugkeerprocedure daartoe nopen”. Maar dat voorstel maakte tot nu toe geen schijn van kans, binnen Vivaldi. De vraag is of straks de linkervleugel nu wel onder druk komt om zoiets toe te staan. En of Open Vld dan wél meegaat in de juridische redenering.
• Tegelijk wordt het nieuwe terugkeerbeleid waar de Moor de afgelopen dagen mee schermde, het resultaat van dat asielakkoord van Vivaldi, al stevig onder vuur genomen vanop rechts. Vanmorgen al haalde Theo Francken (N-VA) uit op de radio: er zit, op vraag van de groenen en PS in de coalitie, immers ook een verbod op repatriëring voor illegalen die kinderen hebben in het pakket. 
• “Hoe kan je met uitgestreken gezicht over dat nieuwe wetsontwerp beweren dat dat echt gaat helpen om illegalen beter uit te wijzen? Bij die nieuwe regels krijg je niemand meer weg, en elke illegaal die een kind maakt, kan je niet meer verwijderen. Men doet het omgekeerde van wat nodig is”, zo stelt Francken. 
• Bij de federale regering ontkracht men dat, met de cijfers in de hand: slechts 7 gezinnen werden vanuit gesloten centra verplicht teruggestuurd, sinds die in gebruik zijn. “Dat zal dus niet de grote verandering zijn, zoals Francken beweert.”

Genoteerd vanuit Zweden: Keiharde pers in Stockholm over de Belgische aanpak.

• In België ligt de focus van het debat nu plots op de procedures rond uitwijzing van afgewezen asielzoekers, in Zweden is dat niet het geval. Daar leek de Zweedse premier Ulf Kristersson die vandaag op een herdenkingsplechtigheid, initieel ook forse kritiek te uiten op de Belgische aanpak. 
• Maar dat bleek een vertalingsfout bij de Belgische pers, die helaas ook in deze nieuwsbrief sloop: de Zweedse premier had enkel opgemerkt dat de dader ook in zijn land illegaal was verbleven, en daar niet opgemerkt, iets waar men vanuit de Belgische regering snel op kwam wijzen. Geen officiële vingerwijzing dus.
• Dat neemt niet weg dat in de Zweedse pers men niet bepaald mals is voor de Belgische aanpak. “Iemand die het geel-blauwe shirt van de Zweedse nationale voetbalploeg draagt tijdens een uitwedstrijd loopt het risico om te sterven als de wedstrijd plaatsvindt in het verkeerde land”, schrijft de Zweedse krant Expressen.
• “De Belgische overheid had moeten weten dat er een heel ernstige dreiging was voor Zweden en Zweedse burgers.” Hij vervolgt: “Het is al langer geweten dat België in de problemen zit, omdat het land het traditioneel moeilijk heeft om efficiënte regeringen te vormen, en dat de Belgische politie en inlichtingendiensten zwakker zijn dan in de buurlanden”, zo stelt een expert in de krant Aftonbladet. Daar wordt België door een andere expert ook “een hotspot” voor jihadisten genoemd.
• Tijdens de persconferentie gisteren sloofden zowel Verlinden als Van Quickenborne zich uit om toch de veiligheidsdiensten en politie uit de wind te zetten. Ook federaal procureur Frédéric Van Leeuw had het erover “dat er geen fouten gemaakt zijn”. 
• “Hij stond wel degelijk op de radar van onze veiligheidsdiensten, maar was niet gewelddadig extremistisch, stond niet op terroristenlijst, was niet veroordeeld voor bepaalde feiten en had geen strafblad, dat is de waarheid”, zo stelde van Quickenborne. “Het ging niet om een acute dreiging.” 
• En ook op de vraag of het terreurniveau dan toch niet verhoogd moest worden, klinkt binnen de regering: “Het OCAD beslist dat, maar er moeten concrete elementen zijn, het kan niet op een gevoel, en uit dossiers bleek dat niet.”
• Toch blijven de ongemakkelijke vragen, ook op de voorpagina’s in eigen land.
  • “Dader al jaren geradicaliseerd maar nooit opgespoord”, zo kopt Gazet Van Antwerpen. 
  • “Drie keer de kans gehad om hem tegen te houden”, stelt Het Nieuwsblad. 
  • En ook in de Franstalige pers een hard oordeel: “Un nouvel echec” kopt bijvoorbeeld La Libre vandaag, “een nieuwe mislukking”. 
• Hoe kan het dat er vier meldingen waren in de politiedatabank, dat de man gespot was bij een moskee, dat er zelfs een klacht tegen hem ingediend was door een andere asielzoeker en hij toch nergens opdook op de radar van de overheidsdiensten, zo is de rode draad.
• Opvallend is bovendien dat de dader er wel in slaagde een AR-15-wapen te kunnen bemachtigen. Vrijwel zeker is dat dit wapen uit het illegale circuit komt, dat in België eigenlijk amper wordt gemonitord. “Eigenlijk weet de politie zelfs niet hoeveel wapens ze elk jaar precies in beslag nemen en in welke context dat gebeurt”, vertelde Nils Duquet, directeur van het Vlaams Vredesinstituut, in VRT NWS Laat. Volgens Duquet raken ook steeds meer kleine criminelen aan zware vuurwapens, vooral in de grootsteden.
• “Hij leefde onder de waterlijn en heeft op zeer laffe manier toegeslagen van onder die waterlijn”, zo deed de premier het gisteren af op zijn persconferentie. “Een heel vreemd verhaaltje, dat men niet wist waar hij woonde. De man had zelfs een vrouw en dochter hier: die waren allen dan onbekend voor het systeem?”, zo stelde Francken vanmorgen al de kritisch vraag op de radio. 

