Premier Alexander De Croo (Open Vld) blijft zich profileren op het energiedossier: “Ja, we staan voor vijf moeilijke winters”, herhaalde hij gisteren op een groots opgezet event over groene waterstof, in de Antwerpse haven, voor een hele zaal captains of industry. “Niets doet vermoeden dat het niet waar is.” Meteen zet hij forse druk, over de EU-top die morgen en vrijdag in Brussel plaatsvindt. “Dit is de belangrijkste top sinds lange tijd. Als hier geen duidelijk politiek signaal uitkomt, dat we niet langer hoge gasprijzen willen tolereren, is dit het falen van Europa.” De premier speelt daarbij een beetje op safe: het is duidelijk dat de Europese Commissie met Duitsland een politiek akkoordje heeft gemaakt. En dus legt Ursula von der Leyen, de Commissievoorzitter, na Duits goedkeuren een verplichte groepsaankoop van 15 procent van al het gas op tafel, én een soort prijsplafond, maar noem het zo niet. Het wordt een ‘dynamische prijscorridor’, die de EU zal opleggen om “buitensporige prijzen” af te toppen. Maar hoe buitensporig niet meer mag, kan ze niet zeggen: want dat wordt gerelateerd aan de marktprijs. Afwachten of dat het haalt: want tussen Frankrijk en Duitsland zit een serieus haar in de boter.

In het nieuws: De Croo blijft erbij, “het worden vijf moeilijke winters”.

De details: Waterstof, waterstof, waterstof. Groene, dan wel.

• Elk goed theaterstuk heeft de nodige portie drama nodig, bij aanvang. Die regel geldt evengoed voor politiek. Bij een groots opgezette conferentie over de waterstofstrategie van de federale regering, draaide premier De Croo dus maar al te graag even de temperatuur wat hoger, bij wijze van spreken. Geflankeerd door minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) en staatssecretaris voor Relancebeleid Thomas Dermine (PS), en voor een publiek van topindustriëlen van onder meer Lhoist, Solvay, Afga en Fluxys, herhaalde hij z’n uitspraak van de zomer.
  • Toen had hij het over “vijf à tien moeilijke winters”. “Velen waren verbaasd door mijn uitspraak. Ik kreeg er veel vragen over. Maar twee maanden later stel ik vast dat niets doet vermoeden dat ze niet waar is. Dus ja, we staan voor vijf moeilijke winters“, zo zwakte hij het toch een tikje, of vijf jaar, af.
  • Daarbij maakte hij vervolgens naadloos de overgang naar zijn topic: “Als we op dit moment de juiste strategische keuzes maken en de dingen goed aanpakken, kunnen we nadien een gigantische stap voorwaarts zetten.”
  • Die “juiste keuzes”, houden onder meer een omschakeling naar waterstof in, waarbij Antwerpen de draaischijf van West-Europa moet worden. “Zonder wordt het ontzettend moeilijk om zware industrie in Europa en België te houden, én om klimaatneutraal te worden”.
  • Daarbij wees de premier op het belang van de Antwerpse haven, “de tweede grootste petrochemische cluster ter wereld, na Houston”. “De vraag is vandaag hoe lang we die kunnen houden. Als we niet snel handelen, dreigt de komende jaren een de-industrialisering.”
• Een oplossing ziet de federale regering dus in die waterstof, als alternatief voor fossiele energiebronnen. Die waterstof is al langer dé posterboy van het energiebeleid van Vivaldi, zeker als ze ‘groen’ is: gemaakt met energie uit hernieuwbare bronnen, en zonder al te veel CO2-uitstoot.
• Ze hebben een ‘Waterstofplan’, uitgetekend door consultant Boston Consulting Group (BCG). Daarbij hoort overigens een kleurendiscussie: zo is ‘grijze’ waterstof gemaakt uit fossiele brandstoffen, en bij ‘blauwe’ waterstof komt de energiebron ook uit fossiele brandstoffen, maar slaat men de CO2 op, in plaats van ze uit te stoten. Van der Straeten pleit al langer voor een internationale certificatie van die productie.
• Het Belgische plan houdt de productie van groene waterstof uit windenergie van de Noordzee in, een pijplijn uit Noord-Spanje én invoer uit landen zoals Oman, Chili en Namibië, die inzetten op de productie van groene waterstof. Vraag is of het transport ze dan niet terug ‘grijs’ maakt. Van der Straeten reisde al af naar die exporteurs, om de zaak stevig te promoten: straks moeten zij massaal via Antwerpen naar Europa hun energie in waterstofvorm gaan exporteren.
• Klein probleem, dat menige industrieel in de zaal ook opmerkte: de kost om het waterstof te transporteren in tankers over zee, en het bijkomende verlies, maakt het erg onwaarschijnlijk om rendabel te worden. “De enige logische, economisch rendabele en CO2-neutrale keuze is om hier meteen nieuwe kerncentrales te zetten, die dan dat waterstof ‘groen’ maken met hun CO2-vrije energie, ter plaatse, in Antwerpen”, zo merkte een topindustrieel droogjes op.

