Kristalheldere zee, goudkleurig zand en palmbomen die in de wind wiegen: het klinkt als het perfecte decor voor een droomvakantie.

Althans in theorie, want sommige van ’s werelds mooiste stranden verbergen meer dan één dodelijk geheim, gevaren die je vakantie-ervaring in een ware nachtmerrie kunnen veranderen. Hongerige haaien, dodelijke kwallen, meedogenloze stromingen en zelfs nucleaire straling: dit zijn de zeven badplaatsen die je beter kunt mijden.

Fraser Island, Australië

Het grootste zandeiland ter wereld – 1.840 km² en sinds 1992 UNESCO-werelderfgoed – ligt voor de kust van Queensland, Australië. Witte stranden en een ansichtkaart-waardige omgeving, maar elk hoekje van deze plek herbergt een ander gevaar: het water krioelt van de witte haaien en dodelijke kwallen, krokodillen patrouilleren langs de oevers en alsof dat nog niet genoeg is, kunnen er zelfs giftige spinnen onder het zand schuilen. Vergeet de dingo’s niet, wilde Australische honden die regelmatig toeristen aanvallen (in 2001 kwam een negenjarig kind om het leven door een aanval van twee dingo’s).

Ook de natuurlijke omstandigheden zijn niet erg gunstig: plotselinge getijden overspoelen hele stroken strand en kunnen zwemmers opsluiten, terwijl de zee zo ruig is dat zelfs de meest ervaren zwemmers moeite hebben om stand te houden.

Hanakapiai Beach, Hawaï

Op het eiland Kauai, aan de Na Pali-kust, ligt Hanakapiai Beach – een Hawaïaans strand dat inmiddels berucht is vanwege de krachtige, dodelijke rip currents. Lokale schattingen spreken over minstens 30 dodelijke slachtoffers tussen 1970 en 2010. Rustige tropische golven veranderen hier in een oogwenk in gevaarlijke draaikolken die zwemmers de oceaan in sleuren. Velen zijn voorgoed verdwenen in zee, want bij de ingang van het strand staat een bord met het aantal slachtoffers.

Wie zich toch in het water waagt, keert zelden veilig terug. Er zijn ook geregeld veiligheidsincidenten, zoals bij 50 toeristen die een nacht vastzaten vanwege een rivier die door regen was opgezwollen.

Cape Tribulation, Australië

In het noorden van Queensland, waar het regenwoud de zee ontmoet, ligt een van de gevaarlijkste kuststroken ter wereld. Het water wemelt van de giftige kwallen, vooral de Chironex fleckeri, bijgenaamd de zeewesp, waarvan het gif dodelijke hartstilstand kan veroorzaken (Australië telde 64 doden tussen 1884 en 2021).

Ook zeekrokodillen tot wel zes meter lang jagen zowel in het water als op het strand. Zelfs de planten zijn niet veilig: sommige soorten, zoals de Dendrocnide moroides – beter bekend als de “selfmoordplant”, “gympie” of “gympie gympie” – veroorzaken bij aanraking uiterst pijnlijke brandwonden.

Praia de Boa Viagem, Brazilië

Het hoofdstrand van de stad Recife, in de Braziliaanse deelstaat Pernambuco, trekt toeristen uit de hele wereld aan, al is het niet meer het veilige strand van vroeger. Sinds 1992 – het jaar waarin de haven van Suape, een van de grootste zeehavens van Brazilië, werd geopend – vinden er steeds vaker haaienaanvallen plaats. Meer dan vijftig gedocumenteerde aanvallen vonden plaats tussen 1992 en 2012, waarvan 21 met dodelijke afloop.

Milieudeskundigen wijzen de bouw van de haven aan: het afbreken van het koraalrif heeft tijger- en stierhaaien toegestaan gevaarlijk dicht bij de kust te komen. Borden verbieden zwemmen, maar veel mensen negeren de waarschuwingen, met vaak fatale gevolgen.

New Smyrna Beach, Florida

Deze badplaats in Florida heeft een angstaanjagend record: het hoogste aantal haaienaanvallen per vierkante meter strand, maar liefst 238, waarmee het de internationaal erkende hoofdstad van haaienaanvallen is.

Wie het water ingaat, zwemt vaak ongemerkt vlak naast een haai; met grote aantallen stier- en zwartpunthaaien in zee is de kans groot. Ieder jaar worden tientallen mensen gebeten, gelukkig nooit met dodelijke afloop. Surfers zijn het vaakst slachtoffer: vanaf beneden lijken hun silhouetten op boards op zeehonden.

Playa Zipolite, Mexico

De bijnaam zegt genoeg: “Playa de los Muertos” – het strand van de doden. Zipolite, het naaktstrand van Oaxaca, is helaas berucht om zijn gevaar. Het water verbergt onvoorspelbare, zeer sterke onderstromingen die jaarlijks slachtoffers eisen.

De golven lijken onschuldig, maar onder water ontstaan draaikolken die zwemmers naar zee trekken. Elk jaar verdrinken tientallen mensen. Lokale reddingswerkers halen honderden toeristen uit het water, maar voor velen komt hulp te laat.

Bikini-atol, Marshalleilanden

Tussen 1946 en 1958 lieten de Verenigde Staten hier, tijdens de operaties Crossroads en Castle Bravo, tientallen kernbommen ontploffen. De inwoners sloegen op de vlucht en kwamen nooit terug. In 1997 riepen de autoriteiten het gebied weer bewoonbaar uit, maar niemand durfde terug te keren.

En terecht. Een onderzoek uit 2016 (“Measurement of background gamma radiation in the northern Marshall Islands”, Columbia University) toonde aan dat de cesiumstraling nog altijd gevaarlijk hoog is. Het witte zand en turquoise water verbergen een onzichtbare besmetting die kanker en genetische afwijkingen kan veroorzaken. Een tropisch paradijs dat door menselijke arrogantie voor altijd is veranderd in een dodelijke val.

© Greenme.it