Achter de schermen: Het gesteggel over de aanpak van en inzet van politie blijft.

• Zowel Van Quickenborne als Verlinden als de premier zaten schouder aan schouder op de persconferentie en straks ook in de Kamer. Maar intern zijn de frustraties voelbaar.
• Zo is er nogal wat ergernis over de profileringsdrang van de premier, bij een aantal ministers, in dit dossier. En evengoed wijst men naar de profileringsdrang bij de burgemeester van Antwerpen, Bart De Wever (N-VA). “Twee kemphanen op een mesthoop”, zo viel op te tekenen.
• Daarbij werd niet geapprecieerd dat De Croo zondag op televisie in de discussie dook die Vivaldi al langer lijkt te hebben met De Wever. Die laatste is ongelukkig met het uitblijven van stevigere maatregelen om zijn bevolking te beschermen, met name z’n Joodse gemeenschap. Verlinden wil handelen “enkel als er concrete vragen zijn, vanuit het korps, met de juiste aanleiding”.
• “De Wever vraagt dat, maar zijn eigen politiediensten geven aan dat het niet nodig is. Opschalen van politieaanwezigheid is nooit moeilijk, maar daarna zit je wel met dat afschalen. Dat is veel moeilijker”, zo is te horen in regeringskringen.
• Tussen De Wever en Verlinden, die onderling beiden aan de telefoon zeer hoffelijk waren, gingen er vervolgens toch boodschappen heen en weer, via die Joodse gemeenschap, over al dan niet meer versterking. Vrijdag stuurde De Wever dan finaal ook een mail naar Verlinden met de vraag om extra steun, volgens dat laatste kamp “vlak voor hij in de tv-studio’s moest”. 
• En kijk, in de Zevende Dag zondag bood De Croo dan aan om “meer versterking te bieden”, en dan “te bekijken wat het meest efficiënt zou zijn”, waarmee hij toch ook Verlinden in haar hemd zette. Dat leidde tot oprispingen: “Is Verlinden dan de secretaresse van de regering, die maar moet noteren en uitvoeren misschien”, zo klinkt het fel. 