De essentie: Europa verloor maanden. Ondertussen is de gasprijs terug naar wat ze was.

• Morgen en overmorgen verzamelt de EU in Brussel voor een nieuwe top van de regeringsleiders, de traditionele najaarsbijeenkomst. Daar moet dan eindelijk de knoop doorgehakt worden over een antwoord van de EU op de energiecrisis. Concreet gaat het al maanden over de gasprijs, die naar ongekende hoogte schoot.
• Het onvermogen van de Commissie om te handelen, en in te grijpen met bijvoorbeeld een prijsplafond, leidde tot striemende kritiek in Europa. De schaduw van Duitsland, dat dergelijke ingreep niet wilde, viel over Commissievoorzitter von der Leyen. Onder meer Polen en Italië beschuldigden de Commissie ervan “voor Duitsland te rijden”, en “met hun getalm een recessie te veroorzaken“.
• Ironisch genoeg komt de top er nu op een moment dat de gasprijzen weer fors gezakt zijn. In november vorig jaar was de gasprijs iets minder dan 50 euro per kilowattuur, die piekte in maart naar 150 euro, maar ging eind van de zomer naar een onwaarschijnlijke 350 euro per kilowattuur. Maar kijk, vandaag zit de prijs opnieuw in de richting van 100 euro per kilowattuur, 133 euro op precies te zijn, de laagste prijs sinds juni: erg duur, maar niet meer wurgend.
• België speelde een opvallende rol in de Europese discussie, met premier De Croo en zijn minister van Energie Van der Straeten, die al vroeg in de discussie, in maart, pleitten voor een prijzenplafond. Van der Straeten kondigde in september, na een zoveelste diplomatiek offensief ook al een ‘doorbraak’ aan, die er geen bleek te zijn in het dossier. Nederland, maar vooral Duitsland, bleven dwarsliggen.
• In de commissie Europese Zaken in de Kamer, noemt De Croo de top wel “de belangrijkste sinds lange tijd”: hij wil eindelijk zijn overwinning over dat prijsplafond. “Er moet een duidelijk signaal komen, dat we de hoge prijzen niet meer tolereren. Anders is dit een falen van Europa“, zo stelde hij in de Kamer.
• België heeft, samen met Italië, Polen en Griekenland een “nieuw, verfijnd voorstel gedaan“, zo zei De Croo. “We moeten eindelijk de volgende stap zetten. (…) Er moet een principebesluit komen om een tijdelijke en dringende interventie te doen, voor de gasprijs op de groothandelsmarkt. Met afspraken over bevoorradingszekerheid én solidariteit.”

The Big Picture: Europa is wel eindelijk klaar met een ‘prijsplafond’. Maar noem het niet zo.

• De Croo had het daarbij niet meer expliciet over een prijsplafond, omdat er ondertussen een ‘verfijning’ is van dat concept: semantiek speelt vaak een rol in politieke consensusvorming. Noem het anders, en iedereen kan uiteindelijk akkoord gaan. Zo geldt het ook in de EU, deze keer.
• De Europese Commissie heeft het nu, net als België, over een “dynamische prijscorridor“, een bandbreedte waarbinnen de gasprijs zou moeten blijven, om “excessieve prijzen op de groothandelsmarkt af te toppen”. Maar wat als prijs dan als excessief, of buitensporig beschouwd wordt, is niet duidelijk. In elk geval, aan de bovenkant van zo’n corridor zit dus wel een ‘prijslimiet’, ofwel een nieuwe naam voor een prijsplafond, van de Commissie.
• Daar lijkt nu een consensus over te komen, net omdat het ruimte laat voor Nederland en Duitsland, om het “ingrijpen in de markt” behoorlijk te beperken. Overigens is het een tijdelijk mechanisme, in het voorjaar komt de Commissie met een permanent systeem om de gasprijzen te reguleren. Maar hard ingrijpen op de gasmarkt, en vooral de kracht van de aankopers bundelen (een logische strategie in de theorie van onderhandelingen, als prijzen stijgen), zit er niet in.
• Misschien is daarom de belangrijkste maatregel die straks op de EU-top beslist wordt niet de ‘prijslimiet’, maar de beslissing om 15 procent van de aankopen van de lidstaten in een groepsaankoop te steken. Daarover keerde Duitsland dit weekend ook eindelijk haar kar: op een Europees Congres van socialisten spraken andere leiders, waaronder Paul Magnette (PS) en Conner Rousseau (Vooruit) ook de Duitse kanselier Olaf Scholz aan. Die zegde die 15 procent toe.
• Of dat veel impact op korte termijn zal hebben is onduidelijk, maar het is wel een precedent om krachten te bundelen. En veel van de aankopen, tot 70 procent, zit hoe dan ook vast in langetermijnafspraken: het zou dus, met die 15 procent toch al veel impact op de prijzen kunnen gaan hebben.
• Opvallend overigens: sprak De Croo over vijf moeilijke winters, dan doet Europees Commissaris van Klimaat Frans Timmermans het met net iets minder. In De Tijd heeft hij het over “drie moeilijke winters“. De anders immer assertieve Nederlandse socialist heeft het, de positie van zijn thuisland in gedachten, zichtbaar moeilijk om een echt prijsplafond te verdedigen. Opvallend, want in het klimaat-dossier heeft Timmermans nochtans telkens wel heel snel een publiek oordeel over “niet-solidaire lidstaten”.
• Volgens Timmermans is de discussie “niet zwart-wit, een prijsplafond of geen prijsplafond”. “‘Dit is een evenwichtsoefening tussen wat landen willen doen”. Vreemd, hoe genuanceerd Timmermans plots klinkt, als het niet over ‘groene’ maatregelen gaat, maar iets wat ook Nederland, dat de Europese gasbeurs in eigen land heeft, sterk aanbelangt.
• Belangrijker in de dynamiek van de Europese politiek: de relatie tussen Scholz en de Franse president Emmanuel Macron blijft scheef zitten. Een topontmoeting, gepland in Fontainebleau bij Parijs, zou door de Franse president mogelijks geschrapt worden, zo schrijft Politico. De frustratie over het einzelgänger-beleid van Scholz rond energie, maar ook wapenleveringen aan Oekraïne, loopt hoog op in Parijs. De Duitsers ergeren zich dan weer aan het blokkeren van een pijplijn voor gas van Spanje naar Duitsland, door de Fransen.
• En op het einde van de rit draait het ook vooral rond geld. Duitsland besliste om haar defensiebudget met 100 miljard euro op te trekken. De enigen die in de EU een echte defensie-industrie hebben, zijn de Fransen. Die droomden van een enorme boost via Duitse centen, verpakt in een echte ‘Europese defensie-strategie’. Alleen: de Duitsers blijken vooral bij de Amerikanen te gaan bestellen, van hun gekende en bestaande wapensystemen.

Opgemerkt ook: De Croo voert een offensiefje in de media.