De trieste tussenstand: Een zware explosie bij een ziekenhuis in Gaza, mogelijk veroorzaakt door een raketaanval, verhit het Midden-Oosten én Europa nog meer.

• Forse koppen op zowat elke nieuwswebsite gisteren, waaruit moest blijken dat een Israëlische raketaanval op het Al Ahli-ziekenhuis in Gaza meer dan 500 doden had veroorzaakt. Alleen, de enige informatiebron die daarvoor gehanteerd werd, was het ministerie van Volksgezondheid in Gaza, dat gestuurd wordt door Hamas. De waarheid is in oorlogstijden het eerste dat sneuvelt, maar het effect was er.
• Als reactie op het drama kwam nagenoeg het volledige Midden-Oosten op straat: in Jordanië, Turkije, Libanon, de Westelijke Jordaanoever, maar ook in enkele Noord-Afrikaanse landen vonden forse betogingen plaats rond enkele westerse ambassades. Leuzen als “Dood aan Israël” en “Dood aan de VS”, vlaggen van Hezbollah en stenen vlogen door de lucht. De leiders van Arabische staten reageerden ook meteen fors, in de richting van Israël dan.
• Ook in Europa volgden in een pak grootsteden protesten, met heftige reacties en bijhorende slogans. Ook in Brussel kwamen zo’n 200 mensen samen, dat verliep vreedzaam.
• Alleen, doorheen de avond kwamen beelden vrij, en reacties vanuit Israël. Dat ontkent alle betrokkenheid, en wijst zelf in de richting van Palestijnse terreurgroeperingen: op een beeld valt te zien hoe vanuit Gaza een raket wordt afgeschoten, deze in de lucht uiteenspat (door een ongeluk of onderschepping) en delen ervan op het ziekenhuis vallen. Beelden van vanochtend tonen vervolgens de parking van het ziekenhuis, met enkele uitgebrande auto’s, en geen enkel zwaar beschadigd gebouw of inslagkrater. Daarmee kan ook meteen een fors vraagteken worden geplaatst bij het aantal doden dat viel bij de explosie.
• Die piste lijkt ook voor de Amerikanen het meeste steek te houden. Bijna onmiddellijk na touchdown van Amerikaans president Joe Biden op de luchthaven van Tel Aviv, wees hij naar de Palestijnse groeperingen. “Op basis van wat ik heb gezien, is het gedaan door het andere team, niet jullie”, zo reageerde hij toen de vraag werd gesteld wie volgens hem verantwoordelijk was voor het incident.

De reacties: Het incident zorgt al meteen voor nieuw vuur in de Europese oven, waar twee kemphanen tegenover elkaar in de ring staan. 