• Vanavond “live vanuit de supermarkt”! Het is RTL, de commerciële zender, die er promotie mee voert, de Belgische premier gaat immers vragen van het publiek beantwoorden, naast de winkelkarretjes blijkbaar, vanavond in prime time. Daarbij gaat het uiteraard over de levenskost, en de koopkracht. “Het is ongezien”, pompt presentator Christophe Deborsu het event op.
• De premier laat zich overigens nog meer opmerken: in het Franstalige magazine Wilfried liet hij z’n licht schijnen over de staatshervorming. Daarbij stoot een deel van de Franstalige media een stevige zucht van opluchting uit: De Croo wil immers “geen groot institutioneel circus”.
• De liberale premier liet als partijvoorzitter in 2013 nog de regering vallen over BHV, maar spreekt vandaag andere taal: “Hebben we in België een zoveelste, groot institutioneel circus nodig? Ik ben echt niet overtuigd.”
• Daarbij hanteert hij een opvallend argument, dat in heel de Vivaldi-regeerperiode al terugkomt: overmacht door crisis. “In 2024 zullen we waarschijnlijk nog steeds in de greep zijn van een moeilijke situatie, we zullen betere dingen te doen hebben dan ons opnieuw op te sluiten om naar onze navel te kijken.”
• “Ik zeg niet dat er geen hervorming nodig is, maar het belangrijkste element is de menselijke factor, en in België zijn we geobsedeerd door het institutionele blijkbaar. Ik kan geen ander land bedenken dat zo’n ziekelijke relatie met het institutionele heeft.”
• Het is meteen andermaal dezelfde vooruitblik die De Croo geeft over hoe hij in 2024 zijn kiescampagne wil gaan voeren: “Wat voor land willen we? Sommigen willen een splitsing of confederalisme. Ik wil een volwassen, federaal land.”

Belangrijk: Vivaldi herschikt wat, tijdelijk: Ontwikkelingssamenwerking komt bij Frank Vandenbroucke (Vooruit), voor even.

• “De afgelopen jaren waren enorm druk. Mijn job heeft me al veel voldoening gegeven. Van de liefde uit Limburg tot belangrijke dienstreizen. Maar het heeft ook veel van me gevraagd. En op een bepaald moment moet je ook aan jezelf denken. Mijn mentaal welzijn komt nu even op de eerste plaats. Op advies ga ik de komende tijd wat rust nemen. Ik ben omringd met capabele mensen die intussen zullen zorgen dat het werk wordt verdergezet. Ik hoop dat jullie me die rust gunnen. We zien elkaar snel terug.” Met die woorden op haar Facebookpagina zet minister van Ontwikkelingssamenwerking Meryame Kitir (Vooruit) tijdelijk een stapje terug.
• Op doktersadvies houdt Kitir zich dus even rustig, net zoals overigens Hilde Crevits (cd&v) dat doet in de Vlaamse regering. Binnen Vooruit herschikt men even, en komt de bevoegdheid nu tijdelijk te liggen bij de vicepremier, Frank Vandenbroucke (Vooruit). “Het kabinet zelf is sterk genoeg om voorlopig de dossiers te trekken”, zo klinkt binnen de partij.
• Dat ministers tijdelijk een stapje terugzetten, zonder een vervanger of een ontslag, is een praktijk die in korte tijd haar intrede heeft gevonden in de Wetstraat, zowel bij de federale als Vlaamse regering. Zo zette MR-vicepremier Sophie Wilmès ook even tijdelijk een stap opzij om haar zieke man te verzorgen. Uiteindeijk vertrok zij wel definitief.
• “Dat overkomt toch iedereen, iedereen moet dan de tijd krijgen om zich terug goed te voelen, ook een minister hé”, is binnen Vooruit te horen. 

Ook opgemerkt (2): Dermine sust over de nodige pensioenhervormingen.

• De PS wil een beetje rust brengen in het verhaal rond de Europese Commissie, die met haar relancegeld, 4,5 miljard voor België, een stok achter de deur houdt voor de federale regering. Europa maakte dat geld immers afhankelijk van de nodige hervormingen. En met name over de pensioenen zijn ze ontevreden: de hervormingen in de zomer kosten blijkbaar op termijn extra, in plaats van dat ze het systeem betaalbaarder maken.
• Een dwingende reden voor een pak partijen, de liberalen en cd&v op kop, om binnen Vivaldi aan te dringen om opnieuw een pensioenhervorming te lanceren. Dit weekend waarschuwde minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) nog voor het uitbetalen van die tweede schijf, van bijna 1 miljard euro, van de Europees geld, als Vivaldi niets doet aan de pensioenen. Maar de PS, die met Karine Lalieux (PS) de portefeuille vasthoudt, is niet bepaald happig.
• En kijk: de PS-staatsecretaris Dermine, die de relanceplannen én het geld begeleidt, sust nu: “Ik zie geen reden tot bezorgdheid. We behoren bij de goede leerlingen in de Europese klas. België staat niet bovenaan de prioriteitenlijst van de Europese Commisie, Italië en Hongarijë zijn veel belangrijker voor hen”, zo stelt die in La Libre.
• Hij wil de komende weken nog overleggen, en staat naar eigen zeggen “in permanente dialoog met de Europese Commissie”. De PS’er wijst er ook op dat het systeem van de bedrijfswagens is hervormd, zoals gevraagd door de EU, en “aan de fiscale hervorming zijn we bezig, en daar zijn garanties dat die er komt”, zo merkt hij fijntjes op.
• En kijk, over die fiscale hervorming, die tegen 1 december op tafel van de regering moet liggen, was een alliantie ontstaan, zo leek het, tussen de twee jonge voorzitters, Sammy Mahdi (cd&v) en Georges-Louis Bouchez (MR) om toch die hervorming erdoor te krijgen. Onder één voorwaarde: plots spraken Mahdi en Van Peteghem van een “taxcut” en niet langer een “taxshift”. De lasten zouden met andere woorden ook meteen dalen, de eis van de MR.
• Hoe betrouwbaar die alliantie is, zal moeten blijken. Vanmorgen gaf Bouchez op LN24 al een schot voor de boeg: “Als er een fiscale hervorming komt, die nog maar eens de mensen aanpakt die werken, dan zal het zonder ons zijn”, zo gaf de MR-kopman mee.

Blijven volgen: In de asielcrisis moet er nu een “grootschalige humanitaire opvang” komen.