• “We kregen deze informatie tijdens de virtuele meeting met EU-leiders. De aanval lijkt bevestigd. Een aanval tegen civiele infrastructuur is niet in lijn met internationaal recht”, zo verkondigde Charles Michel, voorzitter van de Europese Raad, gisterenavond fors. In zijn bericht op X nadien riep hij de strijdende partijen ook op “om onmiddellijk toegang te verlenen aan humanitaire hulp in de Gazastrook”.
• Met die laatste zin lijkt hij het wedstrijdje ‘wie heeft nu de meeste macht?’ te hebben gewonnen tegen Ursula von der Leyen. Na haar bezoek aan Israël sprak zij haar volledige steun uit voor de aanpak van het conflict, waarbij geen enkel woord werd gerept over de situatie van de Palestijnen in de Gazastrook. Daarbij trad ze meteen ook uit haar rol: als Europese Commissievoorzitter heeft ze helemaal het mandaat niet om de steun in naam van alle EU-lidstaten uit te spreken: die rol is toebedeeld voor de landen zelf, of Europa’s buitenlandchef Josep Borrell.
• Als reactie hierop riep Michel gisteren de regeringsleiders van de lidstaten samen, om een positie te bepalen in dit conflict. Dat was nodig, na het intern gesteggel van de afgelopen week, maar lijkt terwijl vooral een move om von der Leyen het schaamrood op de wangen te bezorgen. En weinig verrassend legt de Unie nu ook meer aandacht op het Palestijnse leed: dit lijkt momenteel de enige weg richting verzoening, en de manier om de relaties tussen Europa en het Globale Zuiden niet op te blazen.
• Opvallend is wel dat von der Leyen in haar reactie op de explosie bij het ziekenhuis het zinnetje over humanitaire hulp wegliet: “Ik ben betreurd om de aanval op het Al-Ahli-ziekenhuis en het grote aantal doden. Er is geen excuus om een ziekenhuis vol medisch personeel en burgers te raken. Alle feiten moeten worden vastgesteld en de daders verantwoordelijk gehouden”, plaatste ze op X. In haar speech voor het Europese Parlement vanmorgen legde ze ook fors de nadruk op “de terreur van Hamas die Israël en Palestina in een nieuwe spiraal van geweld duwde.” 
• En ook vanuit België reageert men op het incident. Minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR) pakte het zeer genuanceerd aan, met de nodige terughoudendheid over de door Hamas verspreide feiten: “Burgers mogen geen doelwit zijn, noch als gijzelaar of schild gebruikt worden”, waarmee ze beide kanten een tik op de vingers geeft. 
• Minister van Overheidsbedrijven Petra De Sutter (Groen), gynaecologe van opleiding, spreekt wel over een luchtaanval, maar is verder duidelijk: ”Niets legitimeert dit bloedvergieten. EU moet onmiddellijk oproepen tot staakt-het-vuren”, zo plaatste ze op X.

Om te volgen: De Europese discussie over de nieuwe begrotingsregels woedt volop. Spanje gaat bemiddelen.

• Gisteren op een nieuwe bijeenkomst van alle Europese ministers van Financiën in Luxemburg opnieuw geen witte rook over de nieuwe spelregels rond de begroting van de lidstaten. Dat is niet verwonderlijk: het is dé hete aardappel van het moment in de EU, en een bijzonder belangrijk dossier, ook voor België.
• De Europese Unie wil immers een nieuwe set spelregels voor het begrotingswerk van elke lidstaat vastleggen. De oude Maastrichtnormen dateren nog van het begin van de euro, en bleken al jaren een enorm effect te hebben op het beleid van een aantal lidstaten, zeker in het zuiden van Europa.
• De coronacrisis gooide, na de financiële crisis van 2012, de spelregels wel zodanig overhoop, dat men nu een nieuwe set regels wil. Daarbij ligt Duitsland, als behoeder van de zuinige landen, op ramkoers met Frankrijk, als voortrekker van de landen met veel schulden en tekorten. België behoort zonder twijfel tot die laatste groep.
• Concreet willen de Duitsers dat landen met te hoge schulden, zoals België, elk jaar tot 1 procent van het bbp van hun schuld gaan afbouwen. Plus, dat plafond van maximaal 3 procent van het bbp als overheidstekort willen zij behouden. Dat lijkt bijzonder scherp, en is niet aanvaardbaar voor de Mediterrane club.
• De Commissie zelf denkt eerder aan plannen op vier jaar, of op zeven jaar als het met hervormingen gepaard gaat, waarbij men telkens maximum 0,6 procent van het bbp moet besparen. En de zuidelijke landen vinden dat al erg stevig.
• Er moet finaal wel een deal gevonden worden: de bedoeling is nu dat de Spaanse minister van Financiën Nadia Calviño gaat bemiddelen, zo weet De Tijd. Zij moet een deal forceren tussen Frankrijk en Duitsland. Voor België hangt er bijzonder veel vanaf: volgend jaar is een tekort voorzien van 4,6 procent van het bbp. Dat lijkt onder elke nieuwe regeling compleet buiten de lijntjes te kleuren. (ddw)