• Vanmorgen een nieuwe kern van de federale regering over de asielaanpak. Daar staat het water aan de lippen: er is een enorme toename van de instroom, met de diensten die het niet langer aankunnen. Het gevolg is dat zelfs gezinnen met kinderen geen opvang meer kunnen krijgen. De afgelopen dagen brachten verschillende gezinnen de nacht op straat door, of werden ze via ngo’s op hotelkamers gezet, waarbij de regering de rekening betaalde.
• België zit zo in een asielcrisis die gelijkloopt met 2015, met recordaantal asielaanvragen (meer dan 25.000 tot nu toe al), mét twee verschillen ten opzichte van zeven jaar geleden.
  • Er zijn deze keer nog eens 60.000 Oekraïners bijgekomen, als ‘speciale vluchtelingen’.
  • De crisis zit enkel in een paar EU-landen, in West-Europa. In Noord-Europa zijn de regels veel strenger, in Zuid-Europa blijven de asielzoekers gewoon zelf liever niet. Landen als Nederland, België en Oostenrijk zitten daartussen gekneld.
• Vrijdag besliste Vivaldi al om heel snel 150 man extra personeel vrij te maken, om de diensten van Fedasil te gaan helpen. Het is vooral een tekort aan mankracht, waar die federale dienst mee kampt.
• Via een werkgroep zou volk gezocht worden, maar het zijn uiteindelijk de andere departementen die moeten tegemoetkomen aan de vraag: personeel bij Ambtenarenzaken (Petra De Sutter, Groen), bij Defensie (Ludivine Dedonder, PS) en bij Binnenlandse Zaken (Annelies Verlinden, cd&v). Dat vlot blijkbaar niet.
• Maar vanmorgen verhoogde de betrokken staatssecretaris, Nicole de Moor (cd&v) nog de inzet. Zij zegt nu dat “een paar ingrepen hier en daar” niet meer lukken: ze wil een “grootschalige humanitaire opvang”, om “mensen in nood te helpen”, naast de bestaande faciliteiten. “We hebben duizenden plaatsen te kort, enkele hotelkamers gaan dit niet oplossen.”, zo parkeerde ze ook alweer de discussie over die hotels. Groen dringt daarop aan, maar voor cd&v en de liberalen ligt dat uiterst moeilijk.
• Daarbij roept de Moor andermaal om “hulp van andere overheidsdepartementen”: het is een constante in haar aanpak, om de rest van Vivaldi in bad te trekken. “Er is grote eensgezindheid, niemand in de regering wil dat mensen op straat slapen. We gaan daar samen de schouders onder zetten”, zo stelde ze vanmorgen op Radio 1.
• Dat er spanning zit binnen Vivaldi over het dossier, is wel duidelijk. Bij de groenen is men niet te spreken over het resultaat, dat er kinderen op straat liggen. Elders in Vivaldi merkt men fijntjes op “dat men bij de staatssecretaris toch wel erg laat in gang is geschoten”. “Het is niet de eerste keer dat we dit bespreken in de regering”, zo pareerde de Moor in bedekte termen de kritiek.
• In februari van dit jaar werden prognoses voorgelegd door toenmalig staatssecretaris Sammy Mahdi (cd&v), met de Moor toen al kabinetschef, aan de hele Vivaldi-ploeg, en toen besliste men al om de plekken bij Fedasil uit te breiden, naar 35.000. Door personeelsgebrek raakt men daar niet aan. En in juli was er nog een kern, waarop nieuwe prognoses het probleem schetsten, “maar er zijn toen maatregelen tegengehouden die nu hadden kunnen helpen”, klinkt fijntjes bij cd&v.

Genoteerd: Bart Somers (Open Vld) gooit zich op het dossier, Theo Francken (N-VA) schiet met scherp.

• De Vlaamse regering roert zich ondertussen ook in de crisis, minister van Samenleven Bart Somers (Open Vld) krijgt zowaar de voorpagina van De Standaard, met zijn oproep om de financiële steun aan niet-begeleide minderjarigen fors terug te schroeven, vanuit het Vlaamse niveau.
• Het gaat daarbij om de schooltoelage, die tot 3.400 euro is per persoon, én de kinderbijslag, die nog eens meer dan 3.000 euro kan zijn. Dat geld lokt asielaanvragers vanuit heel Europa. En extra pijnlijk daarbij: het gaat vaak niet echt om minderjarigen. Cijfers uit 2021, bij controle van 2.100 zelfverklaarde minderjarigen, tonen aan dat meer dan de helft loog over hun leeftijd, en ouder dan 18 jaar was.
• “We pleiten niet voor minder schooltoeslag, maar wel om de middelen te gebruiken voor schoolboeken en niet voor mensensmokkelaars”, tweette Somers zelf. Bij de Moor merkte men op dat die vraag al maanden vanuit het federaal niveau op tafel lag. “Al aangekaart dat er strikte regels moeten komen, wanneer smokkelnetwerken grof geld verdienen aan mensen, moet dit aangepakt worden.”
• Federaal voert oud-staatssecretaris Theo Francken (N-VA) ondertussen forse oppositie. Daarbij pleit ook hij ervoor om “direct de kinderen van straat te halen”. Maar hij wil drastischer ingrijpen voor de 2.000 asielzoekers die opvang krijgen van de Belgische staat, maar tegelijk ook aan het werk zijn. De Moor besliste dat die op termijn weg moeten, om plek vrij te maken. “Die moeten daar direct eruit, dat is gewoon tegen de wet. En we moeten daar de kosten op recupereren. Groen, Ecolo en de ngo’s moeten maar weten wat ze doen”, zo sneerde Francken op Radio 1.
• De N-VA blijft ook hameren op het “stoppen van de instroom”. “Die is abnormaal, maar men doet er niets aan. Al maanden heeft de Moor mijn campagnes op Facebook offline gehaald. Ja, ze doet daar lacherig over, maar bij mij is het wel gelukt: misschien toch wel maar doen. Dat zijn harde beelden, dat is harde ontrading, okay dat is lastig, maar ze gaan toch knopen moeten doorhakken.”
• Dat die instroom op dit moment een probleem vormt, onder meer met een ‘open deur’ via Servië, erkent ondertussen iedereen. Een Europees overleg met de andere ministers van Asiel en Migratie, afgelopen vrijdag in Luxemburg, leverde alvast niet veel op voor de Moor: een nieuwe, pan-Europese aanpak, waarbij de Dublin-akkoorden worden verscherpt (zodat asielzoekers echt naar hun eerste land van aankomstin de EU zouden moeten terugkeren) is er allerminst, ook al steeg het aantal illegale migranten met al 70 procent dit jaar.
• Enig lichtpunt voor Vivaldi: de Europese Commissaris voor Migratie Ylva Johansson beloofde om de Servische regering onder druk te zetten om onder meer het visumbeleid met Burundi om te gooien, en een visumplicht in te voeren. Dat zou een stevige stroom uit dat land, die rechtstreeks via Belgrado en Zagreb naar Brussel komen, kunnen stoppen. 

Ook genoteerd: Niemand doet officieel mee, met die nieuwe partij van Jean-Luc Crucke (MR).

• Het tegendeel zou wat verrassen, maar plots regende het gisteren ontkenningen, over het nieuwe project, een nieuwe partij zelfs, rond Jean-Luc Crucke, een dissident MR-kopstuk.
• “Neen, ik blijf bij de MR”, zo bevestigden onder meer MR-boegbeeld Alexia Bertrand in Brussel, en ook de flamboyante Denis Ducarme (MR), die als uitdager van Georges-Louis Bouchez (MR) bij de laatste interne verkiezingen van de MR wat naam maakte.
• Bij DéFI, waar een samenwerking met het toenmalige cdH al eens werd afgeschoten in 2021, na een demarche van voorzitter François De Smet, suste die meteen, in een tweet: “Wij hebben met DéFI geen enkele roeping om te integreren in een kartel. Er is geen enkele onderhandeling daarover aan de gang. Maar onze deuren staan open voor al wie zich kan vinden in onze waarden, het verdedigen van minderheden, van een seculiere politiek én van goed bestuur.”
• Bij Les Engagés, die de afgelopen tijd alle verwijzingen naar hun religieuze roots wegwisten bij een vervelling van hun partij, bleef het heel strategisch stil.
• Wel ook opvallend, de oud-leider en invloedrijke Olivier Maingain, deed tegelijk de deur toch niet helemaal dicht, en wil “blijven samenwerken met iedereen die een groter, uitgesproken project voor de Franstaligen heeft, zoals Jean Gol ervan droomde”. Veelzeggend.
• Zo blijft de zak sudderen, ook na het lek: het zal vooral aan de top van DéFI en Les Engagés zijn, om uiteindelijk de knoop door te hakken. Net als bij Crucke, die hoe dan ook op weg naar de exit is bij de MR.
• Bij de Franstalige liberalen is Bouchez zoals gezegd niet onder de indruk: “Ik lig niet wakker van Crucke, maar eerder van de problemen van mijn lokale bakker.”

Ook genoteerd (2): De Senaat heeft alvast weer een nieuwe troef: honing.

• Een huis dat worstelt met de relevantie van haar bestaan, doet best verwoede pogingen om aan te tonen dat het werkelijk een nut en doel heeft. De Senaat, goed voor een kost van miljoenen euro’s per jaar, blinkt daarbij telkens uit.
• Nu opnieuw. In de aanbieding immers: honing uit de Senaat. In de boetiek van de Kamer en Senaat is een nieuw product verschenen. “Uit de bijenkorf van de Senaat”, worden potjes verkocht aan 3 euro. Een buitenkans.